Held Voluntarily

4

Muli akong napaikot ng mata dahil sa nabasa. I don't even know why I keep replying, wala namang sense ang pinag-uusapan namin.

From Duncan:

Am I not that attractive, huh.

To Duncan:

Who cares

Binaba ko na lang muli ang cellphone at tinuloy ang pag-rewrite ng essay na kailangang ipasa bukas. Matapos ay iniligpit ko na lahat ng gamit at inayos ang bag ko.

I yawned and stretch my arms as I stood up. I looked over Zollana who's still working on her paper. Tinulungan ko na siya kanina, kaya bahala na siya ngayon.

Umakyat na ako sa higaan ko at inayos ang mga unan. I lay down and breathed. Finally, makakatulog na din ako. Sunod-sunod kasi ang naging gawain namin. Ganito naman parati kapag matatapos na ang sem.

I closed my eyes when my phone beeped. Mariin akong napapikit lalo. I'm just going to ignore it. Right. I silently groaned. Nakakainis, bakit ba kailangan ko uli bumangon.

I stood up and pick-up my phone. Inis kong binuksan ang mensahe para basahin.

From Duncan: 

Sleep tight, Zaseya. See you tomorrow.

Kumunot ang noo ko. Bakit naman kami magkikita bukas? Umiling ako at pinatay na lang uli at pinatong sa night table.

Kinabukasan ay hindi ko na inantay sa pag-uwi si Zollana. Nagpaalam naman ako na hindi rin sasabay sa sundo dahil babalikan ko ang nakita kong jacket sa mall nang magpunta kami.

I felt the glances of some people, particularly to my left hand. My left brow raised and look down. Lihim akong napaasik at itinaas na lamang ang bag mula sa pagkakabitbit.

Bahagya akong napasimangot nang may maalala. I quickly fix my stance and carried my bag properly like how my family would always want me to do. Ever since I was little, I have always been warned on the way I move. Lagi akong napapagalitan dahil hindi ako kilos babae. Ang dahilan ko lang, I followed my kuya Zeus.

Or Zollana is just too girly and I'm not.

Lihim akong napangisi nang makita ang pinunta ko rito. I deserve this new jacket. Pumasok ako sa loob ng shop at agad na kinuha mula sa rack ang itim na jacket pero puti ang hood.

I walked towards the body mirror at the side. Tinapat ko ang damit sa sarili at napangiti nang makitang sakto ang laki sa kagustuhan ko.

I'm smiling at the mirror when someone appeared. Mabilis na naglaho ang ngiti ko at nagsalubong ang kilay.

I turned to him with so much confusion. Bakit siya nandirito? Sabi niya kagabi, ay makikita niya ako. At ito nga, narito siya?

"Mangugulo ka nanaman ba?"

From stiffling a smile, his lips formed into a smirk. Umayos siya ng tayo at nagkaroon ng kislap ang mga mata niya nang bahagya itong yumuko para tapatan ako na hindi ko napaghandaan. What the fudge!

"I'm not," inosenteng sagot niya bago bumaba ang tingin sa damit na hawak ko. His forehead moved, "You have a good taste."

Umiwas ako nang tingin at hindi na siya pinansin. Dumeretso ako sa cashier para bayaran na lamang. Habang naglalakad pa ay tinitigan ko muli ang hawak. Good taste? Of course, I do. This is men's clothing shop. I tend to like clothes that a guy like him would also like.

I stared at the jacket being packed when I realized something. Sinabi ko pala sa kanya kahapon na pupunta nga ako rito! And now, he came here?

Maliit akong ngumiti at tipid na ngumiti sa babae nang iabot niya sa akin ang paper bag. I turned around and glance at Duncan who's currently talking to a sales clerk asking for a size.