Hashtag Series:He's Mine (Ronnie Alonte)

Chapter Twenty-Two:Anonymous

Litthe's POV

Kasalukuyan na kaming nakatayo sa labas nang clinic at nag-aabang na mahugasan ang sugat ko at nagtititigan sa isa't isa.

Si Dillaine ay naiiyak na pero ayun pa din si Sieh na nanlalaki ang butas nang ilong.

"Papano nayan ,baka ma kick-out ka Litthe.Ikaw naman kasi."sabi ni Sieh .Nilingon ko siya at hindi maipinta ang mukha niya.Kita ko ang pag-aalala nito.

"Wag kang mag-alala.Okay lang ako."

"Papanong di ako mag-aalala,expulsion nayun."

"Wala pa namang nagsasabi na expelled ako.Nagmamadali ka kasi eh."pabiro pang sabi ko pero ni hindi nagbago ang mukha niya.Mas nainis pa ito lalo.

'Tama naman ako.Hindi pa naman ako pinatatalsik .'

Tinapunan niya ako nang makahulugang tingin bago tuluyang nagsalita."Hindi ka kasi nag-iingat eh."sinserong sagot niya.Bigla akong nag-alinlangang magbiro dahil sa seryoso niya mukha.

Natapos kaming mag-usap at dinala nila ako sa clinic.Hindi naman malaki ang sugat ko.Talagang duguin lang ako.Kaunting giha eh,dumadaloy na agad ang dugo.

Wala naman akong nararamdamang kakaiba at sigurado akong okay na ko ngayon."Magpahinga ka nalang Miss Alleje.Just do not do it again."sabi saakin nung nurse na nagbabantay doon.

"Yes po."

Umalis na ang nurse at may isang lalake ang pumasok sa clinic.Hindi ko siya kilala pero pamilyar siya saakin.Nakikita ko siyang umaaligid lang sa kung saan.

"Hi."pambungad niya.Sa simpleng mga gawi niya ay may natanto na kaagad ako.Hindi siya lalake."Im Charlie,friend ni Lidth."

"Ah."tanging nasagot ko at kita sa mga reaksiyon nitong si Charlie na parang naiilang siya sa presensiya ko.

'Ano bang meron sakin na parang naiintimidate sila?'

Bago pa man siya magsalita ay kinalma ko ang aking sarili at sinikap na huwag maging iritable nang sagayon ay huwag maging nakakatakot ang dating ko.

"Gusto ko lang sanang magsorry sa ginawa niya sayo."mahinahong usal niya.

"Nakakatawa ka."yun lang ang sinabi ko at parang naguluhan siya.

"Hindi man kapani-paniwala ang muka ko but—look.Im serious.Naikwento ka niya saamin na marami ka daw nagawang kasalan sa kaniya.---

"Ganon ba!Eh—ang buti niya pala no.Pagbabayaran ko yun."

"Im here to ask for an apology."

"Bakit nagsosorry ka?"inis na tanong ko."Wala kang kasalanan sakin Charnel.Tama ba..Charnel nga ba?"paglilinaw ko pa sakaniya.

"Charlie."pagtatama nito at tumawa pa ng bahagya."Gusto lang kitang hingan nang despens—-

"Hindi dapat ikaw ang gumagawa niyan."

"I just want to do it ,because he's my friend.Ako na sana ang humihingi nang kapatawaran para sakaniya.Ganon lang talaga si Lidth."

"Ganon lang siya?Sobra naman yata ang pagkanatural niya.Ano tong ginagawa niya.Ganon ba talaga siya?Hindi nakakaunawa nang sitwasyon?Pabugso-bugso ang damdamin.Nananakit?Grabe naman siya?Eh nasubukan ba niyang intindihin na ganito lang din ako?Bastos?Walang modo?WAlang kwenta kausap?gGanito lang ako."

Natigilan siya non .

"Sorry talaga.We don't want war.Kasi nga matatanda na tayo."

"Labas ka sa away naming.Kasi iginagalang kita.May pag-unawa ka kasi!"yun ang sinabi ko nang katigas-tigas at yumuko siya non."Eh kamusta yung tropa naman niyo?May pag-unawa ba siya?!Wala!Napakaisip bata niya."inis na sagot at saka bumaling sakaniya diretsa sa mga mata.