CHAPTER NINE: The Truth
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Remember we're all in this alone.
"Тэгээд би ахин түүний араас ширтэн үлдэхийг хүсээгүй болохоор эргэж харахаас нь өмнө түрүүлээд гүйчихсэн юм. Энэ удаад би бардам зангаараа өөрийгөө хамгаалах хэрэгтэй байсан. Тэгж байж л би чиний өмнө ядаж эмэгтэй хүн гэдгээрээ дурсагдан үлдэж чадах байх..."
Хисын өвдгийг минь дэрлээд цэцэрлэгт хүрээлэнгийн сандал дээр урт хөлөө унжуулсаар хэвтэж байсан юм. Бид хосууд шиг харагдаж байгааг би мэднэ л дээ. Гэхдээ түүний цээжин дээгүүр гараа явуулан номынхоо хуудсыг эргүүлсээр суух нь надад тайван гэхэд хэтэрхий тайван, тухтай гэхэд хэтэрхий тухтай мэдрэмж төрүүлж байсан юм.
Тэр намайг ном уншиж байхыг хараад дэргэд минь ирж суусан даруйдаа л өвдгийг минь дэрлээд хэвтчихсэн. Би ямар нэг байдлаар эсэргүүцэхийг хүссэн ч, царайг нь ойроос ширтэхийг хүссэн болохоор тэгээд л буугаад өгчихсөн юм.
Хисын "Муу залуу юм аа, үнэхээр муу залуу. Энэ эмэгтэйн хувьд дэндүү шударга бус байна."
Би "Юун муу залуу, чи өөрөө муу залуу за юу. Хайртай хүн нь биш юм чинь яаж хайрлаж чадах вэ дээ. Хүчилбэл тэр чинь хайр биш болчихно."
Хисын "Тийм ч юм уу, энэ дэлхий дээр бид хайраа олохын тулд хэчнээн хүнийг шархлуулах ёстой бол?"
Би "Би ч яахав, чи л хэтэрхий олон охин шархлуулах байх даа."
Хисын "Чамаас болоод харин би л шархалчих гээд байдаг юм."
Түүний нүдийг хараад би яагаад ч юм жаргалтай болчихов. Тэр харцаараа намайг сул дорой болгож чаддаг. Харц л тулгарчих юм бол түүний дэргэдээс алхам ч холдож чадахгүй, яг л газартайгаа тэр дор наалдчихсан юм шиг.
Хисын нүдээ аниад уншиж буй номоо үргэлжлүүлээч гэв. Энэ удаад би зүггүйтмээр санагдсан тул хацрыг нь жаахан чанга чимхчхэв. Тэр харин тоосон ч шинжгүй хацраа чангалсаар хөхрөх ажээ.
