NAZEN

{~GİTMEK~}

•~•
•~•
•~•
•~•
•~•
•~•
•~•
•~•
•~•Başlamadan önce beğenmeyi ve yorum •~•yapmayı unutmayın.

{~}

Cihangir'in kaşları çatıldı,
Adam evine kadar geliyor yetmiyor içeri giriyor fakat kapıya dizdiği şerefsizler haber bile vermiyordu.

Kendini tutamayarak bir kaç küfür mırıldandı,
Ardından ileride duran karısına yaklaştı,
Nazen gözlerini kırpıştırarak gülümsedi Babasına.
"İyisin,ayaktasın"

Korkmuştu ne kadar taş duvar gibi ayakta dursa da babasına bir şey olacak diye diken üstündeydi.

"Değilim kızım,Sen bu adamın yanında olduğun sürece de olmayacağım"
Zafer efendinin sözleri ile Cihangir ellerini sıktı.
"Zafer yeter artık,oturup konuşalım çözelim derdini" bakışlar Kemal beyi buldu.

Fakat Zafer efendi kimseyi kâle almadan kızına elini uzattı,
"Ben hatalarımı gördüm kabul ettim,
Bunların seni kör etmesine izin verme kızım,
Sende gör,gel benimle"

Cihangir karısından bir tepki beklemeden onu kolundan tutarak arkasına çekip Zafer efendinin karşısına dikildi,
"Benden ayırmak istediğin kadın benim karım,
Allah katında yeminlerimizi ettik,
Resimi imzamızı attık bitti!."

Zafer efendi kaşlarını çatarak ellerini sıktı,
"Üç kelime bir imza Cihangir,
Kızımı senden almam için yeterli,
Peki sen kızımı benden alabilir misin?"

Nazenin bakışları Cihangir'i buldu,
Gerginliği yüzüne de bedenine de yansımıştı,
Karşısındaki adam babası olmasaydı burda kopacak kıyameti düşünemiyordu.

"Söylediklerin zor Zafer efendi,
Ama son söylediğini bana sen yaptırdın,
Saçma sapan inadınız yüzünden ben sevdiğimden ayrı kalamazdım,
İnsan gibi geldim istedim,
Mutlu olmamıza izin verseydin,
Baskına değil kızının mutluluğunu görmeye gelirdin!"

Nazenin gözleri sebepsizce dolmuştu,
Boğazı düğümlenmiş nefes almak bile zor geliyordu,
Cihangir haklıydı.

Zafer efendi bu konuyu erteleyerek kızına yaklaştı,
"Hadi kızım." Cihangir adamın kolunu tutup dışarı atmamak için sakalını sıvazladı,
"Yarrabi ya sabır!." Nazen gözlerini kapatarak derin bir nefes aldı,
Gidemezdi.

Evliydi ve kocasını sakince dinlemeden gidemezdi.

"Gelemem"
Zafer efendi insanların içinde küçük düşmenin verdiği utanç ile havadaki elini yumruk yaparak sıktı.
"Kızım ben elimi uzattıkça sen itiyorsun yapma"

Nazen başını iki yana sallayarak dolan gözlerini kırpıştırdı,
"Bana uzattığın her el Cehenneme çıkıyor Baba,asıl sen yapma..yeter lütfen,
Yanımda dur kimse için değil,eskiden olan kan davanız yüzünden değil,
Bana yaptıklarına rağmen seni affettiğim için yanımda ol Baba"

Kemal efendi gururla baktı gelinine,
Cihangir ise gururla baktı yanında duran Kadına,
Bu kadını hak etmediğine bir daha emin oldu.

.

Zafer efendi o sözlerden sonra sessizce çıkıp gitmişti,
Nazen ayakta duracak takati olmadığı için odasına çıkmıştı,
Cihangir peşinden gittiğinde aile fertleri aşağı inmiş iştahları kalmadığı için salona geçmişlerdi.