Life Goes On _TAEGİ_

#4# Sana Minnettarım

Taehyung un ağzından:

Sırtını gördüm yeni olan izlerde vardı eskilerde ne yaşadığını bilmiyorum ama çok zor zamanlar geçirdiği belliydi elimi yanağına uzattım yavaşça okşamak istedim ama yüzü o kadar berbat olmuştu ki o bembeyaz teninde dokunmaya kıyamıyordum dokunamadım.

Ayağa kalktım gidecektim ama birden hıçkırık sesleri geldi kulağıma sesi titriyordu uyandığını sandım yanına gittim ama uykusunda ağlıyordu  hiç sesini çıkarmıyordu konuşmuyordu sadece sessizce ağlıyordu kendini cenin pozisyonunda daha da küçülttü sanki buna alışık gibiydi gözyaşlarını sildim saçını okşadım susana kadar, sonunda sustu saat geç olmuştu bende misafir odasına gittim.

Şimdiki zaman Yonginin ağzından:

Kapıya doğru yürüdüm  beni durduran taehyung un sesi oldu "dur" durdum ve ona doğru döndüm bana "gerçekten gidebileceğin kimsen varmı? " diye sordu ben sadece şaşırdım neden diye sormiyacaktım çünkü belki bana yardım edebilirdi "yok" bana sadece boş boş baktı ve "o zaman nereye gitmeyi düşünüyorsun bu halde"

işte kendi kendime sorduğum ama cevaplayamadığım soruyu o da bana sordu sesim titrer bir şekilde "bilmiyorum" dedim bana garip garip bakıyordu ne yapacağımı bilmiyordum ki birden anahtarla ve gürültü lerle açılan kapıya döndük ikimizde

O gece ki iki çocuk gelmişti kapıyı açan ve sürekli gülümseyen, beni gördüklerinde sarışın ve minik olan kısık sesle "pizzacı çocuk" dediğinde benden bahsettiğini anladım taehyung "jimin, hoseok içeri geçin" dediğinde ikiside meraklı gözlerle ona bakarak salondaki koltuklarda oturmaya gitti

Bense hala olduğum yerdeydim bana bakıp "biliyorum daha isimlerimizi bile bilmiyoruz ama  soracağım bir kaç soruyu cevapladıktan sonra  sana yardım edebilirim, tabi istersen"

Bunu duyduktan sonra sadece belli etmediğimi zannederek hem şaşkınlık hemde biraz sevinme duygusu yaşıyordum

Başıyla içeriyi işaret ettiğinde ne demek istediğini anladım ve içeriye geçtim jimin ve hoseok yanyana ikili koltukta oturuyordu bende onların karşısındaki ikili koltuğa geçtim az sonrada taehyung tekli koltuğa oturdu çok garip bir atmosfer vardı kimseden ses çıkmıyordu taki sürekli gülümseyen en neşeli olan"demekki yeni ev arkadaşımız sensin pizzacı çocuk "dedi gülümseyerek, sanırım taehyung onlara benden bahsetmişti bile ama NE ev arkadaşımı şaşırdığımı belli ederek onlara baktım taehyungda anladı " şimdi  ben taehyung sarışın ve minik olan jimin diğer neşeli arkadaşımda hoseok onlar ev arkadaşlarım önce tanışalım" dedi soğuk bir şekilde 

Önce jimin bana elini uzattı samimi bir gülümseme ile "merhaba ben jimin tanıştığıma memnun oldum" karşılık verdim "şey adım yoongi bende memnun oldum" gülerek ayrıldı sonra en neşeli olanı elini uzattı aynı şekilde gülümseyerek "merhaba ben hoseok bana kısaca hobi diyebilirsin bu arada söylemeden geçemicem beyaz bir kediye benziyorsun" dedi gülerek karşılık verdim "memnun oldum hoseok" hoseok "hadi ama hobi diye bilirsin yaşıtız zaten sanırım" dediğinde daha geniş gülümseyerek "peki" dedim

Taehyung "sanırım zor durumdasın arkadaşlarım sana yardım etmek istiyor ama hakkında merak ettikleri şeyler var istemezsen cevaplamaya bilirsin" ne demek arkadaşlarım sana yardım etmek istiyo kendisi istemiyomu yani anlamadım ama sanırım içim burkuldu biraz belli etmeden başımı olumlu şekilde salladım ve hoseok pardon hobi

"İlk ben ilk ben sorim yongi kaç yaşındasın?

Ben:18

Hoseok:biliyordum yaşıtız sadece 1 yaş büyüğüm

Jimin:peki sıra bende hangi okula gidiyorsun?
Ben: ınternational high okulunda lise son öğrencisiyim

Jimin:ha o okulu duymuştum özel okul peki bir soru daha özel okula gittiğine göre zengin misin?

Ben:hayır %100 burslulukla kazandım orayı

Hoseok:Vay canına çok havalı peki çok zeki olduğuna göre çevren genişmiydi?

Ben:hayır, insanlarla aram pek iyi değil şimdiye kadar hiç arkadaşım olmamıştı olmak isteyenler vardı ama benim arkadaşa ayıracak zamanım yoktu. Şey aslında asosyal bir insanım

Jimin: vay be aslında belli yani çok gülen konuşan biri gibi durmuyorsun taehyung da öyle  biraz, oda okulda tekti, ben onunla çocukluk arkadaşıyım diye benle arası iyi sınıfta hiç kimseyle konuşmaz çok şakalaşmaz biz hariç hobi bizle nasıl arkadaş oldu hiç bilmiyorum.

Hoseok:ben hatırlıyorum bana zorbalık ederlerdi pek sevmezlerdi çok gülen ve konuşan bir insandım diye.Bir gün yine beni bir yerde sıkıştırdılar beni döveceklerdi taehyung gelip beni kurtarmıştı sonra hep onun yanına gitmiştim yakınlaşmıştık arkaş olmuştuk üçümüz

Jimin: A evet doğru öyle olmuştu neyse,yongi ailen onlar yani nasıllar?

Bu soruyla gözlerim doldu cevap vermek istedim ama sesim titriyordu çok belli etmek istemedim konuşacaktım ama araya şimdiye kadar sesi çıkmayan taehyung girip "yeter bu kadar soru hadi kahvaltı yapmadım açım yemek hazırlayalım"

Demesiyle beni o boğazımdaki yumrudan kurtarmıştı ona bakışlarımla teşekkür etmiştim anladıysa tabi.

Merhaba okuyucular umarım beğenirsiniz💜