HİRA - GERÇEK AİLE

42.Bölüm

🍀

Bismillah, yeni bir bölüm atmış bulundum<3

Hadi size bir iyilik yapayım, bu bölüm şok üstüne şok yaşayacaksınız!

Bölüm oy sınırı: 300
Bölüm yorum sınırı: 200
(Tek harf, sayı, boş emoji ya da destek için atılan aynı yorum geçersizdir. Hakiki yorum yapın, aşkolarım)

⚡

3 Gün sonra.

"Hayır, gidemezsiniz." dedi babam oldukça ciddi bir şekilde.

Tüm gençler oturma odasında toplanmıştık, yakında olacak doğum günümüz için mekan ayarlamaya falan gitmek için izin almaya çalışıyorduk.

Ama yok, vallahi hiçbir büyük gitmemize izin vermiyordu.

"Hadi ama baba ya, doğum günü için bir sürü ayarlama yapmalıyız." dedi ablam.

"Biz yaparız, sizi tek başınıza dışarı göndermiyoruz." dedi Erdem amcam.

"Baba," dedi Ela neredeyse yalvararak. "Ya vallahi mekan ayarlayacağız, alışveriş yapacağız ve geleceğiz."

"Size güvenmiyoruz." dedi Gökay amcam.

Vallahi çığlık atacaktım.

"Bizde onlarla birlikte gideceğiz, hiç bir şeycik olmaz." dedi Acar.

Salak bu çocuk, yemin ediyorum salak. Biz zaten onların yanındayken kaybolduk.

Hepsinin Acar'a bir bakışı var, dayanamayıp gülmeme neden olmuştu.

Bu sefer de bana döndüler.

Anında sustum ve cevap vermedim.

"Korumalar bizimle gelsin." dedi sonunda Atilla.

Bu 3 Gün içerisinde onunla ve Sarp abimle konuşmuştuk, kimsenin onları suçlamadığını söylemiştik ki çok haklıydım. Sonuçta böyle olacağını bilse yapmazdı.

"O zaman yanınızda 5 araba falan koruma göndermeliyiz." diye alay etti babam.

"Baba ya," diye itiraz etti İlayda. "O kadar kötü değiliz."

Yine hepsi imayla bakmaya başladı.

"Baba," diye araya girdim. "Korumalarla gidelim, her 10 dakika da bir de arayın, olur mu?"

Bu sefer hepsi sustu ama bu onların düşündüğü anlamına geliyordu. Babam elini çenesine koydu, sonra anneme yaklaştı. Orada sessizce konuşmaya başladılar.

Vallahi billahi kendimi kurbanlık koyun gibi hissediyordum.

"Neyi düşünüyorsunuz?" Büyük bey dedemin sesiyle hepimiz arkamızı döndük, o ise kapının kenarında duruyordu.

Kendisi şirket işleri için yukarı gitmişti, bu yüzden yanımızda değillerdi.

"Dışarı çıkmak için izin istiyorlar." dedi babaannem.

Dedem kaşlarını çatarak boş yere geçip oturdu. "Nereye gideceklermiş?"

"Ya dede," dedi Çınar anında. "Şimdi bizim doğum günümüz yaklaşıyor ya, işte onun için mekan ayarlamaya, alışveriş yapmaya gitmek istiyoruz."

"Doğum gününüz sizin için sürpriz olması gerekmiyor mu?" diye sordu büyük bey dedem.

"Evet, ama doğum gününü bilen herkes için sürpriz olmaz. Yani zaten mekanı ayarlamaya biz üçümüz gitmeyeceğiz. Bir grup mekan ayarlarken, biz sadece alışverişe gideceğiz." dedi İlayda.