Defterin Sayfaları ~𝑱𝒂𝒎𝒆𝒔 𝑷𝒐𝒕𝒕𝒆𝒓

🪦

15 gün sonra, Noel
Godric's Hollow, mezarlık

Genç cadı mezara doğru yaklaştı ve mezarın dibinde duran genç büyücünün elini tuttu.

Büyücü boşta kalan eliyle göz yaşlarını sildi. Cadı ise asasının küçük bir hareketiyle mezar taşının karşısına küçük bir çiçek demeti oluşturdu.

Aynı yıllar sonra Hermione Granger'ın onların mezarına yaptığı gibi...

"James..."

Kıvırcık çocuk mavi gözlü kıza döndü.

"Seni seviyorum."

James genç cadıyı kendine doğru çekti ve sımsıkı sarıldı.

"Aile olmak için illa kan bağına gerek yoktur, Çapulcular ve ben senin aileniz."

James'in gözünden düşen bir damla yaş Lavinia'nın omzuna düştü.

Sonra geri çekildi ve anne babasının mezarının başına oturup en az ölüm kadar soğuk toprağa dokundu.

Aklına o günki konuşmaları geldi.

"Sevdiklerine dikkat et abi. Bir bakarsın soğuk bir toprakta yine soğuk bir taşa bakarak ağlıyorsun ve sana sarılıp 'Ben buradayım.' diyecek kimse kalmamış."

"Saçmalamayı kes, kimsin sen!"

"John Potter ama kimse soy adımı bilmez. Gerçi senin için yeni bir ismim olabilir. Babanın annene ihaneti..."

"Buna inanacağımı düşünmüyorsundur umarım. Babam anneme ve annem de babam asla ihanet etmez, ben sadık olmayı onlardan öğrendim."

James arkasına bakmadan uzaklaşmıştı o gün.

Ve şimdi gerçekten dediği gibi olmuştu. Soğuk toprağın üzerinde soğuk bir taşa bakarak ağlıyordu. Ama yalnız değildi, Lavinia vardı.

Fakat eğer Lavinia yanında olmaya devam ederse zarar görecekti.

Zaten yaşayabileceği çok az yılı olan birine bunu yapamazdı.

Lavinia'ya bunu yapamazdı.

Mavi gözlerini görmese o denizler gibi bakmalıydı.

Gülüşünü duymasa bile o gülmeliydi.

Yavaşça ayağa kalktı ve kendinden çok sevdiği kızın karşısına geçti.

John denen belanın burada bir yerlerde onu izlediğini biliyordu.

Bu konuşmayı da duyacağını biliyordu.

"İstemiyorum."

Lavinia çocuğun elini tuttu.

"Neyi istemiyorsun?" dedi anaç bir tonda.