Chapter-11

2K 111 16
                                    

Khell Pov

I was standing in far when I saw her talking a girl, hindi ko iyon kilala but the girl trying to flirt her, i was just standing here at hindi ko man lang nagawang makalapit pa. I feel my heart broke.

Umiwas ako ng tingin ng yakapin ito ng babae, pakiramdam ko ay para akong tinusok ng ilang libong karayom.

I heave sigh at hinayaan ang luhang bumagsak. It's been three days since we slept at each other in the same bed. Patuloy itong umiiwas sa akin, hindi na rin kami magkasamang kumain, hindi niya na rin ako inaya pang manang-halian na katulad ng nakasanayan ko.

Naglalakad ako palayo hanggang sa makarating sa quadrangle. Tumingala muna ako sa langit at humiga sa damuhan. Nawalan na ako ng gana, para akong tanga dito at baka makita pa ako ng mga estudyante ko.

I need to talked Ade kung ano ba talaga ako dati at kung sino ba ako dati. Marami akong gustong itanong pero wala akong makuhang matinong sagot.

Iniisip ko na lamang na baka isa akong kilalang tao o baka isa akong masamang tao. I need to visit my doctor but she's nothing to find what happened to me in long time ago.

Tanging si Christell at Ade lang nakakaalam, ayaw rin sabihin ng kapatid ko sa akin, ayaw ko rin mag tanong sa mga magulang ko dahil masama ang loob ko.

"Miss Cameron?" napabaling ang tingin ko sa side ng may tumawag sa akin. She's smiled confused. "Ahmm ano kasi ma'am" napa-upo ako at tinignan ito. "B-bakit kayo nandito?" she asked. I smiled kahit na ang totoo ay gusto ko na ulit umiyak pa.

"I'm just relaxing here" i said and trying not to cry.

"Here? Sa gitna ng quadrangle ma'am?" napakamot pa ito sa kanyang ulo.

"Yeah?" awkward na sagot ko at tumayo.

"Good afternoon ma'am" mahina akong natawa dahil huli na niya itong sinabi. Tila nagulat ito at nahihiwagaan na tumingin sa akin.

"Pumasok kana nga, dami mong alam" wika ko at tinapik ang balikat nito.

"Ma'am" tawag nito ng makatalikod ako. Lumingon naman ako dito. "Ingat po" saad nito. I heave sigh and nodded my head.

Pumasok ako ng cafeteria at tila lahat ng nasa loob ay nagulat ng makita ako dahil ito ang unang araw na papasok ako para kumain.

Lahat nang paningin ay nasa akin na ngayon at lahat ay napatigil sa pagkain, para akong nahiya bigla at parang gusto ko na lang umalis sa kinatatayuan ko.

"P-prof?" gulat na sigaw ni Maica ng makita ako. Kumakaway na ito sa akin ngayon, walang nagawang lumapit ako habang sila ay gulat na gulat pa rin. "First time ka namin makita Prof" masayang sambit nito.

"Hehehehehe" awkward na tawa ko at napakamot sa batok.

"Wait Prof, libre ka na lang namin" wika ni Eric at siya ang unang tumayo.

Pina-upo naman ako ni Dhany at kumuha ito ng isa pang upuan para doon umupo. They all looked confuse but they didn't hesitate to asked dahil siguro nahihiya siguro sila.

Bumalik si Eric na dala ang isang tray na puno ng pagkain. Hindi ako makapagsalita at ngumiti na lamang nang ilapag nito ang tray sa harap ko.

"Huwag kang mahiya Prof, libre na po iyan" he said. I just smiled at him.

"Thank you"

"Ay nakss sana all nililibre" sabat ni Maica.

"Mayaman ka naman Maica, kaya mo na ang sarili mo" saad ni Jed. Ngumiti na lamang ako sa kanila at kinain ang pagkaing nasa harapan ko.

My Wife Is A Professor(GxG)Where stories live. Discover now