Hidden Conviction (2)

Chapter 45

"Gustavo, that's unfair!" Here we go again.

I started working back in Silvestre for about two weeks already. Uwing-uwing na ako because duh?

"It's not." Ako na ang sumabat, ang tagal-tagal naman kasi ng iba. Wag kayo, tong pagmumukha ko part ng board.

"Ms. Romano, I believe this talk is for the major stockholders of the company only." Mukha mo, nandito ba ako ngayon kung hindi ako kasali?

"Vicente, ehem, Mr, Vicente...I also believe that I am included in the board. Have you not read the memo? What is so unfair about that? Let's put it this way...we raised the prices...malaki ang balik sa atin...yun ay kung may bibili. Take a look in the stock market right now...maski ibang company nahihirapan mag maintain ng hindi nalulugi sa stocks." Mahabang sagot ko.

"And excuse me, you don't have the right to question the CEO dahil kayang-kaya ko ibalik ang sampung milyon mo." Bobo ba siya?

"Who do you think you are?" I chuckled.

"Kakasabi ko lang, you don't have the right to question the CEO...unless it's a valid suggestion and hindi selfish." With that I stood leaving them with their mouths agape.

"Meeting adjourned, you and you are fired." Ang tagal na sa Castellano wala man lang manners.

Gosh! Wala pa akong isang buwan pero parang ayaw ko na mag trabaho ulit. I just smiled to those who were greeting me, that's why ayaw ko dito sa building ni Dad eh. Ang pangit. Charot. Baka mapalo ako ni Pops dahil sinaway ko ang mahal niyang kumpanya.

"Bozz, kape." Hindi pa ako nakapasok sa office ko dito sa Silvestre pero ang dami ng kape ang bitbit ni Simone.

"Kanino galing to? Ang dami naman." Apat na cup, medium pa. Baka lalabas na puso ko niyan.

"Kay Miss Rica, Miss Joey, Miss Trish itong dalawa." Natawa naman siya dahil nakatingin lang ako sa mga kape.

"Who are they?" Duh? Ang laman ng utak ko isang babae lang bonus na ang mga prinsesa namin.

"Admirers?" Luh. "Isang taon na." The hell? "Yes, silang lahat." Sino ba tong mga to.

"Mga heredera ng Villacencio." Ay gago.

"Weh?" Hindi ko kasi kilala.

"Bozz, hundred percent sure. May proposal nga eh." Di waw.

"Malaki ang space ng basurahan sa baba." Uwing-uwi na ako!

"Ay taray, bozz. Bagong buhay?" Tawang-tawa ito habang dala-dala ang mga kape at may bitbit na folders.

"May isa pa!" May iniwan kasi siyang paper bag. Ayaw ko hawakan at ew? Hindi ako maarte no, cautious lang.

"Kay Misis galing yan." Ay weh. Mabilis ko naman tiningnan. Ay wow!

Lunch lang naman, did she cook these? So umuwi pa siya? Ang hassle naman non pero ang effort ng asawa ko.

"Hello, kumain kana?" Inabangan siguro nito tawag ko. I heard some coughs in the background. Hindi na ako magtataka, ang duo.

"About to, love. Thank you, mommy." Ehe. Lalandiin ko siya nga. "I miss you, love." Naiiyak ako. Leche, clingy na ba ako?

"I don't." Ngi. "How's your meeting?" Nasamid ako. Kasama ko kasi si Kuya Riri kanina at sure akong nag balita na siya.

"It's fine but boring. I wanna go home." Sabi niya kasi mas masungit daw ako kaysa sa kanya at sabi niya rin wag daw ako masungit sa work.

"Really? Darling, I love you." Tumaas tuloy ang kilay ko. "Stop, I just heard a bit of it." Baklita talaga si Rene.

"Thank you for the lunch, love. Sobrang sarap, I hope may dessert." Eme lang syempre.