☘︎Çılgın Ailem☘︎

☘︎26. bölüm☘︎

Her kese selam!

Keyifli okumalar...🍀💙

☘︎☘︎☘︎☘︎

Salih Arslan...

Salonda oturmuş kitap okuyordum. Genelde odamda kitap okumayı tercih eden biriyim fakat ev şu an sessiz olduğu için burda oturmuştum. Yanımda sadece Deniz oturmuştu. Oda zaten kulaklığıyla her zaman ki gibi resim çiziyordu. Beni takmıyordu bile. Kitap okurken aklıma keçen tanışdığım kız Ela gelmişti. Ben onu düşünerken yüzümde bi tebessüm oluşmasını bile fark etmeden Ateşin "Niye kitaba gülümsüyorsun?"demesiyle kendime gelmiştim.
Başımı kaldırıp ona baktım. Ne ara geldiyini bile fark etmemiştim.
"Kitapda komik bi şey okudum da ona gülümsüyorum."dediğimde kafasını salladı.

Ama aslında neden saklıyorum ki?

Bence Ateşe anlatsam bana yardımcı ola bilir.

Sonuçta böyle konularda üstüne kimseyi tanımaz.

"Aslında yalan söyledim."dediğimde bana baktı.

"Ne?"

"İşte yalan söyledim. Kitapda gördüğüm  şeye gülmüyordum. Aslında bakarsan ben sanarım aşık oldum."

"NE?!"

"Bağırma lan!"

"Tamam da bunu bana niye söylüyorsun?"

"Yardım et diye. Sen anlıyorsun karı kız işinden."

"Sen bana şerefsiz mi diyosun?"

"Allahım ya sabır! Hayır sana şerefsiz demedim ama evet şerefsiz olduğun doğrudur."

"Yaa öyle mi?"dedi Ateş. Daha sora kanepede resim çizen Denizi işaret etdi. "Madem öyle o zaman git ondan yardım al!"

Tam kalkıp gidicekken Denizin başını resimden kaldırmadan konuşmasıyla ikimizde ona dönmüştük.
"Rica ediyorum bir birinize trip atıcaksınız diye beni antin kuntin işlerinize karıştırmayın."dedi ayağa kalkıp bana baktı. "Ayrıca yerinde olsam yengeyi tavlamak için daha aklı başında birinden yardım alırdım."

Ateş ayağındaki pembe tavşanlı terliyini Denize fırlatırken ben sadece göz devirmiştim.
"Ee sen yardım edicek misin etmiyecek misin?"diye sordum Ateşe.
"Etmezmiyim hiç abi?!"dedi ve koltuğa oturdu.

"Yalnız icraata başlamadan önce Deniz salağına fırlatdığım pembe tavşanlı terliyimi bulur musun? O benim ev sevdiyim terliyim!"

"Allahım sen bana sabır ver!"

"Amin!"

Gece Öztürk...

Evde canım sıkıldığı için Asellere gitmiştim. Hafta sonları benim için hep sıkıcı keçiyor. Şimdi Aselin odasında oturmuş konuşuyorduk. Tamda fırsatıydı. Umutun numaramı nerden bulduğunu bence şimdi ona sora bilirdim.

"Asel benim sana sormam gereken bi şey var. Ama lütfen bana karşı dürüst ol."

"Ne sorucaksın ki? Bak meraklandım şimdi!"

"Umuta benim numaramı sen mi verdin?"dediğimde içtiği su boğazına kaçınca öksürmeye başladı. Hemen sırtına vurdum. Kendine geldiğinde bana kaçamak bakışlar atmasından zaten olayı anlamıştım.

"Tamam anladım boğulmana gerek yok!"

"Özür dilerim! Ama benim cidden suçum yok Umut ısrar edince..."