İNTİKAM ATEŞİ (+18)

6.BÖLÜM《ACININ EN TATLI HALİ》

Sabah alarımın sesi yine kulaklarımda çınlarken bir yandan da beni birinin dürttüğünü hissedip hafifçe gözlerimi açıp baktım. Melis uykulu gözlerle beni kaldırmaya çalışıyo. Saçı başı dağınık dün geceden akmış olan rimeli hala gözünde siyah lekeler bırakmış bir vaziyette bana bakıyordu. Karşımda onu görüp sırıttım. Sonradan konuşmaya başladım.

-"Allahan git şu yüzünü yıka aynı gulyabanilere benzemişsin."

-"Ya senin sabah sabah işin yok mu benle dalga geçiyosun ya."

-"Okula bu şekilde gidersek eğer herkes bizden korkup derse girmez bizde rahat rahat uyuruz. Mantıklı lan."

-"Daha şimdiden okulda uyumanın planlarını yapıyo ya. Bugün uyku falan yok boşuna hayal kurma."

-"O niyeymiş"

-"Deneme olucaz bugün o yüzden tatlım."

-"Para verip gireceğimiz deneme mii"

-"Evet."

"Ananı satim o bugün müydü."

-"Evet."

-"Lan bari önceden haber verseydin."

-"Ne bilim kızım unuttuğunu. Neyse zaten geçen hafta çalışmıştık aklında kalmıştır. Soruları görünce aklına gelir."

-"Dünki olaylardan sonra aklıma gelir mi hiç bilmiyorum."

-"Gelir gelir hadi kalk hazırlan."

-"Tamam 5 dk daha uyuyim."

-"Bak hala daha aynı yaa. Kız kalkk!"

-"Off bu halamın huyları bulaşıcı sanırım size de bulaşmış. Git yıkan kendine gel."

-"Aymiraaa!"

-"Bağırma bana!"

Bağırdığımı gören melis umursamadan üzerini giyinmeye başladı. Bende kalkıp üzerimi giyindim. Melise bağırmam melisi rahatsız etmiyordu. Çünkü beni tanıyordu. Ne kadar bağırsam ona kıyamayacağımı biliyo. Çabuk sinirlenirdim ama çıldırma noktamdan herkes çok korkardı. Özellikle de halam. Çünkü kendime zarar vermemden korkuyordu. Ergen kafasındayken duvara yumruk attığım günler oluyordu tabi ama artık genç bir kız olduğum için saçma gelse bile halam yine aynı şeyleri yapıp kendime zarar veririm diye korkuyor. Haklı kadın benim gibi deliyle başa gelmek zor. Ben bile kendime bazen katlanamazken halam ve etrafımdaki insanlar bana nasıl katlandığını merak ediyordum. Belki de annem babam yok diye sadece bana acıdıkları için katlanıyorlar. Bu ne kadar zoruma gitse de bazen doğruydu. O yüzden hiç bir şey yapmıyordum. Ve gün geçtikçe yakın çevrem hariç diğer insanlardan uzaklaşıyordum. Belki annem babam olmayabilir ama gözümden sakındığım bir kardeşim, çok sevdiğim halam, çok iyi bir dostum ve çok yakın bir kuzenim var. Bana onlar da yeterdi.
Yavaş yavaş kalkıp hazırlanmaya başladım.
Üzerime siyah sweat altıma da siyah yırtmaçlı kot pantolon giyinip saçlarımı at kuyruğu yapıp hafif tonlarda makyaj yapıp odadan çıktım. İçeri geçtiğimde herkes kahvaltı yapıyordu. Can beni görüp direk boynuma sarıldı. Dün akşam beni beklerken uyuya kalmış göremeyince de meraklanmış canımın içi. Sarılıp sessizce konuşmaya başladı.

-"Sana bişe oldu diye çok korktum."

Gözlerim ansızın dolup boşaldı canın sarılması üzerine. Cana sıkıca sarılıp başından öpüp konuşmaya başladım.

-"İyim bişeyim yok korkma. Bak burdayım."

-"Nerdeydin dün."

-"Melis ablanla biraz gezelim dedik saatimize bakmayı unutmuşuz öyle geç kaldık."