NAZEN

{~GÖRMEDİN~}

•~•Multi CİHANGİR AKABEYLİ...
•~•
•~•
•~•
•~•
•~•
•~•
•~•
•~•Başlamadan önce beğenmeyi ve yorum   •~•yapmayı unutmayın.

{Nazen}

Cihangir'den bir cevap beklerken Hizmetli bir kız gelip kapıyı çalmıştı,
Cihangir'in bir adam acil görüşmek istiyor diyince dudaklarımdan hızlıca bir öpücük alıp gitmişti.

Gideli saatler olmuş güneş yerini aya bırakmıştı.

Kasabalı evlerine girmiş ışıklarını yakmıştı,
Koca Konak hafif yüksek bir tepede olduğundan kasabanın merkez olan bölümü ayaklarımın altında gibiydi,
Konaktan biraz uzakta tepenin eteğinde yapılmış güzel evler vardı.

Ben ise sabah ki olaydan sonra odamdan çıkmamıştım,
Selma defalarca kapıya gelse de açmamış koltuğumda mayışıp kalmıştım,
Beni yargılayarak akıl verme huyunu sevmiyordum,
Yeni gelin olabilirdim lakin susacak halimde yoktu.

Ne olacak bundan sonra diye düşünmekten başıma ağrılar girse de düşünmekten başka bir işim yoktu.

O adama ne olduğu umrumda değildi Cihangir bir daha görmeyeceksin demişti,
Rahat olmam gerekiyordu lakin olamıyordum Cihangir benden bir şeyler gizliyordu anlatmadığı şeyler vardı.

Ailem ise ne durumda haberim yoktu,
Komutan Babama evlendiğimi çoktan söylemiş olmalıydı,
Ne tepki vermişti acaba.

Çalan kapı ile gözlerimi kapatarak yanaklarımı şişirdim,
"Selma yalnız kalmak istiyorum"
Bir süre odadan çıkmayı dahi düşünmüyordum,
Selda hanımın da payı vardı bunda fakat ben kendimi buraya ait hissetmiyordum.
"Benim Gül"

Gözlerim kendiliğinden açılırken hızla ayağa kalktım,
Kapının kilidini açarak karşımda duran kıza baktım,
"Birşey mi oldu?"
Gül'ün sessizliği meşhurdu kasabada.
Hakkında bin bir çeşit söylenti çıkarıyorlar yüzünü görünce ise gülümsüyorlardı.

"Abim evi aradı,yanına gelmemi yalnız kalınca düşünüp kendi kendine kurmanı istememiş" sözleri ile Cihangir'e hak vermiştim,
Yalnızlık bana hiç iyi gelmiyordu ama yalnız kalmaya da ihtiyacım vardı.

Bir adım geri çekilerek odaya girmesi için elimi uzattım.

Çekingen tavrı ile odaya girerek ortada durdu,
Kapıyı kapatarak kilitledim,
Gözleri beni ardından da kilitlediğim kapıyı buldu.
"Sadece rahatsız edilmek istemiyorum"
Kısa açıklamam ile başını salladı.

Yanına geçerek koltuğu işaret ettim,
Adımları küçük ve yavaştı,
Ruhsuz gibiydi.

Oturduğu koltukta rahatsızca kıpırdanıp rahat olabileceği pozisyonu buldu.
Yanına oturarak balkon camından manzaraya baktım.

Konuşur mu diye beklesem de nefes sesleri dışında birşey duymamıştım ondan.
"Ne zaman geleceğini söyledi mi?" Diyerek konuyu tekrar Cihangir'e getirdim.
"Hayır"
"Evde telefon olduğunu bilmiyordum,
salonda mı hiç görmedim de?"
"Büyük salonda"

Kısa ve net cevapları ile daha fazla konuşmadan önüme döndüm,
Karakteri böyledir diye düşünüyordum artık,
Fazla konuşmayı sevmiyor ve bunu belli ediyordu.

Sessizce Manzarayı izliyorduk ikimizde,
Uzun bir zaman geçmişti geleli lakin hiç konuşmamıştı,
Başımı çevirerek ona baktım,
"Okuyor musun?" Okumadığını biliyordum ama onu konuşturmak için çabalıyordum.