Hij kust me

Hoofdstuk 3

Milo pov

'Wat een lul ook' zegt Koen als we over de gang lopen. Het is half 4, we hebben net de laatste les gehad, en nu moet ik naar Meneer het Lam van Wiskunde. 'Alsof hij zelf geen vrienden heeft om in het weekend een biertje mee te drinken...'. 'Heeft ie vast ook niet' zegt Robbie die aan de andere kant naast me loopt. 'Hij is gewoon zuur ofzo, hoe kan je anders 26 zijn en iemand op vrijdag middag ineens nog even terug laten komen' zegt hij. Ik haal mijn schouders op en zucht. 'Nou, maak jullie er nou maar niet zo druk om, het zal vast niet tot in de avond duren' zeg ik. 'Ja oké... kom je straks gewoon naar Robbie? Bestellen we gewoon wat' zegt Koen. Ik steek mijn duim op. 'Yoo' zeg ik. 'Later Milo' roept Robbie nog voor ze afslaan richting de uitgang.

Met een zwaar gevoel in mijn buik loop ik naar Wiskunde. Het is niet dat ik bang ben, uiteindelijk zit ik hier niet verplicht ofzo, maar over die cijfers heeft hij gelijk. Ik sta slecht voor wiskunde, dus niet op komen dagen lijkt me dan ook niet het beste. Ik heb geen idee waarom, maar naar mijn idee mag die gozer me niet zo. Alsof ik hem wat misdaan heb ofzoiets. Ik doe de deur open en kijk de zaal rond. 'Oh, goedemiddag Milo' zegt de jonge blonde man die papier aan het weg leggen was in een kast. Hij heeft een sweater aan met daar onder een witte blouse, waarvan je de kraag ziet. Schattig. 'Hoi' zeg ik droog. 'Zou je aan een tafeltje willen gaan zitten?' Vraagt hij. Ik knik en leg mijn tas neer terwijl ik ga zitten. Meneer het Lam loopt naar zijn bureau en typt iets in op de computer. 'Dus... ik had je cijfers gezien Milo, ik had al gezegd dat ik iedereen hier een beetje wilde leren kennen, en dan natuurlijk vooral hoe iedereen er voor staat met wiskunde, en je cijfers zijn niet al te best, dat weet je denk ik zelf ook wel?' Zegt hij terwijl hij me aankijkt en een beetje naar voren leunt op zijn bureau. 'Mja... niet mijn sterkste kant nee' zeg ik. 'Oké, en aangezien die niet hoog zijn zou het handig zijn als je gewoon je opdrachten maakt en oplet als ik uitleg...' zegt hij terwijl hij het boek pakt waarvan ik er ook een heb. Hij bladert er door heen. Ik besluit maar gewoon niets te zeggen, het zal weinig zin hebben om te zeggen dat ik wel oplette, en dat ik de opdracht echt wel van plan was te maken. 'Ik zou graag willen dat je de opdrachten van het hoofdstuk van vandaag maakt, zodat ik je nog kan uitleggen wat je niet begrijpt' zegt Meneer het Lam. Ik zucht en pak mijn boek, schrift en pen uit mijn tas en begin te lezen aan de eerste vraag.

Turend kijk ik over het boek, opengeslagen op de pagina die we vandaag besproken. Ondanks dat ik wel degelijk oplette begrijp ik er niets van. Meneer het Lam heeft de deur dicht gedaan en is in een map aan het bladeren bij de kast. Hij pakt dan de onderkant van de trui die hij aangeeft vast. Ik blijf staren terwijl ik op mijn pen bijt. Hij trekt zijn trui over zijn hoofd waardoor zijn overhemd er onder een beetje mee omhoog gaat. Ademloos kijk ik naar zijn buik en borstkas die zich er onder schuil houden. Wanneer zijn hoofd weer zichtbaar word kijk ik snel naar mijn boek. Milo stop, je bent nu gewoon naar het ontblote bovenlichaam van je leraar aan het kijken.

Meneer het Lam vouwt zijn trui een beetje op en stopt hem in zijn rugtas. Ik doe alsof ik in mijn boek kijk maar mijn focus blijft bij hem. Zijn haar zit alle kanten op, maar al gauw strijkt hij dat weer glad naar achter. Dan komt hij naar mijn tafel gelopen. 'Lukt het of word het niks' zegt hij zonder al te veel emoties. 'Euh, nee eigenlijk begrijp ik dit niet' zeg ik en ik wijs een random stuk in het midden aan, zodat hij niet weet dat ik nog niet eens begonnen ben. Hij buigt zich voorover en zet zijn handen op de tafel. 'Wat begrijp je er niet aan?' Vraagt hij, turend naar de letters. Snel lees ik een deel van het stukje en formuleer een vraag die ik daar uit kan halen. 'Ik begrijp dat stukje over die draaipunt berekening niet' zeg ik. Meneer het Lam buigt iets meer boven mij naar het boek en verplaatst zijn hand. Ik voel ineens zijn huid tegen mijn hand aan.

Ik kijk naar onze handen die elkaar echt net raken. Hij tuurt nogsteeds naar het boek. Hij praat wel, maar ik denk alleen maar aan de tintelingen die door mijn arm gaan, bij elke beweging die zijn hand maakt. Langzaam verplaatst hij zijn hand meer en legt zijn duim over mijn pink heen, terwijl hij gewoon door blijft uitleggen alsof er niets aan de hand is, en alsof hij niet eens voelt dat hij mij aanraakt. Zacht voel ik zijn adem die hij door zijn neus uitblaast over mijn wang strijken. Ik word licht in mijn hoofd van het vreemde gevoel. Ben ik bang? Vind ik het ongemakkelijk? Of zou ik willen dat hij zijn hand daar juist houdt? Na even haalt hij zijn hand weg, en dan weet ik dat laatste vrij zeker. 'Snap je?' Vraagt hij. Ik heb niets gehoord van zijn uitleg. 'Euh ja, dankuwel' zeg ik. Hij zegt niets en loopt terug naar zijn bureau. Ik zucht. Ik ga dit nooit afkrijgen op deze manier

Uiteindelijk is het me gelukt om op elke vraag een soort antwoord te maken, al heb ik geen idee of het goed is of niet, het ziet er in ieder geval logisch uit. Ik klap het boek dicht, waardoor Meneer het Lam, die achter zijn bureau iets aan het typen was, opkijkt. 'Klaar?' Vraagt hij. Ik knik. 'Zou je mij een appje kunnen sturen met een foto van de opdrachten? Dan kan ik het dit weekend bekijken en bespreken we het de eerst volgende les' zegt hij. 'Oh, ja dat kan' zeg ik. Ik geef mijn telefoon aan hem zodat hij zijn nummer kan intypen. Hij typt wat in en geeft hem dan terug aan mij. Tijdens het geven raakt zijn hand weer heel zacht de mijne, waardoor er opnieuw tintelingen door mijn arm gaan. 'Nou, fijn weekend' zegt hij. 'U ook' zeg ik terwijl ik naar de deur loop. Ik draai nog even mijn hoofd. 'Tot maandag Milo' zegt hij en een hele zachte glimlach komt op zijn gezicht. Mijn hart slaat een slag over, terwijl mijn mondhoeken ook zacht omhoog gaan. 'Tot maandag' zeg ik en dan loop ik de zaal uit. Tijdens het lopen stuur ik de foto nog naar 'Meneer het Lam'. Even kijk ik naar de profielfoto, waarna ik mezelf weer voor gek verklaar. Al draaien mijn hersenen overuren, geen van alle hersencellen kan precies verklaren wat er in het afgelopen uur is gebeurd.