Amsterdam

Hoofdstuk 21

Huilend en aangeschoten liep Neva langs de grachten van Amsterdam. Ze wist helemaal niet waar ze was maar dat kon haar ook niks schelen. De hele weg had het meisje lopen huilen maar nu wou het niet meer. Er zaten sporen van een heleboel opgedroogde tranen op haar wangen en ze zag er vast verschrikkelijk uit. Ze voelde zich net een zombie. Hoe ver was Neva al niet aan het lopen? Ze kon niet nog maar moeilijk beseffen wat er zonet allemaal gebeurt was. Neva was gebruikt en ze had het totaal niet in de gaten gehad. 

Daarom deed Devyne dus heel de tijd zo vreemd en nam hij die telefoon op. Daarom stond hij constant bij Antony sneaky te doen. Neva schudde driftig haar hoofd en de regendruppels vielen uit haar donkerblonde haren op de grond. Ze pakte na een tijdje haar telefoon en zag veel gemiste oproepen. Van Devyne, Davy, Laura en Rosa. Ze stuurde rechtstreeks een bericht naar Davy dat ze veilig was en ze met rust gelaten wilde worden tot morgenvroeg. Neva wilde net haar telefoon wegstoppen toen ze ineens geblaf hoorde en ze schrok ervan. 

"Nee, Jagger! Luister nou eens!" een paar meter verderop kwam er een jongen aan gehold maar de hond had Neva al bereikt. Enthousiast sprong hij op haar benen en ze probeerde hem van zich af te duwen. "Sorry, ik hoop niet dat Jagger je heeft laten schrikken." zei de jongen en keek haar aan. Het viel Neva op dat hij hele blauwe ogen had. "Nee hoor. Maak je niet druk." antwoordde ze met een waterig glimlachje. 

"Dat is heel fijn. Het spijt mij." zei de blonde jongen nogmaals. "Het is niet erg." antwoordde Neva zacht en hij knikte opgelucht. "Gaat het wel met je?" vroeg hij en bestudeerde haar met een bezorgde blik terwijl Jagger tegen haar benen snuffelde. "Een beetje." Het kwam er meer vragend uit. "Een beetje niet, geloof ik." antwoordde hij. 

"Oké, nee, het gaat klote. Maar dat hebben we allemaal wel eens." zei Neva nuchter. "Ik laat je hier niet alleen rondlopen, uhm, hoe heet je?" vroeg hij en krabde ongemakkelijk achterin zijn nek. "Neva Klaassen." antwoordde ze met een kleine grinnik. "Ik ben Frenkie de Jong. En Klaassen? Ik ken ook iemand die zo heet." Neva keek hem verbaast aan. "Niet? Hoe dan?" vroeg ze. 

"Ik voetbal net iemand die zo heet. Davy Klaassen, om precies te zijn." Neva haar mond viel nu echt open en ze vergat eventjes waarom ze hier was op deze plek langs de gracht. "Die meen je?" vroeg ze verbaast. "Jazeker." antwoordde Frenkie en keek haar al net zo verbaast aan. "Ik ben zijn nichtje." 

verklaarde Neva en nu begon er wat te dagen bij hem. "Dat is nou toevallig. Nu, ik heb al gezegd dat je met mij mee mag. Ik hoef nog maar een klein stukje te lopen met de hond. Loop je mee?" vroeg Frenkie. Neva aarzelde kort maar stemde toen toe. 

Een kwartier later kwamen ze aan bij het appartementje waar Frenkie met zijn vriendin woonde. Onder het lopen had hij Neva wat verteld over zijn leven hier in Amsterdam. Momenteel was Frenkie hier om te voetballen voor het WK maar anders woonde hij in Barcelona met Mikky en Jagger. "Jagger, zit." Het hondje ging netjes zitten en Frenkie maakte de deur van hun huisje open. Ze stonden in het appartementencomplex van Frenkie.

"Oh ja, er zijn twee vrienden van ons over de vloer. Ik hoop dat je dat niet erg vind." vragend en afwachtend keek hij Neva aan. "Nee hoor, dan heb ik tenminste wat afleiding." zei ze en herinnerde zich plots weer waarom ze hier was. Neva slikte en Frenkie zag het. Hij twijfelde kort maar sloeg zijn armen om haar heen. "Bedankt, denk ik." glimlachte Neva en hij glimlachte terug. "Je had het nodig." zei hij enkel en ze knikte.

"Wil je eerst douchen of wat warms te drinken?" vroeg Frenkie terwijl Jagger voor hun uit de woonkamer binnen stormde en naar zijn waterbak liep. "Doe maar wat te drinken." verbaast keek het gezelschap op de hoekbank op naar het onverwachte bezoek. "Frenk? Wie is dat wie je hebt meegenomen?" een meisje met blond haar liep hun richting op. "Dit is Neva, het nichtje van Davy. Het gaat niet zo goed haar en ik kwam der tegen." antwoordde Frenkie en Neva stond er een beetje ongemakkelijk bij te kijken. 

"Och, wil je wat drinken? Heeft Frenk dat al gevraagd? Ik ben Mikky, trouwens." de vrouwen gaven elkaar een hand en ze trok Neva mee richting de bank. "Dit zijn Lars en Jailey." verklaarde ze en wees naar de andere twee bezoekers van Frenkie en Mikky. Neva kreeg een warm gevoel van hun enorm lieve ontvangst en bedankte Mikky stilletjes. "Jij, wacht hier, ik maak warme chocomelk voor je. Jailey, wil jij een droge trui halen voor Neva van mij?" het donkerblonde meisje knikte en liep naar boven.

"Hai, ik ben Lars, Lars Bos." zei de jongen naast Neva. "Ik ben Neva Klaassen." glimlachend gaf ze hem een hand. Natuurlijk wist ze wie het was. Ze kende de liedjes van Snelle redelijk goed. Maar nooit echt goed om naar een concert van hem te kunnen gaan. "Wat is er allemaal gebeurt?" vroeg Lars lief en keek haar bezorgd aan. "Ik denk dat het handig is om dat zometeen te vertellen als iedereen hier is." aarzelde Neva en voelde weer tranen branden. 

"Dat lijkt mij een goed plan." antwoordde Frenkie instemmend en Neva ging voorzichtig op de bank zitten.