Sokak Nöbetçileri (KURGU)

~13~

Yankı hamile kalsın mı?

KAKZKALSKALSNKSKS

Bu mantıklı sorudan sonra,
KEYİFLİ OKUMALAR!!

Koza

Poyraz Akan

Bir elim hala karnındayken, diğer elim belindeydi. Onun elleri ise yanağımda ve elimin üstündeydi.
Gözlerindeki kurak ormanlara Büşra sayesinde yağmur yağmış, mucizemiz sayesinde de seller akmıştı. Gözleri dolmuş, gülümseyerek bana bakıyordu. Benim yüz ifamdemde onunla aynıydı sanırım.

"Hissediyor musun?" Diye sordu titreyen sesiyle. "Henüz çok küçük ama. Hissedersin sen."

Elimle onu hissetmesem de, o beni hissediyordu, o orada annesinin sıcacık karnında beni biliyordu.

"Benim de bir mucizem varmış." Dedim gülerek. "Benim de bir mucizem varmış Nil. Duam kabul olmuş. Mucizem senin olmuş."

"Senin mucizen ikimizin olmuş."

"Benim küçük Nil'im büyümüş." Diye fısıldadım. "Beni Büşra büyüttü." Diye karşılık verdi. "Bu ufaklık çocuk yaptı."

"Mucizeler çocuklara işler her zaman değil mi?" Diye sorduğunda evet anlamında cevap verdim. "Belki bizde hala çocuğuzdur. Bu ufaklık bizi büyütecektir."

"Anne olacaksın..." diye fısıldadığımda yanağını okşadım, hayır, ağlamayacaktım. Bir kere ağladım, bir daha ağlamayacağım.

"Baba-" daha fazla dayanamayıp öyle bir sarıldım ki inlediğinde fazla baskı yaptığımı anladım. O hüngür hüngür ağlarken, teşekkür ediyor, ben yüzümü boynuna gömerek sıkı sıkı sarılıyordum.

Sesli bir şekilde onu,öpüp koklarken, "Hayalim değildi." Dedi. "Asla benim hayalim olmadı. O hayaller ikimizindi Poyraz. Yıllar önce, hayallerimde sana çocuklardan bahsediyordum ya, o çocukların babasını hiç anlattım mı sana?" Diye sordu.

"Anlatmadın." Dedim.

"Sapsarı saçları vardı. Uzun, düz, altın sarısı saçları. Gözleri vardı büyüleyici. Bir tarafı kahverengiydi, her türlü acısı oradaydı. Diğer tarafı maviydi. En masum tarafı orasıydı. En çocuk. Poyraz gerçek oldu."