☘︎Çılgın Ailem☘︎

☘︎8. bölüm☘︎

Salih Arslan...

"Ya arkadaş sabahtan beri diyorum gidip arayalım! Boşuna zaman kayb ediyoruz."

"Nereye arıycaz?! Nerde olduğunu bile bilmiyoruz!"

"Okuldan kaçmışsa okul yakınlarında olucak. Gidip arayalım işte."

"Vaaoov sen çok zekisin bizim yanımızda harcanıyosun!"

"Bak onu doğru söyledin. 16 yıldır sizin gibi gerizekalıların yanında harcanıyorum!"

"Ya polise haber versek."

"Kendimiz arıyalım."dediğimde her kes susup bana baktı. Okuldan döndükleri kaç saat olmuş Deniz hala ortalıkta yoktu. Öyle takılıp kalıcak bi arkadaşıda olmadığı için endişeleniyodum. Ayrıca Umutun dediğine göre son derse katılmamış.
"Dedem sakın bi yere ayrılmayın ben Denizide bulup getiricem dedi ama."dedi Zeynep.
"Ama elimiz kolumuz bağlıda duramıyorum ki!"dedi Defne. "Keşke ben kayb olsaydım."

"Defne!"

"Off tamam sustum!"

"Bilemiyorum."dedim sıkıntıyla. "Ama böyle beklemekte çok zor." 
"Ya bu çocuk niye dersten kaçıyor ki?!"dedi Ateş.
"Belki canı bi şeye sıkılmıştır?"dedi Alev.
O sırada gözüm deminden beri konuşmayan Duygu ve Yağıza kaydı. Duygu Yağıza anlamadığım bi ifadeyle bakıyodu. Yağızsa dalıp gitmişti. Gözlerimi onlardan çekip ceketimi aldım ve kapıya yöneldim.
"Nereye abi?"diye sordu Akın.

"Denizi aramaya."

"Bizde geliyoruz!"

Hepsi ayaklanıp üstlerine bi şey alarak bir birlerini eze eze yanıma geldiler. Gözlerimi devirip evden çıktım.
"Eee şimdi napıcağız?"diye sordu Zeynep.
"Bence dağılalım."dedi Ateş.
"Zekanı böyle anlamsız yerlerde kullanıpta tüketme çünkü zaten dağılarak arıyacağız."dedi Umut.
Ateş ona tepinirken ben konuştum.

"İkişer ikişer dağılıp arıyalım. Ama bir birinize sahip çıkın bide siz kayb olmayın."

"Ben kayipta ola bilirim yani söz vermiyorum."dedi Defne.
"Bence sen kayb ol bi daha da geri dönme."dedi Umut.

"Sus lan!" 

"Akın sen Alevle git, Ateş Defneyle gitsin, Duygu sen-"

"Ben Yağızla giderim."dedi Duygu sessizliğini bozarak. Bu haline pek anlam veremesemde başımı sallayıp onayladım.

"Zeynepte Umutla gider."

"Hayır ya niye ben bununla gidiyorum!"dedi Zeynep.
"Başima bir şey gelirse beni koru diye!"dedi Umut.
"Tam tersi olcaktı neyse..."diye mırıldandim.
"Abi ya sen?"dedi Alev.
"Beni merak etmeyin kendinize dikkat edin."dedim. Daha sora nereye bakacağımı bilmeden karanlık sokakta kardeşimi aramaya koyuldum...

Duygu Arslan...

Sokak sokak Denizi ararken  yanımda elleri cebinde sabahtan beri ağzı bıçak açmayan kardeşime baktım.
"Yağız?"dedim. Fakat gözlerini yere kitlemiş yürüyordu. Sanki dünyadan kopmuş gibiydi. Dirseğimle kolunu  dürtdüğümde durup böğürmeye başladı.

"NE VAR?!"

"Ne bağırıyosun?!"

"Üzgünüm. Dalmışım."

"Neyin var?"diye sordum fakat beni umursamadan yürümeye başladı.

"Denizle kavga etdiniz dimi?"

Sakince sorduğum soru karşısında sinirle nefes verdiğini benden bir kaç adım ilerde olmasına rağmen duya biliyodum.