JUDGEMENT/ tk

<4> Oyacağım Gözler.

Her şeyi unutup sadece bir adamın sözlerine sinirlenmek kendisi için sıra dışıydı.  

Sinirden gözleri titrerken dişlerini kırmak istermişçesine sıkıyordu. Adama sert bir tokat yapıştırmıştı. Bu, o kadar şiddetli bir tokattı ki avcunda donan kanlar hızla akmaya başladı. Mahkuma tekme attı. Kaşları son derece çatık bir vaziyetteydi.

Kılıcını kavradığı esnada adam ne yapacağını anlamış olacak ki gözlerini sımsıkı yumdu. Sol göğsüne batırıp bekledi. Adamın canı ne kadar acısa da beklemek zorundaydı. Derin nefesleriyle konuştu;

-"O masum çocuktan özür dileyene kadar seni öldürmeyeceğim. Ama bu dünyadan birazdan göçeceksin. Bana o çocuğu getirin, hemen!"

Muhafızlar hızla saraya yönelmişti. Onları beklerken diğer mahkumları çoktan öldürmüştü bile. Adım seslerinin geldiği tarafa döndü. Çocuk, tir-tir  titriyordu. Yerde yatan adamı gördüğünde korkusu ikiye katlanmıştı.

Muhafızlar onu kralın önüne sertçe ittiğinde dengesini kaybedip kralın önüne düştü. Jeon tüm hızıyla çocuğu kaldırıp bir şey olup olmadığını kontrol etmişti. Ardından kalkıp onu iten muhafızların elleri dirsekleri itibari ile kesmişti.

-"Ben ona dokunmaya korkarken siz hangi özgüvenle onu yere atmaya kalkışırsınız?! Sizi, o çocuğu ittiğiniz gibi ateşe atacağım!"

Sinirle soluyup çocuğa döndü. O an, gencin elinden bir mendil düştü. Üzerinde 'Kim Taehyung' yazıyordu. Eğilip kendisine geri verdi mendili. Sonra konuşmaya başladı.

-"Taehyung, bal saçlım. Birazdan oyacağım gözleriyle sana bakan adamın özrünü kabul ediyor musun?"

Hem iltifat, hem de yakında tanık olacağı şeylerden dolayı sertçe yutkunmuştu. Fakat o an kralın sinirini yüze, hatta bine katlayacağı bir şey yaptı. Kafasını olumsuz anlamda salladı. Kendisini gördüğünden beri parlayan kralın gözlerine karanlık örtüldü. Belli olmayan gülümsemesi bile solmuştu.

Arkasına dönüp kılıcını yere attı. Halk, ilk defa kralın kılıcını bıraktığını görmüştü. Kral ellerine eldivenleri takıp adamın üzerine atladı ve gülümsemeye başladı. Elleri mahkumun gözlerine hücum ettiğinde Taehyung nefes dahi almıyordu. Adamın son anda inlemeleri yükselmiş, halkı korkutmuştu.

Hiçbir şey anlamıyordu. Daha tanışalı üç gün bile olmayan kralın kendisi için yaptığı bu görüntüye, onun kadar büyük ve güçlü bir kralın kendisine gelince yumuşayıp iltifat etmesini... hiçbirini anlamıyordu! Annesinden bu kadar sevgi görmemişti o.

Kral avuçlarında sakladığı gözlerle kendisine doğru adımladı. Yürürken de adamı bir türlü göstermiyordu. Ancak herkesin nutku tutulmuştu. Kral mesafelerini aza indirmişken ayaklarına muhafızların kanları gelmişti. Taehyung, gömleğinin ucunu sıkıyordu. Sonra kral avcunu açtığında, kendisine bakan gözleri gördü Taehyung. 

-"Bak, artık seni gören gözler yok. Ve bakanların sonu da böyle olacak. Duydunuz mu?!"

Halka döndüğünde kimse Taehyung'a bakmıyordu. Bu, kendisi için kötü olsa bile artık kendisine bakan sapık gözlerin sahiplerinden kurtulmuştu ve sonlarının da ne olacağını biliyordu. Kral kendisine yaklaştı ve çenesini kavradı. Taehyung hâlâ titrerken onu sakinleştirmek için sarılmıştı. Kimse buna inanamazdı. Lakin kimse bakmıyordu.

Taehyung bu hareketle şoka girmiş, ne yapacağını şaşırmıştı. Aklına yavaş yavaş sızan anılarıyla gözlerini sıkıca yummuş, karşılık vermişti. Gözlerindeki yaşlar yumduğu için süzülürken kral hiçbir şey demiyordu. Taehyung hıçkırmaya başladığında sol tarafı yanıyordu. Ne yaşadığını bilemezdi babası.

Zaten her zaman böyle olmamış mıydı? Onu kim ne zaman umursadı ki! Sürekli kendi başının çaresine bakardı o. Yine her tarafı morluklar içerisinde gelmişti eve. Babası ise 'Kimin altına girdin yine?!' deyip dövmüştü onu. Ama asla arkadaşını kurtarmak için dövüldüğünü anlatamadı.

Burnunu çekip ağlamaya devam etti. Jeon geri çekilip sordu;

-"Yıldızım, ne diye ağlarsın? Seni hatırladıkça üzen, kendisinden özge ahlaksız olmayan o kişi, kim?"

Taehyung gözlerini aralayıp etrafına baktı. Ardından konuştu;

-"Kim."

-

Görüşürüz. (yine sıçtım bölümün içine)