İNTİKAM ATEŞİ (+18)

4.BÖLÜM《HAYATIMIN DEĞİŞTİĞİ NOKTA》

Halam bizi alıp trabzona götürmüştü. Artık trabzonda yaşıyorduk. Annemin yokluğunu ne kadar arasam da hayatıma kardeşim için devam etmem gerekiyordu. Babasız mutluyduk ama annesiz çok kötüydük.

Annemin ölümünün üzerinden 10 yıl geçti. Artık 17 yaşında genç kıza dönüşüyordum. Kardeşim can 12 yaşında küçük çapkın bir kerataya dönüşüyodu. Yaşı küçük olsa da şimdiden çok yakışıklı bir çocuk. Bütün kızlar peşimde dolanıyor diye bir sözün şekil almış hali resmen. Kıskanmıyor da değildim. Sonuçta ben çok kıskanç bir ablayım kardeşimi kıskanmam en doğal hakkım değil mi.

Kuzenim açelya tek dostumdu. Her şeyimi ona anlatır onunla dertleşirdik. Açelyanın da kendine göre dertleri vardı tabi. Plotonik sevdiği çocuğu başka bir kızla sarılırken görmüştü. Insan sevdiğini başka biriyle görünce cidden param parça oluyor. Ben nasıl bir duygu olduğunu bilmem ama açelyanın durumundan nasıl bir acı olduğunu tahmin edebiliyorum.

Hayatımı değiştiren noktalardan biri de 18 yaşıma gireceğim gün oldu. 15 Ocak 2020 saat 08:15 okula gitmek için uyandım. Mutfağa geçtiğimde halamla babam olacak münafık masada oturuyolardı. Babamı görür görmez sinirlenip bağırmaya başladım.

-"Senin ne işin var burda, ne diye geldin!"

Halam sesimin sertliğini fark edip bana sinirli bir şekilde.

-"Düzgün konuş Aymira o senin baban!" Dedi.

-"O benim babam falan değil! Annemin katili ooo!"

Diye bağırmaya başladım.
Babam ise sert bir şekilde bana bakıyodu sadece. Bi an beni de öldürücek diye korktum ama asla korktuğumu farkettirmedim. Ve sonradan konuşmaya başladı.

-"Tıpkı babası gibi korkusuz ve cesur."

Dedi halama bakarak. Halam ise hiç bir şey olmamış gibi tebessüm ederekten bana baktı. Ben iyice sinirlenip evden çıktım.

Ne diye gelmişti kii. Bizi almaya mı geldi acaba. Yoksa bizi mi özledi. Belki de bizi de öldürmeye geldi. Aklımda bin tane soru vardı bunun gibi. Kafamdakileri düşünerekten karşıdan karşıya geçerken güçlü bir korna sesi ile kala kaldım. Araba son anda durmasaydı belki de beni altına alacaktı. Belki de ölücektim. O anın etkisiyle şoka girmiştim. Hareket edemiyordum. O sırada arabanın içinden 3 kişi indi. 3'ü de siyah takım elbiseli yakışıklı ama bir yandan da tehlikeli görünen adamlardı. Bana doğru yaklaşıp.

-"Yolda bu şekilde gidersen arabaların aldında kalman an meselesi olur cici kız."

Dedi. Babamı görmenin sinirini adamdan çıkartmam çok iyi olurdu aslında diye düşündüm.

-"Asıl sen bu şekilde gidersen önüne geleni altına alırsın kendini bilmiş."
Bana bakıp sırıtarak...

-"Ufff en sevdiğim dedi."

Soğuk bir suratla yüzümü ekşitip yürümeye başladım. Arkamdan hala daha baktığını hissedebiliyordum. Yolun karşısına geçip arkamı döndüğümde yanılmadım. Hala daha bana bakıyordu. Ama yanındaki adamları anlamamıştım. Büyük bir adam olabilir yanındakilerden arabasından ve kıyafetlerinden anlaşılıyordu zaten normal biri olmadığı. Vali falan mıydı? Yada bir MAFYA.

Mafyalara olan zafım etrafımdaki kişiler tarafından ilginç karşılanıyordu. Ama bu benim zerre umrumda değildi. Neden olduğunu bilmiyorum ama o üzerindeki takım elbise ve raconları beni benden alıyor. Mafya bir kız olmanın hayali ile yaşayıp aklımda değişik kurgular ile hergün hayal kuruyordum. Hatta mafya biri ile evleneceğim hayalini bile kurdum.
Başka kızlar doktorla mühendisle evlilik hayali kurarken ben bir Mafya ile evlenmenin hayalini kuruyordum. Saçma gelebilir bu benim düşüncem. Amaan kime ne canım benim kime evleneceğim. Istersem mafyayla evlenirim istersem aşiret çocuğuyla. O da mantıklı aslında nxjdj. Ama mafyadan vazgeçmek yok. Bu şeylerin hayalini kurarken yine dalıp gitmişim ve okula geldiğimden haberim bile yok.
Sınıf arkadaşım melis geldi yanıma.