Nueve - (Un beso así)

803 106 23
                                    

Todos en el instituto sabían que la mayor debilidad de Sunghoon era Jake; en todos los sentidos

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Todos en el instituto sabían que la mayor debilidad de Sunghoon era Jake; en todos los sentidos.

Y es que para algunas personas que les miraban desde lejos, el castañito también lo era, porque es que, el menor era demasiado tierno, a eso de llegar a poder morirte de ternura con solo verlo. Su estatura de 1.55 hacía verlo demasiado adorable, aunque de por sí ya lo era. Todo le favorecía y todos tenían en claro que era la debilidad de Sunghoon.

Sabían que si se trataba de Jake, Sunghoon podría dejar todo e ir con él y por él. Era su punto débil. Jake era su punto débil. — ¿Estás seguro de lo que vas a hacer, Daehyun? — preguntó Hyeon, preocupado.

— Sí. Veremos si realmente Jake es su debilidad. Sino ya tendré el camino libre. — dijo con una sonrisa, buscando por los pasillos al pequeño castañito.

— No lo sé. Creo que es mucho y además lo harías sin su consentimiento, y, ¿qué tal si Sunghoon no está con él? — preguntó, tratando de hacer entrar en razón a su amigo.

— Por favor — rio. — Sunghoon siempre está con él — enfatizó rodando los ojos. — Es como si no pudiesen despegarse. — dirigió su vista a los costados mientras caminaba, no había rastro del castaño o de su mejor amigo.

— Bueno — habló Hyeon, cabeceando — en eso tienes razón. 

Y ahí estaba, en los casilleros del fondo hablando animadamente con Sunghoon.

— Como siempre. —murmuró Daehyun, acercándose al par.

— Oye, no creo que-

Y antes de que Hyeon pudiese terminar, Daehyun sostuvo de imprevisto la cintura de Jake, dándole media vuelta y plantándole un sonoro beso en los labios. Sí, en los labios.

Sunghoon no tardó en reaccionar.

— Oye, ¿qué mierda te pasa, imbécil? — cuestionó, empujando a Daehyun, posicionándose delante de su menor, apretando la mandíbula y puños a los costados de su cuerpo con notable molestia, demasiada.

Jake se limpió la boca con la manga de su buzo que era unos talles más grandes.

— Oh, — exclamó Daehyun — entonces es verdad. — sonrió ladinamente.

— Entonces Jake sí es tu debilidad. 

Sunghoon frunció el ceño y apretó aún más su mandíbula, conteniendo sus puños para que no fuesen directo al rostro del otro.

— ¿De qué mierda estás hablando ahora? — escupió. — Mira, si no quieres problemas será mejor que te largues. — amenazó.

— Vámonos, Daehyun. — sugirió rápidamente Hyeon.

— ¿Piensas que te tengo mied-

— Daehyun, basta por favor. — pidió una voz suave y triste, el castaño asomándose detrás del cuerpo de Sunghoon, posándose ahora él en frente, encarando a su ex novio. — No sé por qué hiciste eso, no me gustó Daehyun. — puchereó con tristeza y molestia, bajando la cabeza. — No me gusta que hagan esas cosas sin mi consentimiento. — las lágrimas comenzaron a amenazar con salir, negando con la cabeza. — No quiero que se peleen, por favor. — pidió.

Y Daehyun se arrepintió al instante de haber hecho lo que hizo. — Jaeyunie, perdónam-

— ¿Por qué lo hiciste? — interrumpió Sunghoon con molestia, su voz estaba ronca seguramente efecto de la cólera. — Quería ver si es verdad que Jake era tu debilidad. — confesó, suspirando.

— ¿Y así era tu mejor manera de saberlo? ¿Por qué no me lo preguntaste y ya? No tenías por qué besarlo sabiendo la respuesta. — apretó más su mandíbula, diciendo entre dientes lo último. — Está más que claro que Jake es mi debilidad, ¿qué no es obvio? Ni siquiera me esfuerzo porque lo sepan pero toda la escuela lo sabe. Y aún así, si Jake no fuese mi debilidad, habría reaccionado de la misma manera, porque lo hiciste sin su consentimiento. — aclaró, suspirando y cerrando los ojos buscando calmarse.

Jake se dio la vuelta observando a Sunghoon, abriendo sus ojitos en demasía y teniendo un brillo peculiar en ellos, sonriendo como un niño pequeño.

— Bueno, ya, lo siento. — se disculpó, rascando su nuca. — Jake, yo-

— Vámonos, Daehyun. Ya no hay motivo para que sigamos aquí, ¿qué no ves? — preguntó Hyeon, agarrando el brazo de su amigo, llevándolo a rastras fuera del lugar.

Sunghoon suspiró cuando ya no había rastro de Daehyun por allí. De verdad que le caía jodidamente pésimo.

Bajó su mirada encontrándose con los ojitos de Jake, los cuales brillaban. Automáticamente todo su enojo se esfumó, sonriéndole.

— ¿Soy tu debilidad, Hoonie? — preguntó con su aura de inocencia, acercándose hasta abrazar al mayor por la cintura, levantando su cabeza para ver su carita.

— Sí. Eres mi mayor debilidad. — sonrió, abrazando por la espalda al menor, dejándole un beso en la frente.

— Tú también eres mi debilidad. — confesó sonriente, lo que hizo sonreír a mayor, aún así, Jake pudo notar que este tenía un toque de tristeza. —¿Hoonie? ¿Estás así por lo del beso? — preguntó, ladeando su cabecita con confusión.

— ¿Parezco muy posesivo si te digo que sí? — preguntó con una sonrisita apenada.

— De todas formas ya lo eres, y no me molesta porque igual soy tuyo. — murmuró, sus mejillas volviéndose rojitas.

— Es bueno escuchar eso. Sí, me molestó lo del beso, Jakey. — confesó, suspirando con cansancio.

— Mhm... — asintió en compresión. — A mí también me molestó, mucho. — frunció el ceño con molestia al recordar. — Odio que hagan eso sin mi consentimiento. — A menos que el que lo haga seas tú. — No le demos relevancia, Hoonie. — pidió dulcemente, haciendo uso de su adorable voz.

— De igual forma no significó nada. — se encogió de hombros.

— Pero... pero es que... es que yo... — trató de buscar las palabras correctas, mas solo hizo que su amigo ladeara más la cabeza con confusión. Suspiró.

— ¿Tú qué? — cuestionó, buscando su mirada.

La consiguió después de unos segundos, ambos mirándose directamente.

Yo quiero darte un beso así. — pensó Sunghoon.

Pero era tan malditamente difícil decírselo para él.

— Yo... quiero cuidar de ti y me molesto mucho que Daehyun haya hecho eso. — confesó sin embargo. No era mentira, para nada, pero no era lo que en un comienzo quiso decir, por supuesto.

 No era mentira, para nada, pero no era lo que en un comienzo quiso decir, por supuesto

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Boyfriends? | 𝐬𝐮𝐧𝐠𝐣𝐚𝐤𝐞Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin