F*ck Your Rose

1.2

"YAPAMAZSIN ANLIYOR MUSUN!" Jungkook kafayı yemek üzereydi. Nasıl oluyordu böyle? Birden bire nereden çıkmıştı bu? 

"Ayrılmak istiyorum Jungkook." 

"NEDEN TAEHYUNG? ONCA YIL SONRA NEDEN!" Jungkook sesini bile kontrol edemiyordu şu an. Merak etmeyin en son yapacağı şey bile sinir anında eşine zarar vermek olmazdı. 

"Jungkook anlaşamıyoruz."

"Neyini anlaşamıyoruz ya? Taehyung güzelim yapma bir tanem. Taehyung yalvarırım dur artık!" Tae direkt ayrılmak istediğini söyleyip bavul toplamaya başlamıştı mantıklı bir tane açıklama bile yapmamıştı. 

"İstediğin an kızını gel gör." Jungkook'un kalbi daha ne kadar acıyabilirdi ki? 

"Hayır hiçbir yere gitmiyorsun. Taetae ben ne yapacağım sensiz. Ben sensizliği bilmiyorum yapma bunu bana yalvarırım." 

Taehyung bunu duymazdan gelmeyi tercih etmişti. "Başkası var" diyerek Jungkook'un elindekileri de alıp bavula yerleştirmiş ve arkasına bile bakmadan kızını alıp çıkmıştı...

Jungkook bir yandan ağlıyor bir yandan da çöktüğü yerle saçlarını çekiştirerek sakin kalmaya çalışıyordu. Yapamadı... Ayağa kalktı yüzünü yıkamak istedi. Aynaya baktı, yaşlarını gördü.. 

"Başkası var" Aklında yankılanıyordu. Başkası var sözcüğü aklında yankılanıyordu. Yaşlar daha da parlıyordu. Dayanamadı. O başkasının suratına indirmek istediği yumruğu aynaya indirdi. Yer kanlı cam parçalarıyla doldu ama umursamadı Jungkook. 

Elinden akan kanı da umursamadı. Delirmiş gibi kendi kendine konuşuyordu. Kırık cam parçalarının üstünden yürümeyi bile umursamıyordu. Ayakları da kesik dolmuştu ama onun canı orada değil kalbinde acıyordu. İçmek istedi. Evde alkol yoktu. Uyursam belki geçer kabustur diye düşündü. Ama değildi. Canı acıyordu. 

Geçirmek istedi yok etmek istedi. 

Yalnızlığını düşündü. Aden yoktu, Hansol yoktu, eşi zaten...

Bu evde tek başına kalmıştı.

Taehyungsuzluğu bilmeyen Jungkook ne yapabilirdi ki...

o Taehyung ile vardı o yoksa...