Alt-üst olan hayatlar, zorluklarla karşı karşıya kalınan bir sevda ve bu hikayeyi anlatan mektuplar...
Yıllar sonra genç yüreklerde filizlenen taptaze bir aşk...
"Korkuyorum Sibel, gözlerime bakınca anlayacaksın diye."
- Eylül 2022
Korkuyorum Sibel, gözlerime bakınca anlayacaksın diye. Anlayacaksın ve belki de rahatsız olacak, kaçacaksın, uzaklaşacaksın benden. Düşüncesi bile çok zor, bahar çiçeğim. Bile bile benimle arana mesafeler döşemen, bu genç adamı ürkütücü bir soğuğa mahkum etmene eş değer. Bütün filizleri buz kestirecek, solduracak bir soğuğa.
Olmayan şeyler için endişelenmeyi bırakmalıyım, biliyorum. Tam da bir süredir birbirimize daha yakın olduğumuzu hissederken, nerden çıktı ki bu düşünceler zaten? Galiba bu hayatta mutlulukların ve zorlukların birbiri ardını asla bırakmayacağına inandığım için.
Fakat tamam, vesveselere kapılmayacağım. Şimdiyi yaşayacağım keyifle. İyilikleri anacağım. Mesela aynı masada, karşılıklı oturuyor halde denk gelmemizi. Ben daha istemeden fark edip şekeri uzatmanı. Yaptığın tatlıyı övdüğümde mutlu olmanı. İsterseniz yine yaparım demeni. Bir akşamüstü bakkalın önünde karşılaşmamızı. Durup bana selam vermeni. Sana çikolata aldığımda tebessüm edip teşekkür edişini. Gözlerime ışıl ışıl bakışını. Eve doğru birlikte yürümemizi. Yanında adım attığım her an kalbimin heyecanla çarpışını. Önce sizin evin önüne geldiğimizde veda edip bahçeye girerken bana el sallamanı. Bütün gün yüzümden düşmeyen o şapşal gülüşü.
Bir başka gün kardeşlerine sokakta ip atlatırken nasıl içten gülümsediğinden de bahseyim sonra. Dayanamayıp yanınıza gelişimden. Sen ve ortanca kardeşin ipi gittikçe hızlı çevirirken, pes etmeyip zıplamaya devam edişimden. Çocukların gülüşlerine ve bağırışlarına bizimkilerin de karışmasından. Bir süre sonra yorulup kenarı çekişilimi anlatayım. Çimlerin üzerine oturup soluklanırken parmaklarımın ucuna papatyalar değişini. Bir delilik yapıp papatyaları koparışımı ve minik papatyalardan oluşan üç dört çiçekli demeti gitmeden önce sana verişimi. Papatyaları avucuna koyup bana anlayamadığım bir şekilde bakışını. Anlayamasam bile o bakışların içimi ısıtışını...
Bunları hiç unutmayayım istiyorum Sibel. Ve sen de o papatyaları bir kitabının arasına koy, hiç unutma istiyorum.
Haziran 1990
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
