12

152 20 37
                                    

Bugün Chan'ı -artık sevgilimdi- eve çağırmıştım. Sevgilim olarak evime ilk defa gelecekti, bu yüzden her şeyin mükemmel olmasını istiyordum. İkimiz için browni bile yapmıştım.

Kapı çalınca hızlıca kapıya ilerledim. Kapıyı kocaman bir gülümseme ile açtım. Sevgilimi düşünmek bile bana ayrı bir mutluluk veriyordu. İçeri geçtikten sonra bana sarıldı, hiçbir zaman sarılmayı ihmal etmiyordu. Bundan şikayetçi değildim.

"Bebeğimi özlemişim." daha da sıkı sarılınca gülümsedim. Hemen hemen her gün görüşüyorduk ama özlemimiz bitmiyordu. Minho hyung bunun ilişkinin ilk ayları diye adlandırsa da ben öyle olduğunu düşünmüyordum.

"Ben mutfaktan atıştırmalık getireyim, sen oyun seç sevgilim." Mutfağa gitmeden hemen dudağıma bir buse kondurmuştu. Aptal aptal gülümseyip mutfağa gittim, valla çok aşığım anlamıyorsunuz.

Mutfağa gidip brownileri ve içecekleri koydum. Salona geçtiğimde konsol ile oyunları geziyordu.

"O kadar oyun var ki kararsız kaldım." dediklerine gülümseyip ağzıma cips attım, bütün paramı oyunlara yatırdığımı şu anlık bilmesine gerek yoktu.

Aniden resident evil'da durunca kolamı bırakmıştım. "Bence bunu oynayalım."

Gözlerimi kıstım, sevgilim diye demiyordum ama çok piç ve şerefsizdi. Seviyorduk işte yapacak bir şey de yoktu.

"Korku sevmediğimi biliyorsun, siksen oynamam. Sen oynarsın." Omuz silktim. Oyunu Seungmin almıştı ve o oynamıştı, korku oyununu oynamayı bırak korku filmi izleyemiyordum bile.

"Büyük konuşma bence." Göz kırpması ile güldüm ve gözlerimi devirdim. İmaları asla bitmiyordu. Oyunu başlattığında yandan yastığımı aldım ve sarıldım, şimdiden bir gerginlik basmıştı.

Bana bakıp kucağını patpatlamıştı. Bir şey demeden hızlıca kucağına oturdum ve sırtımı göğsüne yasladım, pekâlâ bütün laflarımı geri alıyordum. O böyle bana bebek gibi davranacaksa onun için bütün korku serilerini bitirebilirdim.

Yavaş yavaş oyun ilerlerken karaktere sövüyordum, hangi geri zekalı böyle bir eve girerdi ki? İşte bu yüzden korku türünü sevmiyordum, çoğu aynı salaklığı yapıyordu ve sonra yarrağı yiyorlardı. Korkuyu çeken de biz oluyorduk.

Ara sıra aniden ettiği küfürlere gülüyor ve yanağına öpücük konduruyordum. Tepkileri o kadar tatlı ve komikti ki, oyunu izlemiyordum bile.

Konsoldaki elininin üstüne kendi elimi koydum ve sıkıntı ile kucağında kıpırdadım. Bu adam buraya sadece oyun oynamaya mı gelmişti?

"Bırak şu oyunu, Ethan çok salak ölsün bitsin." Kucağında ona doğru döndüm ve kollarımı boynuna doladım. "Şu an benimle ilgilenmelisin." Şaşkınlıkla suratıma bakarken tepkisine gülümsedim, benden böyle bir atak beklemiyordu.

"Çok kurnazsın." Sabır dilenircesine bana bakmış ve oyunu kapamıştı. Zaferle gülümsedim, bu kadar basitti işte.

"Biraz öyleyimdir." Gülümsedim ve suratına baktım, dünyanın en güzel, en zarif ve en iyi kalpli adamına aşık olmuştum. Yanaklarını okşadım ve gülümsedim "Çok güzelsin." yanaklarını sıktım.

Gülümseyip ellerimi tutmuş ve öpücükler kondurmuştu. "Bunu söyleyen sen misin?" Belimi kavramış ve çillerimden öpmüştü. "Eğer kendini benim gözümden görseydin, bu dünyada daha güzel bir şey olmadığını anlardın."

Sözleri derin bir iç çekmeme sebep olmuştu. "Yalnız bu 'en güzel sensin' tartışması böyle sonsuza kadar sürer, asla pes etmem."

Sözlerim ile gülmüş ve yanaklarımı sıkıştırmıştı. "Umarım sonsuza kadar sürer Lix."

Romantikliği karşısında dilim tutuluyordu, adamın içinden şu son bir haftada şair çıkmıştı. Kendimi onun yanında odun gibi hissediyordum.

Suratımı kavramaya devam ederken bana yaklaşmış ve suratımı öpmeye başlamıştı. Minik öpücüklerine boğulurken son olarak dudaklarıma uzanmıştı. Yine aynı şekilde minik öpücük kondurup çekileceği sırada ona izin vermemiş ve öpücüğü uzatmıştım. En azından ona olan sevgimi tensel temas ve hareketlerim ile aktarabiliyordum.

Yavaş olan öpücük git gide hızlanırken daha çok üstünlük savaşı veriyorduk. Pekâlâ amacım bu kadar hızlanmak değildi ancak pişman da değildim.

Elleri belimden kalçama inerken dilimi ağzının içine ittirdim. Ondan bir inleme kazanınca zaferle ellerimi tişörtününe getirdim. Ellerimi tişörtünün içine soktuğum an duyduğumuz ses ile birbirimizden ayrılmıştık.

"SÜRPRİZ-" salonun girişinde gördüğüm ailem ile içimden büyük bir siktir çekmiştim. Gerçekten güzel bir sürpriz olmuştu ama hangi tarafa orası belli değildi.

arkadassslar chanlix ucuyorRRR BAYA BAYA sevistiriyordum ama son anda dedim ki DAHA OLMASI GEREKEN SEYLER VAR 😉😉😉 🙈🙈guzel surpriz oldu muhyesmmm sovmeyin bana sevisirler yolumuz uzun😉👉🏻👌🏻

bu arada resident evil bugun cikiyordy dedim hadi fice ekleyelim zaten ficte among us oynamak disinda her boku yaotilar (sevistiler bile sakagibiHQHAHAHAGQUA

bu arada eski duz yazilari duzenlemeye basladm ingilizce klavye seklinde yazmayacagim artik sebebi cok karar devistireb birisiyim bu yani🤘🏻🤘🏻

sonraki bolumun arasini cok acmayacagim soz (usenmegecegim valla

umarim begenmissinizdir oy vermeyi unutmayin 🥺🫶🏻💗🌈⭐🌸🪷🌷☘️🫶🏻😣🐣🐣

Ai ajuns la finalul capitolelor publicate.

⏰ Ultima actualizare: Oct 28, 2022 ⏰

Adaugă această povestire la Biblioteca ta pentru a primi notificări despre capitolele noi!

among us | chanlixUnde poveștirile trăiesc. Descoperă acum