The Forbidden Pleasure

CHAPTER 7 (Unexpected Angel?)

Forest P.O.V

Bigla akong nagising sa ingay ng sanggol na narinig ko. Pagkamulat kaagad ng mata ko ay napagtanto kong nasa loob pala ako ng ospital. May mga katabi din akong pasyente. Bali may 8 hospital beds sa loob ng room at halos nagsisiksikan. Napatingin ako sa left side ko at nakita ko yung isang sweet couple. Yung boy sinusubuan niya ng lugaw yung girl habang hawak niya yung baby niya. Napatingin naman ako sa right side ko at nakita ko naman yung isang matandang babae na nakahiga sa bed habang yung kamay niya ay hawak hawak naman nung matandang lalaki.

Pinalibot ko ang paningin ko sa paligid. Halos lahat ng pasyente may mga kasama sila na nagbabantay sa kanila. Nakikita ko at nararamdaman ko ang pagmamahal nila sa kanilang mga pamilya at mahal sa buhay. Hindi ko maiwasang mainggit sa mga pasyenteng kasama ko ngayon sa loob ng isang maliit na silid sa ospital at parang naghalo-halo na yung amoy nang gamot, pawis, dugo at ihi. Sa totoo lang ang baho dito sa loob ng ospital. Nasisigurado ko na nasa public hospital ako dinala nung mga taong tumulong sakin.

Habang nakatingin ako sa mga taong nakapaligid sakin, maya-maya ay may pumasok na nurse sa loob at agad siyang tinawag nung nasa right side ko. Napatingin ako doon sa matanda at parang nahihirapan siyang huminga.

"Nurse, tulungan niyo ho yung asawa ko. Inaatake po siya ng asthma."

Maluha-luhang sabi ng matandang lalaki sa nurse pero mukhang walang pakialam yung masungit na nurse at parang wala siyang narinig. Nagulat ako nang nilagpasan niya lang yung matanda. Like what the fuck!

Maya-maya biglang may sumigaw naman na lalaki dun sa kabilang bed palabas sa pinto. Pagkatingin ko dun sa bed na pinanggalingan nung lalaki ay nakita ko yung isang babaeng buntis na namumutla na at namimilipit sa sakit nang tiyan.

"Dok, manganganak na po yung asawa ko!"

Natatarantang sabi nung lalaki at naririnig ko pa rin yung boses niyang nagmamakaawa sa doctor. Biglang pumasok yung sa loob at tiningnan niya yung babaeng manganganak na at namimilipit sa sakit.

"Misis, paano namin kayo aasikasuhin kung wala naman kayong pambayad! Kailangan mo nang i-cesarean section! Kailangan niyo ng malaking halaga para dun! Kaya kung wala kang pera wag niyo na kung guluhin!"

Malakas at matapang na sabi nung hinayupak na doktor. Hindi ko na namalayan na umiiyak na pala ako. Naaawa ako sa sitwasyon nila at wala akong magawa para matulungan sila.

Umalis na yung mukhang perang doktor at iniwan niyang luhaan yung mag asawa. Ang hirap talaga maging mahirap. Kapag mahirap ka, mamaliitin ka lang nang mga taong masasama at mukhang pera. Katulad na lang ngayon kapag mahirap ka, hindi ka aasikasuhin sa mabahong public hospital. Ito yung totoong nangyayari at patuloy pa rin na mangyayari hanggang sa susunod na henerasyon. Kung mayaman lang sana ako, ako na yung sasagot ng hospital bills nila.

Bigla akong napapikit sa sakit at napatingin ako sa braso ko. Mukhang hindi maayos yung pagkakabandage sa sugat ako. Nilalamig na rin ako kahit na tirik na tirik yung araw at wala pang electrict fan dito sa masikip na silid. Kinapa ko yung bulsa ko at sobrang pasasalamat ko nang makapa ko yung cellphone sa bulsa. May kaunting basag yung screen protector pero gumagana pa naman. Agad kong tinawagan yung number ni Klein na hindi ko alam kung bakit nay number siya sakin. Hindi ko na maalala kung pano naisave yung phone number niya sa cellphone ko.

