Kwijt, voor altijd?

19. Verlangens

''Dus dit is where the magic happens?'' Vraagt Matthy terwijl ik hem mijn atelier binnenlaat. Normaal gesproken laat ik nooit zomaar iemand binnen. Zelfs mijn ouders komen hier amper. Jiska regelmatig, maar die komt alleen als er een reden is om te komen. ''Ja'' Mompel ik een beetje nonchalant. ''Kijk maar rond hoor'' Ik volg elke handeling die hij maakt. Van zijn ogen die over de schilderijen heen glijden, tot aan zijn vingers die er overheen strelen. Zo nu en dan werpt hij me een kort glimlachje toe en complimenteert hij me.

''Expressionistisch toch?'' vraagt hij me. ''Ja, dat is...'' wil ik uitleggen. ''...dat de kunstenaar zijn of haar gevoel in een schilderij uit door een zekere vorming van de werkelijkheid'' vult hij me aan. Een beetje verbaasd kijk ik hem aan. Hij schenkt me een kort lachje en kijkt verder in het rond. ''Deze is mooi!'' Hij wijst naar een goudkleurig schilderij. ''Die heb ik voor Jiska gemaakt.'' ''En deze ook!'' dit keer wijst hij naar een mintgroen schilderij met daarop heel groot een uil afgebeeld. ''Je houdt van uilen hé?'' Ik staar hem aan alsof ik zojuist een spook heb gezien. ''Ik heb wel eens gelezen dat uilen symbool staan voor nacht en de dood'' verteld hij me.

''Deze staat heel ergens anders voor hoor'' Terwijl ik de woorden uit mijn mond laat komen slik ik ze het liefst zo snel mogelijk weer door. Het liefst wil ik hem nu weg kunnen toveren of kunnen teleporteren, maar zoals verwacht is het al te laat. ''Ohja?'' Hij draait zijn lichaam naar me toe en komt dichterbij me staan. Zijn stem is zacht, maar niet op een fluisterende toon. Ik wil hem niet vertellen dat ik vaak aan vroeger denk en mijn kunstwerken daar op gebasseerd zijn en ik wil hem al helemaal niet vertellen dat hij als symbool voor het uiltje staat, dat ik niet kan stoppen met aan hem denken. En al helemaal niet als ik alleen in deze stille ruimte sta met die verfkwast in mijn hand. Denk je echt dat het mogelijk is om nog ergens anders aan te denken?

''Voor..eh'' Ik kom niet uit mijn woorden. ''Ssst'' Ik voel zijn vingers zachtjes tegen mijn lippen aandrukken. Hij is kleiner dan ik, maar toch voelt het alsof hij een heel stuk boven me staat. ''Ik denk ook vaak aan jou Milo...Altijd al gedaan.'' Hij kijkt me indringend aan met die diepblauwe ogen van hem. Of ze nou lustig of vertrouwend staan kan ik niet plaatsen, misschien beide wel. ''Ik zal nooit stoppen met aan jou denken'' Ik lieg niet als ik zeg dat mijn hart nog net niet uit mijn borstkas springt. Alsof het meedoet aan het WK hoogspringen. Ik zou wedden dat ik goud zou winnen.

Ik voel zijn lippen zachtjes tegen de mijne aan worden gedrukt. Ik sluit mijn ogen en beweeg met zijn lippen mee. Onze borstkassen raken elkaar. Het zou me niks verbazen dat hij mijn hartslag gewoon door zijn borst heen voelt slaan. Zijn tong glipt mijn mond binnen. Ik zet mijn hand in zijn nek. Ik merk dat hij zachtjes schokt, waardoor ik de leiding overneem. Even stoppen we en staan onze voorhoofden tegen elkaar aan. Ik kijk hem recht in zijn ogen aan. Hij wil niet weten hoelang ik hier al naar verlangen heb. ''Ik wil je'' fluister ik. Ik zie zijn pupillen groeien, dat is er wat er gebeurd als je je tot iemand aangetrokken voelt. Hij kan de verleiding niet weerstaan en drukt zijn lippen weer op de mijne. Daarna volgen er drie korte kusjes. Ik omhels hem. Ik heb jaren gehoopt dat er ooit een dag zou komen, maar nooit verwacht dat die dag er daadwerkelijk zou zijn.