Bi' Özür İstiyorum -Hugola. [TAMAMLANDI]

3 : Müzik

Hayat bazen bizi garip yollara sokar, istemediğimiz yollara. Bu yolları ben seçemiyorum, en kötüsü de bu ya zaten. Ya o yolları bana seçtirselerdi? O zaman ne olurdu?

Elimdeki telefonumdan dakikada bir saati incelerken bir yandan da Emre'lerin konuşmasını dinliyordum.

"Tüm bu anlattıklarını Ecem yaptı yani, öyle mi?" Mavi saçlı çocuk kaşları havada bana baktığında başımı salladım.

"Yalan mı söyleyeyim oğlum? Resmen kızın içinden aslan çıktı. Kimin kardeşi." Diyerek havalandğında Hürkan araya girdi.

"Aynen seni de gördük, kavga da milletin götüne tekmeyi atıp kaçıyorsun." Herkes gülerken sırttım. Hayal edince komik olmuştu.

"O bi' kere taktiktir tamam mı?" Emre savunmasını yaptığında Hürkan'ın yanındaki kıvırcık saçlı çocuk elini yav he he der gibi salladı. "Kız bile senden daha çevik çıktı amına koyayım."
Benim hakkımda çok fazla konuşmuşlardı ve bu artık beni rahatsız ediyordu. Dayanamadım.

"Tamam yeter!" Dedim hiddetle. Hepsi bana baktığında onlara baktım. "Susun. Düşünemiyorum." Onlar susarak beni izlemeye devam ederlerken başımı dizlerime yasladım. Sağlıklı düşünemiyordum. Mental sağlığımı kaybetmiş olmamdan korkuyordum.

"Ne yapacağız?" dedim ağlamamak için dudağımı ısırırken. Kimseden ses çıkmazken Emre ortaya bir fikir attı.

"Hürkan'da kalmaya ne dersin? Ailesi yurt dışında. Tek başına yaşıyor. Onunla bir iki günlüğüne kalabiliriz." Hızlıca başımı kaldırıp ona baktım. Dişlerimin arasından konuştum.

"Bu fikiri onaylayacağımı falan zannetmiyorsun değil mi?" Emre başını yukarı aşağı sallayıp cevap verdi. "Bir iki gün dayansan ne olur sanki? Birbirinize bayılıyor değilsiniz zaten. Odadan çıkmazsınız. Birbirinizi görmezsiniz. Olur biter." Başımı Emre'den Hürkan'a doğru çevirdim. Onun da bakışları pek meçhul değildi, ancak kabul etmezsem Ceysi'nin ailesiyle kalmak zorunda kalırdım. Ailesi anında babama haber verebilirdi. Bunu istemiyordum. Umutsuzca ofladım ve ikimizde aynı anda Emre'ye döndük.

"Tamam." İkimiz de onu onaylarken Emre gülümsedi. "Yaşayın be. Canlarım!" Emre ikimizin de omzunu pat patladı.

"Hürkan." dedi diğer kıvırcık saçlı. Hürkan ona ne olduğunu sorar gibi baktı. "Ecem şimdi bizim grupta." Hürkan başını yukarı aşağı sallayıp düzeltmek ister gibi cevapladı. "Bir iki günlüğüne."

"Neyse ne." diyerek cevapladı çocuk, ardından bana döndü. "Muhtemelen sen ve Emre hariç hiçbirimizi tanımıyor. Tanışalım mı?" Elini bana uzattığında eline baktım.

Tereddüt ederek elimi onun eline uzattım. El sıkışırken konuştu. "Ben Ömer." Memnun oldum der gibi kafamı salladım.
Mavi saçlı çocuk elini salladı. "Ben de Kaan. Gruba hoş geldin." Sıcakkanlı birine benziyordu. Gülümsedim.