Kahit nanginginig na yung kamay ko ay idinial ko pa rin yung number niya. Nakailang tawag na ko pero hindi naman sinasagot. After one million years, sinagot niya din yung tawag ko.

"Klein, help me. Please, help me."

I said while crying, but I am so shocked nang babae yung sumagot nang tawag.

"Who's this?"

I am so fucking speechless, but I need Klein's help. Sino pa bang pwede kong tawagan maliban kay Klein.

"Nevermind. Btw, where's Klein? I need his help."

I said calmly kahit gusto ko na siyang sigawan dahil parang bigla akong nairita. What's happening on me? Bat naman ako magagalit sa babaeng kausap ko di ba?

"My Klein is so busy right now. I am Zamara. I'm his girlfriend."

Maarteng pagkakasabi niya. So may girlfriend pala Klein?! Bakit di niya sinabi sakin?! Ahy shuta bat nga naman niya sasabihin sakin eh wala namang kami. Tsaka isa pa, si Winter rin naman ang dahilan kung bakit nga pala ako napadpad sa bahay ni Klein.

Kanina yung sugat ko lang sa balikat yung kumikirot. Ngayon pati yata puso ko parang may mali. Jusme, hindi pwede toh. I couldn't deny the fact that I'm really hurting deep inside. I don't know maybe because I'm disappointed that Klein didn't pick up the call. Tsaka napaisip ako, what if real life girlfriend niya talaga si Zamara? So pano na ko? No, what I mean is that paano na yung kakambal kong si Winter? Kasi ang pagkakaalam ko soon to be wife ni Klein si Winter na for now ako muna substitute ng kakambal ko? So ano ba talaga sila ni Winter? Kung si Zamara is girlfriend niya at si Winter ay fiance niya? Eh ano ako? Am I his side chick or worst kabet?! Omayghad like what the fuck!

"Ahhhhhhhhh.."

Napasigaw at napapikit ako sakit ng sugat ko sa balikat. Nagulat ako ng bigla akong lapitan nung lalaki na sa tingin ko ay mas bata sakin for sure. Siguro mga nasa 19 siguro ang age niya eh I'm already 23. Nakatshirt lang siya na color black, then na maong shorts at tsinelas. Infaireness, ang pogi niya. Singkit na matangkad at slim lang yung katawan. Medyo magulo din yung buhok niya pero bagay naman sa kanya. Tsaka yung kulay niya parang caramel.

"Miss okay ka lang ba?

He said in a calmly in a full of charm. Aww, he's so cute.

"Okay lang ako."

I said. Pero tiningnan niya lang ako na parang sinusuri niya yung kalagayan ko.

"Well, miss obviously you're not okay. You're wound are still bleeding and the bandage are not put correctly. You looked so pale. You're clothes are now so dirty and you're hair is so messy."

He calmly said. He so fluent in English language. I wonder what is he doing here? I didn't saw him a while ago.

"Ok are you done?"

I said calmly while looking at his eyes. He seems so honest.

"Miss you are so pretty and I don't mean to offend you. I'm just being with you right now. You need a help. Am I right?"

My eyes suddenly sparkled. Oo bhie. Kailangan ko talaga ng tulong mo. Nawala ko yung black card ni Klein kaya wala akong maipambayad sa putanginang bulok na ospital na to na may mga masasamang ugaling nurse at mukhang perang doctor. Credit card ko naman is naiwan ko sa bahay ni Klein at hindi ko alam kung makakabalik pa ba dun.

Tumango na lang ako kay cutie stranger dahil wala na kong choice. Sure naman ako na walang maitutulong sakin si Winter ngayon at ang parents ko dahil busy pa sila ngayong humanap ng paraan para makauwi ako sa kanila. I really don't want to bother them because they have already to much on their plate and I don't want to put a pressure on them.

"Just call me Kio."

He said at tipid lang siyang ngumiti sakin. Infaireness, ang cute niya at sigurado na kapag eto tumungtong na sa 20s marami tong malolokong babae. Tsk, but anyway I'm still thankful to him kasi siya na yung nagvolunteer na tulungan ako. Sanaol matulungin parang Kio. Pero pwede ko naman siyang tawaging baby Kio char.