Seni düşünmek güzel şey
Seni düşünmek ümitli şey
Dünyanın en güzel sesinden
En güzel şarkıyı dinlemek gibi bir şey
Seni düşünmek güzel şey
Seni düşünmek ümitli şey
Fakat artık ümit yetmiyor bana
Ben artık şarkı dinlemek değil
Şarkı söylemek istiyorum.
dedi şarkı. Fısıldadı kulaklarıma. İşledi beynime. Ama sen büyük bir arzuydun sevgilim. Benim arzumdun. Benim tutkumdun. Gel eskisi gibi olalım işte. Ne sen beni tanı ne de ben seni. Tekrar tanışalım. Tekrar görüşelim. Tekrar öpüşelim. Tekrar küselim. Tekrar barışalım. Olmaz mı? Tekrar gel sen bana. Tanışalım. Ben sensiz kendimi tanıyamıyorum. Seni özlüyorum hep. Aynadaki kişi ben değilim. Gördüğüm kişi ben değilim. Sen olmadan ben ben değilim. Sen olmadan kayboluyorum. Olmuyor işte sensiz. Ben senin düşmanın değilim. Gel bana. Yanında olurum ben senin. Arkanda dururum ben senin. Bütün dünya sana arkasını dönse ben yine senin yanında olurum. Yanlış kişiyi sildin sen. İstemiyorsun beni. Görmüyorsun beni. Duymuyorsun beni. Acı çektiğimi göremiyorsun. Sende özlesene beni. Sende istesene beni. Çok mu zor. Sen uyuşmuyorsun göğsümün bildiğiyle. Değiştin sen. Ben eski seni istiyorum. Eski seni özlüyorum. Bu kalpsiz benim aşık olduğum kişi değil. Bu kalpsiz kim? Açıkla bana sevgili. Gerçi sana kalpsiz diyemem çünkü ona nasıl baktığını gördüm. Ona nasıl güldüğünü, onu nasıl öptüğünü gördüm. Demek ki sen sadece bana karşı kalpsizsin sevgili. Ona nasıl baktığını gördüm evet. Senden başkasını görmeyen gözlerim seni başkasıyla gördü evet. Ayrılıktan sonra ilk görüşümdü bu seni. Yanında sarışın bir kız vardı. Gördüm ona nasıl baktığını. Yanında çok mutluydun. Ve ben şunu anladım sevgili. Sevmek sahip olmak değildi. Sevmek sevdiğinin mutlu olduğunu görmekti. Onun için mutlu olmaktı. Ama yinede seni başkasıyla görmek canımı acıttı. Çünkü onun yerinde olmak isterdim. Bana öyle gül istedim. Bana öyle bak istedim. Ama sen onu seviyorsun. İkimizden sadece birimiz unuttu sevgili. İkimizden sadece birimiz bıraktı. Sensiz olma fikri çok kötü. Sensiz olmak çok kötü. Dün gibi hatırlıyorum oysaki sen benimleyken çok mutluydum. Gözlerime ilk aşkla baktığın günkü heyecanım çok güzeldi. O heyecan iyi hissettirmişti sevgili. Dün gibi hatırlıyorum o bakışlarını, ah o içimi kıpır kıpır eden bakışların. O gülüşün. En güzel renk olan gözlerinin bana baktığındaki güzelliği. Evet güzel günlerdi bunlar. Asla aklımdan çıkaramadığım günler. Asla unutmayacağım günler. Her gece başımı yastığa koyduğumda aklıma gelen günler. Fakat tekrarı olmaz. Ama vazgeçmem sevgili. Vazgeçmem senden. Bil bunu. Duy bunu. Gör bunu. Sevgisizliğine bir kalp verdim gör bunu. Zaaflarına bir gece verdim bil bunu. Hatalarına bütün ömrümü verdim duy bunu. Ve artık geri ver. Ellerin hala aklımda. Sevdan hala kalbimde sevgili. Ama kalmadı mecalim. Ölümle yaşam arasında bir çizgideyim. Bunlara diyecek sözün var mı? Oysa benim sana diyecek çok şeyim var. Söylemek istediklerim yara oldu kalbimde. Dökülemedi dilimden. Oysa benim tek suçum seni çok sevmek oldu sevgili. Her bir zerrem biliyordu kalmayacağını ama yine de çok sevdim seni. Ama yine de bağlandım sana. Ama yine de aşık oldum sana. Beni görmeyen sana. Beni duymayan sana. Beni sevmeyi beceremeyen sana. Beni bırak giden sana. Hani bizi sadece ölüm ayırırdı, söylesene hangimiz öldük? Söyleseydin yalan söylediğini. Söyleseydin ayrılık olduğunu. Bilseydim ayrılık olduğu. Sana bağlanmazdım hiç. Seni sevmezdim hiç. Ama bir kere sevdim artık seni. Bir kere aşık oldum sana. Bir kere duydum kokunu, sesini. Bir kere bana aşkla bakan gözlerini gördüm. Başka çare yok artık. Senden bana fayda yok. Yine de benim sana olan aşkımın sonu yok...
