Amsterdam

Hoofdstuk 14

a/n:

Even een speciale update; voor een oppepper van gisteravond! Ookal voel ik het zelf nog, ik wil jullie wat opvrolijken met een nieuw hoofdstuk van Amsterdam!

Liefs, Lotte.

☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆☆

"Maar ik ga ophangen. Ik ben er zo bijna!" vertelde Neva tegen Rosa terwijl ze zag dat de trein station Amsterdam-Zuid binnenreed. Onderweg naar Devyne zat ze te facetimen met haar beste vriendin, die haar goede adviezen opdroeg en wat ze vooral wel en niet moest doen. "Veel plezier schat! En vertel me later alles." wenste Rosa haar. "Zal ik zeker doen." gniffelde Neva en sloot daarna het gesprek af. Net zoals de andere reizigers ging ze staan en liep ze vast naar de deur toe. 

Vandaag ging ze afspreken met Devyne. Het was donderdagavond. Hij wilde oprecht zijn excuses aanbieden voor het ongelukje bij de sportschool. Dat was nu al drie weken geleden en het klonk zo lang geleden voor Neva haar gevoel. Ze vond het wel leuk dat hij zich nog altijd schuldig voelde. Was het echt geen date vanavond? Het stel had het wel erg gezellig gehad afgelopen zaterdag op het feestje samen. Ze schudde haar hoofd, probeerde er niet aan te denken en besloot gewoon te kijken hoe het er vanavond aan toe ging tussen hen. 

Zoekend keek Neva rond of ze Devyne zijn auto spotte. Toen ze zijn mat grijze Mercedes op de parkeerplaats zag, liep ze er snel heen want het begon te regenen. Hopelijk gingen ze iets binnen doen, hoopte Neva. "Hey." hij stond al buiten zijn auto en had haar daardoor aanzien komen. Devyne leek de regen niks te kunnen schelen maar hij maakte snel de deur voor haar open. "Hoi." glimlachte ze, bedankte hem en stapte bij hem in de auto. 

"Alles goed?" vroeg Devyne terwijl hij de hoofdweg weer opreed. "Ja! Beetje druk met mijn studie en werk enzo. Afgelopen woensdag ben ik weer eens in Hilversum geweest bij mijn ouders en broer." vertelde Neva. "Is je appartement nu helemaal af?" vroeg hij geïnteresseerd en ze knikte. "Gelukkig wel. Rosa en Quinty hebben me geholpen met klussen. Het is veel werk geweest." antwoordde ze. "Dat zal best ja." zei Devyne en switchte van rijbaan. 

"Hoe gaan jouw voetbaltrainingen?" vroeg Neva terug. "Matig maar goed. Het kan altijd beter. Misschien ben ik gewoon zenuwachtig voor het WK." zuchtte Devyne en ze knikte begrijpend. "Ik kan het me voorstellen. Het WK is best groot volgens mij. Maar ik weet zeker dat je het kan." antwoordde ze. "Bedankt!" glimlachte hij en richtte zich daarna op het verkeer voor hem. "Zeg, wat gaan we eigenlijk doen? Ik weet helemaal niet meer waar ik ben." merkte Neva op en hij lachte. 

"Nog steeds in Amsterdam, maak je maar niet druk." grinnikte Devyne. "Ha ha, grapjas. Maar nou weet ik nog steeds niet wat we gaan doen zometeen." zei ze. "Dat zul je vanzelf zien." antwoordde hij met een lichte grijns op zijn gezicht. "Argh." zuchtte ze dramatisch en keek naar buiten om te zien of ze misschien al hints zag. Maar ze zag niks. "Ik zal je één hint geven." zei Devyne na een poosje. "Vertel!" gelijk zat Neva rechter op en keek naar hem. "Donker." antwoordde hij droog maar ze fronste. "Daar kan ik helemaal niks mee, hè." zei ze. "Dat klopt."

"We zijn er!" na een kwartiertje rijden kwam het stel op een parkeerplaats terecht. Devyne leek de weg te kennen maar zij was gedesoriënteerd. "Dit is een gamehal. Je kan er van alles doen. Maar ook dingen zoals bowlen, glow in the dark midgetgolf, lasergamen, kun je hier allemaal doen." legde Devyne onderweg uit naar het enorme gebouw voor hen. "Gaaf! Van wie heb je deze tip?" vroeg ze. "Davy." hij keek weg en ze glimlachte. "Ik vind het leuk." vertelde ze hem en er doorbrak een glimlach op zijn gezicht. 

"Goedenavond, ik heb gereserveerd voor glow in the dark midgetgolf om zeven uur." zei Devyne toen ze bij de receptie aankwamen. "Op welke naam? We hebben een aantal reserveringen rond die tijd." antwoordde de medewerkster achter de balie. "Devyne Rensch." gaf Devyne aan. "Ah, ik zie het hier. U kunt doorlopen naar die liften. Onderin het gebouw is het midgetgolfen en lasergamen." legde de vrouw uit en ze knikten allebei dankbaar. 

"Laten we gaan." samen liepen ze richting de lift die hen naar beneden zou brengen. Neva was blij dat Devyne nog niet heel close deed. Zoals handjes vast pakken. Op een of andere manier voelde het ongemakkelijk om dat nu al te doen. Misschien kwam het door de manier waarop ze hem had leren kennen. "Heb je er een beetje zin in?" onderbrak Devyne haar gedachten en keek haar aan. "Ja, ik ga je helemaal in maken." zei ze, in volle overtuiging. "Tuurlijk, geloof je het zelf." kaatste hij terug. "Eigenlijk wel, ja."glimlachte ze. 

"Dat wil ik wel is zien." zei hij.

"Komt prima voor elkaar."