Σώσε με

Κεφάλαιο 6

"Νεφέλη;"
Η Δήμητρα πλησιάζει το νεκρό κορίτσι για να δει καθαρότερα. Συγκρατεί τα δάκρυα της. Πιάνει το μέτωπο της Νεφέλης. Ήταν παγωμένο. Το μέτωπο που άλλοτε φιλούσε ή χάιδευε για να νανουριστεί το κοριτσάκι της, τώρα ήταν παγωμένο. Ο Στέλιος την κοιτούσε με απορία. Αναρωτιόταν τι μπορεί να της ήταν αυτό το κορίτσι.

"Σας απογοητεύτηκε η είσοδος. Γιατί μπήκατε δεσποινίς;" τη ρώτησε ο Στέλιος και την έπιασε από το μπράτσο μαλακά. Η Δήμητρα τραβήχτηκε απότομα. Μην αντέχοντας άλλο αυτό το αποτρόπαιο θέαμα βγήκε έξω και περπατούσε βιαστικά.
Βγήκε έξω από το κτίριο και έπιασε την καρδιά της. Την ένιωσε να σφίγγεται και να σπάει. Άρχισε να παίρνει βαθιές αναπνοές και να πέφτουν δάκρυα στα μάγουλα της. Δίπλα της στάθηκε και ο Στέλιος.
" Δεσποινίς Ροζάκη,τι σας ήταν αυτή η κοπέλα;"
Αδυνατούσε να απαντήσει ή μάλλον δεν ήθελε. Ο Στέλιος όμως επέμενε.
"Αυτό το κορίτσι ήταν ότι πιο σημαντικό είχα στη ζωή μου"του λέει απότομα και φεύγει. Πλέον δεν μπορεί να συγκρατήσει τα δάκρυα της.
Φτάνει στο λιμάνι. Εκεί προσπαθεί να σκεφτεί καθαρά μα δεν μπορεί. Τι θα πει στους γονείς της; Πώς θα το ξεπεράσει; Και το πιο σημαντικό είναι ότι θα αναγκαστεί να φύγει από την υπόθεση λόγω συγγένειας. Αυτό την θυμώνει και την πικράνει πολύ.
Πώς θα θάψει το Νεφελάκι της ;Το κοριτσάκι της με τα χρυσαφένια μαλλιά τής; Τις σκέψεις της διακόπτει ο ήχος κλήσης του κινητού της. Εύχεται να μην είναι όι γονείς της.

Είναι ο Στέλιος.
"Άσε μας και εσύ" του το κλείνει και συνεχίζει να παραμένει σιωπηλή παίρνοντας βαθιές ανάσες κοιτώντας τη θάλασσα.