At sa kamalas-malasan nga naman nasa first raw pa ako at nasa gitna pa talaga. Nics also hate it when she's in front. Feel kasi namin nakakahiya tapos yung nakikita lahat ng ginagawa namin.
Hanggang sa matapos ang seating arrangement namin kaya nagsi upo na kami. Maraming mag protesta dahil sa nahiwalay sila ng kaibigan nila.
Hindi naman ito uso sa college ehh pauso lang talaga tong lalaking to akala mo kong sino tsk. And seriously yunh seatjng arrangement parang sa high school lang girl and boy.
"That's all for now and Ms. Castillo kindly go to my office i have something to tell you" malamig na sabi nito kaya parang gusto ko nalang magdabog.
Tumayo nalang ako dahil wala naman akong choice. Sumunod ako sa kaniya na kulang malang magdabog ako sa pagprotesta.
"Ano ba kasing gustong sabihin ehh, pwede namang sabihin na dun may pa Ms. Castillo go to my office pang nalalaman." Bulong ko at naglakad nalang.
Pagkadating namin sa office nya, note the may sariling office sanaol nalang dbah. Pagkapasok ko nakaramdam ako ng kaba and lamig din ang lakas ng aircon ng office.
Umupo sya sa swivel chair at tumingin sakin. Umiwas ako ng tingin at yumuko nalang.
"You dont have plans to sit?"
Kaya umupo nalang ako sa katapat na upuan nya pero mas maganda ata kapag sa lap. Ayy malala na talaga utak ko lumayo ka sakin.
May kinuha sya sa drawer ng table nya at nakita ko yung purple na box. Wedding ring ba yan sir? Cause i will take it without you questioning me charot.
"I think this is yours"
Inabot nya sakin yung box at naga alangan akong kunin yun. Akala ko nagpo propose na ehh hay nako Kristel wag ka ngang umasa di ka nga nakilala nyan ehh.
Binuksan ko yung box and I'm totally shock kasi yung hinahanap kong kwentas ay nasa kanya pala. Kaya napatingin ako sa kanya ng may pagtataka.
"Nahulog yan sa bar nakita ko lang sa couch na inuupuan mo." Mind reader ba to? Di pa nga ako nagtatanong nasagot na agad.
"And I'm not a mind reader its just that youre expression is too obvious."
Ayy ganon na ba talaga ako ka obvious? Jusq observant nadin pala sya ngayon tinalo pa ata nya yung detective.
"T-thank you for this" di ko alam bat ako nautal but i think its because of the heart whose beating faster than the normal.
Tumayo na ako at handa na sanang umalis ng bigla syang magsalita kaya napatingin ulit ako sa kaniya.
"Do you really know me? Do i really know you?"
It hurts like hell when he's asking question about that. Akala lang ba niya na nagbibiro lang ako?
Kaya nagpasalamat nalang ako ulit at tuluyang ng umalis dun sa office nya. But, suddenly i remember those memories we shared.
May lumandas na luha sa pisngi ko pero agad ko din itong pinunasan. I was too hurt for his actions.
Umuwi ako sa araw na yun ng matamlay and parang dala-dala ko yung boung school sa bigat na nararamdaman ko.
KENDRICK'S POV
Kristel left suddenly like she was hurt. I dont really understand because I don't know her. Kaya napatingin nalang ako sa ceiling kaka isip sa nangyari.
My phone interupt me kaya sinagot ko nalang ito. It's my mom whose calling.
"Hello ken, kamusta ka dyan?"
