Dar Ağacı

BÖLÜM 2

başınız sağolsun dediklerinde 16 yaşındaydım . Ondan sonra da hayatım pek düzgün gitmedi . Babamın ölümünden sonra vicdan azabından annemin ruh sağlığı bozulmuştu . Hastanelerde yatmıştı . Babamın ölümünden annemi suçlu tutmuştum ondan okadar çok nefret ediyordum ki . Annemin terapi gördüğü dönem babaannemle yaşıyorduk  . Bir kez bile ziyaretine gitmedim .  Gözlerimi daldığım duvardan çektim . Duyduğum fısıltı şeklinde konuşmalarla kaşlarımı çattım . Yattığım  yer döşşeğinden kalkıp sessizce yan odada olan mutfağın kapısına ilerledim ablam birisi ile konuşuyordu

" Ah hiç sorma ebru bu kadar kolay yönden para kazanacağım aklımın ucundan bile geçmezdi kızım hemde bu kadar zevkli " utanıp suratını kapatan ablam benim ablam olamazdı. Ardından hemen devam etti " hiçte acımadı biliyormusun  ? Beni çok korkuttunuz . ". Sessizce kahkaha atıp dinledi . Ardından " bu gece de işe çıkıcam yeni bir balık takıldı oltama oldukça zengin gecesi 750 lira kızım " daha fazla dayanamadım mutfağa daldım . Ablam şok olmuş şekilde bana bakıyordu " s-sen nne zamandır burdasın ?"  Başımı öne eğdim . " Sen gerçekten benim ablammısın ? Bukadar düştün mü ?. Utanıyorum senden " ablamın tokadı ile yüzüm sol tarafa savruldu . " Sen ne curretle benimle bu şekilde konuşursun ? Ben özgür bir kadınım hem açlıktan nefesimiz kokuyor fenami aç karnimiz doyacak . Kız bak eğer ki birinden duyarsam - kolumu sıkıp- seni öldürürüm"  acıyan kolumu elinden kurtarıp " senden utanıyorum merak etme bu utanç duyulacak şeyi yayıp kendimi rezil edemem ne halin varsa gör " . Daha fazla göz yaşlsrimi tutamadım . Mutfaktan çıkıp yattığım odaya geri döndüm .o gece sabaha kadar ağladım.
                             ~•~
Sabah baş ağrısı ile uyandım haliyle .
Babaannem yaylada olduğu için bizimle ilgilenen yoktu. Bu gün ani bir  kararla annemi görmeye gidecektim . Ablam annemden korkardı . Onu ancak annem dizs getirirdi . Her ne olursa olsun pişmandı ve benim annem di . Onu atamazdım ki .
Mutfağa geçip güzelce bir kahvaltı yaptım .

Mutfağı toplayıp üzerimi değiştirdim. Zaman kaybetmeden anneme gitmek istiyordum .ona ihtiyacım vardı . Yol kenarında gül satan ablayı görünce hiç unutmam cebimde kalan son 30 TL ile anneme gül aldım . Yüzümde koca gülümseme ile hastanenin önünde durdum . Baktım . herşeyim .orada yatıyordu . Benim annemden başka kimsem yokdu .yaptığım hataydı . Üstelik o pişman olmuştu ki . Hızlı adımlar ile bahçeyi geçip  otomatik kapıdan içeriye girdim .sol tarafta kalan danışmaya ilerleyip .

"İyi günler abla kolay gelsin ". Dedim oldukça mutlu sevecen ses tonuyla . Elimdeki gülleri sıkı sıkı tutup gülümseyordum.

" İyi günler güzel kız . Nasıl yardımcı olabilirim sana ? " Gülümseyerek saçımı okşadı .

" Ben annemi ziyarete gelmiştim . ".

" Peki söyle bakalım annenin adı ne  "

Başım dik gözlerim ışıltı tabi annemi görücem ya mutluyum

" Enise ay " kadın gülümsedi ve bilgisayara bisiyler yazdı . Sonra dondu kaldı .

" Abla bir sorun mu var ?"

" Tatlım oturmak ister misin ? "

" Hayır annemi görmek istiyorum "

Kadın birşey söylemek istiyor fakat o cesareti kendinde bulamıyor gibiydi . Olduğu masanın etrafında dolanıp yanıma geldi . Önce beni koltuğa oturttu .

" Ne oluyor abla ? Annem iyi diyilmi ?"

Sesli bir nefes verdi " bu nasıl söylenir bilmiyorum ." Gözlerim doldu nefesim kesildi . Başımı öne eğdim .

" Öldü mü? O damı gitti beni bırakıp ? "

Sesim boğuk çıkıyordu . " Başın sağolsun kızım . Kimden yokmu senin baban ablan abin ? "

Başımı kaldırdım ağlamaktan kızarmış gözlerimle " öldüler " dedim

Kadin sustu . Ben sustum . Göz yaslarimi sildi . Ben ağladim o sildi . Sarıldı . Anne gibi kokuyordu .

Burnumu çekip kadından ayrıldım . Elimdeki hâlâ sıkı sıkı tuttuğum çiçek sanki güç veriyordu . " Nasıl oldu ? "

Bir beş dakika kadar konuşmadi . Nasıl anlatscağini düşünüyordu galiba . " Annen oldukça kötü dönemden geçiyordu . 6 ay boyunca sürekli sayıkıyordu ' benim yüzümden ' başka bişiy demezdi sorulan sorulara bunu derdi . Sonra ilaç saati hemşire ilaç vemeye girdiğinde hemşirenin boş anından faydalanıp antidepresan haplarını gizlice almıs şimdi kimsesizler mezarlığında öldüğünü haber edicek kimsesi de yokdu . " Hiç birşey demeden tek elimde öylece sallanan gül demeti ile savsak adımlarla yürüdüm .

                              ~•~

Ben 17 yaşımda hastanelerden nefret ettim . Ben 17 yaşımda öldüm . Ben 17 yaşımda duygularımı kaybettim .bozulan psikoloji ile hastanelerde yattım . Uzun süre terapi gördüm .

Bu süre zarfında ablam kendini aşmış ismi escorta çıkmış bir kez bile ziyaretime gelmemişti .

Düştüğüm eşiklikten kalktım. Ve aşina olduğum , doğduğum evin koridoruna  girdim . Merdiven dairesi gözüme ilişti uzun bir süre babamın kendini astığı hâli ile göz göze geldim .

Deliriyormuydum ?

Bakışlarımı merdiven boşluğundan çekip küçük ve yer yer dökülmüş duvarlara sahip olan koridorun sonundaki mutfağa adımladım . Temizlik malzemelerini alıp temizlik yapmaya başladım