"Bugün bir yerlere gitmek ister misin Jirou?"Denki bir yandan bardakları kurularken, diğer yandan da bulaşıkları yıkayan Kyoka ile konuşmaya çalışıyordu.
Yua ise sakince kahve yaparak onları dinliyordu."Üzgünüm Denki."Kyoka sesindeki mahçupluğu gizletmeden konuştuğunda,Yua göz altından onları izliyordu.
"Bugün sana anlattığım çocuğa açılacağım telefonla.Sonrasında ne yaparım bilmiyorum."
"Ah anladım."Denki üzgünce gülümsedi ve kafasını indirerek işine devam etti.Yua derin bir nefes alarak önüne döndü.Oğlana fazlasıyla üzülüyordu,ancak Denki'nin bazen etrafına da bakması gerekiyordu.
Onu seven çoğu kişinin olduğuna emindi.En azından onlardan birine şans verebilirdi.Kim bilir,belki onlarla daha da mutlu olurdu.
(Ben varım bana gelsin askim benim.)
Yua derin bir nefes alarak odaklandığı kahve çekirdeklerinden kafasını kaldırdı.Hitoshi bugün Koda'yı veterinere götürecekti iyi olmadığını söylemişti Shinsou.
Meraklanmıştı kız,geç saatlere kadar orada kalabileceğini söylemişti ama bekleyecekti.
Gözü masalara kaydığında,masalardan birinde oturmuş gülümseyerej bir kızla konuşan Katsuki'yi görmesiyle kaşlarını çattı.Katsuki kolay kolay başkaları ile gülüşmezdi.
(O kiz benmisim falan😋)
Katsuki'nin de sonunda mutlu olduğunu görmek iyi hissettirmişti kızı.
"Evde kalmayacak şükür.."kendi kendine mırıldandı kız.
"Bana bir bardak az sütlü kahve lütfen."Yua tezgahın diğer tarafından tanıdık gelen ses ile kafasını hızla kaldırmış ve bir kolunu masaya yaslayan sevgilisini görmüştü.
"Lan!Napıyorsun burada?Koda nasıl? Kötü bir şeyi yok deği-"
Dudaklarına parmağını koyarak susturdu kızı oğlan.
"Bir şeyi yok sürpriz yapmak istedim."
Hitoshi elini çekerek devam etti "Ne o yoksa gördüğüne sevinmedin mi beni?"hafif sinirle konuştuğunda, Yua hızlıca kafasını iki yana salladı.
"Yok canım! Sevindim tabi hoşgeldin ya."bakışları yumuşamış güzelce gülümsemişti oğlan.
Ellerini kızın saçlarını atıp karıştırdı."Bana günümü güzelleştiren bir kahve yapar mısın sevgilim?"
Sevgilim lafına erirken hızlıca kafasını salladı kız."Tabii geç sen geliyorum."onun utangaç tavırlarına gülümsemiş göz kırparak masaya geçmişti.Hâlâ alışamamıştı kız bu hallerine..
...
"Yua."kız kafasını yanındaki bedene çevirdi.Sokakta boş boş dolanıp birbirlerini dinliyorlardı."Hm?"yanındaki nehre bakan olan banka oturduklarında konuşmaya devam etti.
"Ailen nerede?"oğlan tedirgin bir şekilde sormuştu.Sevgilisi hakkında daha fazla şey bilmek istiyordu.
"Ah,uzun zamandır şehir dışındalar 8 yaşımdayken falandır."
Kız sessizce önüne döndüğünde ne diyeceğini bilemedi oğlan.Ailesi her zaman yanında olmuştu yani annesi.
"Anlatmak istemezsen sorun değil güzelim,merak etmiştim sadece."onun bu hallerine gülümseyip kafasını çocuğun omzuna koydu ve devam etti kız.
"Onlar orada ama benim her şeyimi karşılıyorlar maddi anlamda, gerçi özlüyorum ama olsun, küçüklükten beri işlerinden dolayı çok az vakit geçiriyoruz."
Iç çekti kız, açtığı konu yüzünden pişmanlık duymaya başlamıştı oğlan.
"Ondan içimde hâlâ birazcık çocuk ruhu da yatıyor sanırım,bu zamana kadar dedemle yaşadım o ölünce de arkadaşlarım bana çok destek oldu her yönden.."
Kız kafasını kaldırıp çocuğa çevirdi başını.Yüzleri arasındaki mesafe kısıtlıydı.Akan nehrin sesi etrafta güzel bir melodi ile dolanırken,ikisi dudaklarını birleştirmeden önce kız fısıldadı."Şimdi de sen varsın ve iyi ki varsın Toshi."
____________________
Sonunda artik KKFMSMSKANDKANX
Ne yazcam bilmiyorum da buraya.
Muck muck sizleree😽
Oy atin dograrim 🔪🔪
Kelime sayısı:466
