Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ve böylece yılın son pazar günü son bölüme ulaştık. Öncelikle bunu başardığım için kendime çokça teşekkür🥹
Neden hep pazar günü yeni bölüm attım? Küçükken pazar günleri benim için huzuru ve yenilenmeyi temsil ederdi. Sabah kalkarken mutlu hissettiğim ve günün sonunda en derin uykuyu çektiğim. Peki hayal ettiğin gibi mi geçerdi diye soracak olursanız hayır hiçbir zaman öyle geçmezdi. Bu yüzden eğer olur da attığım gün birileri okursa onlar hissetmek istediğim şekilde hissetsin ve bunu sağlayan benim kelimelerim olsun istedim. Süt ve Bal'ın yazılış amacı buydu: Sonuna vardığınızda sizi huzurlu bir uykunun kollarına bırakabilmek.
Hazır değinmişken bir şeyden daha bahsedeyim. Süt ve Bal benim ilk kitap haline getirdiğim kurgum. Bu kurguyu tasarlarken ve yazarken de aslında kimsenin okuyacağını düşünmemiştim. Sadece eğer yazmazsam bir daha yazamayacağımı düşünüp kendimi yüreklendirdim. Ama sonra hiç hayal etmediğim bir şey oldu. Bir kişi bu hikayeyi keşfedip çok sevdi. Kim olduğunu biliyorsun ve bu hikayedeki katkın hakkında hiçbir fikrin yok. 6 aydır bu hikayeyle uğraşıyorum. İyi kötü bir sürü şey yaşadım bu süre içinde. Yetersiz de hissettim, yazdığım bölümü beğenmeyip devam etmek istemediğim de oldu. Ama senin varlığını hatırlamak bana devam etme gücü veren en büyük etken oldu. Çünkü senin bölümü okuyup kısacık bile olsa yorum yazacağını ve en azından bir kişiyi gülümsetebileceğimi biliyordum.
Süt ve Bal benim kariyerimin anahtarıdır. Açıkçası başka bir kurguyu içimdeki eksiklikler yüzünden yazamadığım için varoldu. "Ben yazamıyorum, bu işi yapmamalıyım." evresinden sıyrılabilmem için bir başlangıçtı. Ve görevini başarıyla yerine getirdi. Ortaya çıkan sonucu beğenmemem çok büyük bir olasılıktı bu yüzden beni en rahat hissettiren kişileri yazmayı ve pişmanlık duymayacağıma emin olduğum bir hikayeye ulaşmayı seçtim. Çok kötü hissettiğim ve sadece Enhypen izlerken gülümseyebildiğim zamanların varlığını hatırlıyorum. Heeseung'un beni ne kadar değiştirdiğini, Jay'in başarıya ulaşmam için beni nasıl kamçıladığını. Beni güvende hissettirip iyileşmemi sağlayan iki insanın kurgusal karakterleri umarım size de aynılarını hissettirebilmiştir.
Bölümleri yazdığım haftalar beni üzen ve yoran şeyleri içine karıştırarak yazdım. Bir nevi günlük gibi. Benim için her zaman özel kalacak bir hikaye. Son cümleyi yazıp noktayı koyduğumda yere çöküp saatlerce ağladım. Ben bir daha bu hikayenin içinde olamayacağım diye. Ama size bir sır vereyim, bu ikiliyle başka isimlerle bambaşka bir hikayenin içinde yeniden karşılaşacaksınız. Kaç yıl sonra olacağını bilmiyorum, fakat başaracağıma söz veriyorum.
Vedalardan hoşlanmam, o yüzden veda etmeyeceğim. Buraya kadar okumuş olan kişi, sana çok teşekkür ederim. Hayatında ufacık bir yer edinmeme izin verdiğin için, Süt ve Bal'ı okumaya değer bulduğun için, bu ikiliye zaman ayırdığın için, farkında olmasan da bana destek olduğun için, her şey için...
Özlersen diye aşağıya bölüm sonundaki tüm şarkıların playlistini bırakıyorum. Onları dinleyerek yazdığım için şarkıların arasına gizlendiler. Sona iki tane ek şarkı koydum. Bitirdiğimde acı çekmek için dinlemiştim. Bittiği için üzülüyorsan bu ana çok uygun şarkılar haberin olsun.
Evet, şimdilik benden buraya kadar. Kafana bir şeyler takılırsa bir gözyaşı adası uzağındayım, sormaktan çekinme lütfen. Umarım hayatın boyunca mutlu olursun, ama olur da seni üzen bir şey olursa Echo ve Narcissus her zaman burada seni bekliyor olacak.
Bu arada gülümsediğinde ne kadar güzel göründüğünü fark etmiş miydin? Hadi bir kez benim için gülümse, hissedeceğim. İyi uykular güzel çiçek. Rüya görmekten korkma.
Bolca sevgi ve öpücük💗
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
