Modros Krallığı

14. Bölüm ✯ gizemli ruh

Merhaba canım okuyucularım biliyorum uzun bir zamandır yoktum ve bölümü tamlamadığım için paylaşamadım.

Aslında böyle hikayelere kafa yormak gerektiği için uzun uzun düşünerek yazıyorum. Bu yüzden bölümler hep gecikiyor.

Bu bölüm sıkı okuyucularım ve takipçilerime gelsin😘💜

İyi okumalar herkese✨

~~~

" Evet şimdi derse geçelim. bu derste içimizdeki güçlerimizi ve tüm enerjimizi ortaya çıkaracağız. "

" Enerji topumu oluşturacağız hocam "

"Evet bir diğer adıyla güç topu şimdi ellerimizi açıyoruz ve gözlerimizi kapatıyoruz. İçinizdeki tüm enerjinin vücudunuzdan

akıp ellerinize geldiğini hissedin. Eğer yapamıyorum derseniz  odaklanmaya  çalışın  çünkü  herşeyin  odak  noktası hissedebilmektir"

Odaklanmaya çalıştım elimde sanki bir güç topu olduğunu hayal ettim.

Bir şeyler ters gidiyordu elimde birşey hissetmem gerekirken vücudumun her yerinde garip bir şekilde yanma vardı ama yanma da değil gibiydi.

Gözlerimi açtığımda gözlerimde yanmaya başladığını ve çığlık çığlığa koşuşturanları gördüm. Bana ne oluyordu böyle, herkes neyden kaçıyordu.

Telefonumu çıkarıp kamerasını açtım ve kendime baktım. her yerde gri bir ışık vücudumu kaplıyordu

" Neler oluyor kim çağırdı bu ruhları biri gidip prensi bulsun acele edin "

Bana bir şeyler oluyordu ama bu sefer hepsinden farklıydı. Kontrolden çıkmıştım ve bununla birlikte ruhlar dünyasındaki tüm kapıları açarak hepsini serbest bırakmıştım.

Bunu nasıl mı anladım?

Etrafta dolaşan bir sürü karartı vardı ve hepsi bana nefretle bakıyorlardı. Hızlı hızlı koşuyor ve kendi bedenlerini aramaya çalışıyordu.

Ben gerçekten bunu nasıl yaptığımı ve buna nasıl son vereceğimi bilmiyordum.

Arron beni duyuyor musun?

Evet Daisy burdayım ve neler olduğunun farkındayım.

Ben nasıl yaptım hiç bilmiyorum ve buradaki ruhlar neden bana çok kötü bakıyorlar sanki benden nefret ediyorlar.

Hayır Daisy onların nefreti sana değil kendilerine

İyide neden?

Arron beni duyuyor musun?

Sanırım gitmişti. Tekrar odaklanmaya çalıştım. Bu sefer ruhların olmadığını ve geri gittiklerini gözümde canlandırdım.

Bu sefer gerçekten havalandığımı hissettim ve gözlerimi açtım.
Ben değil saçlarım havalanmıştı ve ruhlar hala etrafta oradan oraya koşuyordular.

Artık nefes alamıyordum. Biri boğazımı sıkıyor ve nefes almamı engelliyordu. Elimi boğazıma atıp uzaklaştırmaya çalıştım. Bunu bir ruh yapıyordu. Sanırım bu ruhun öfkesi kendisine değil banaydı.

" Ben senin yüzünden öldüm. Beni sen öldürdün. Eğer sen doğmasaydın ben hatta krallığımda ki kimse ölmeyecekti ve ben sevdiğim kadınla evlenip mutlu olacaktım. Herşeyi berbat ettin. Sen kendi krallığını doğarken yerle bir ettin. Şu haline bak, sen nasıl bir prensesin ya söylesene kendi ellerinle yıktığın krallığını kurtarabilecek misin?.."