"Babacığımmm parka gidelim lütfennn."
"Küçük bir işim var jiji bittiğinde gideriz söz."
"Pekii seni beklerken kıyafet hazırlayabilir miyim?"
"Tabii ki balım."
Küçük çocuğun evde pıtı pıtı koşup odasına girmesini izledi Minho. Tam düşündüğü gibi olmuş Jisung babasının onu ikinci uyarısında hatasının farkına varmış bir daha öyle davanmamıștı.
Minho onun sürekli dediğim dedik bir çocuk olmasından çok korkmuştu ama oğlunun büyüdükçe daha anlayışlı olması onun babasının oğlu olduğunu gösteriyordu.
"İșim bitti Jisung çıkabiliriz."
"Parka parka parka parka!"
Jisung'un minik bir melodiyle oluşturduğu minik dans, Minhoyu kahkalara boğuşmuștu. Jisung'u kucaklayıp yanaklarına onlarca öpücük kondurdu.
O an iyi ki dedi. İyi ki Jisung benim oğlum.
YOU ARE READING
baby- Minho/Jisung
FanfictionAkciğer kanseri olan bekar anne Jennie 3 yaşındaki oğlu Jisung'a bakması için arkadaşı Lee Minho ile konuşur. Belirli bir hikaye üzerinden gitmiyor hayatlarından kısa kısa anların derlemesi diyebilirim. (ship kitabı değil. )
