"Tabiki, hem herkes buraya eğlenmeye geldi zaten."
Yine kendi dünyasına dönüyor. Yüzü düşüyor.
Sen de benim gibi mi hissediyorsun?
Yemek bitiyor ve insanlar kalkıyor. Meyve tabaklarını dağıtırken kısa süreliğine yanına oturuyorum. Garip davranmıyor, eskisi gibi. Tabağımdaki çilekleri onun tabağına aktarıyorum. Yüzüme bakıyor sonra da gülümseyerek başını eğip yemeye başlıyor. Tabağımı onun yanında bırakıp dağıtmaya devam ediyorum.
~ Heeseung
Çilekleri sevdiğimi hatırlaması ve bu yüzden kendininkileri bana vermesi çok tatlıydı.
"Bu hafta okulda yepyeni bir döneme başladım. Hocanın ne anlattığına dair hiçbir fikrim yoktu. Bilgi birikimimin olduğu bir bölüm de değil. Hocalar da inadına defalarca bana soru sordu. Dünya hakkında hiçbir bilgim yokmuş ve bomboş biriymişim gibi hissettim. Ayrıca biraz küçük düşürücüydü. Herkesin bir şeyler hakkında fikri var. Ben öylece konuşulanları dinledim."
"Bu döneme başlamayı seçmenin bir nedeni vardı değil mi?"
"Evet."
"O zaman şuan bir birikiminin olmaması sorun değil. Bunu yapmak için seçmişsin zaten orayı. O neden de seni motive edecektir. Çabalamaya devam edersen başarırsın bence."
"Doğru diyorsun. Teşekkürler. Seninle arkadaş olmak isterdim."
Jake'le arkadaş olma fikrini sevdim. Nazik ve samimi biri. Karşısındaki kim olursa olsun hep içten davranıyor. Bir gün daha da yakınlaşmak iyi olabilirdi.
Jay ortalarda yok. Tek başıma yürüyüşe çıkıyorum. Salıncağa oturup demirine yaslanıyorum. Onu düşünmeye başlıyorum.
Neden hep yanımda olmanı istiyorum?
Yan salıncağıma biri oturuyor. Jay. Mutlu görünüyor.
"Kolunu uzatsana."
Hiçbir şeyi sorgulamadan dediğini yapıyorum. Cebinden bir bileklik çıkarıyor ve bileğime takıyor. Mor ve beyaz. Üstünde adımın harfleri de var. Kendisi yapmış. Çok güzel. Yanımda olmayışının nedeni buymuş demek.
"Burdaki iz nasıl oldu?"
Taktıktan sonra eli elimin üstündeki ize dokunuyor.
"Küçükken yanlışlıkla kalem batmıştı. Orada izi kaldı işte."
