Gardenya

Yardım eli

Yorumlarınız benim için gerçekten çok önemli ve yazmak için büyük bir ilham kaynağı, yorumlarınızı bekliyor olacağım. İyi okumalarrr <3

☆ﾟ.*･｡ﾟ

Emre son hızla demin kapısı kapanan eve doğru ilerlemeye başladı. Ne yapacağını bilmiyordu, spontane gelişecekti her şey. Tek bildiği şey, bu olayın gerçekleşmesine izin vermeyeceğiydi.

Hızlıca merdivenleri çıktı ve derin nefes alıp kapıya vurmaya başladı. Biraz bekledi ama kapı açılmadı. Kapıya daha sert vurdu.

Boğazını temizleyip sinirden titreyen ellerini cebine soktu.

"Murat bey! Savcı Emre ben."

Bir kaç dakika sonra kapının açılma sesiyle bir adım geri attı.

Kapıyı açan adamı iyice süzdü, her hangi bir şey var mı diye bakıyordu. Saçları her zamankinden daha dağanıktı. Altında bir eşofman, üstünde ise kendisine uymayan ona oldukça bol gelen bir gömlek vardı. Sadece bir kaç düğmesi açıktı ve şuanda bir şey görünmüyordu.

"Emre bey?"

Murat'ın sesindeki şaşkınlık belli oluyordu. Emre'yi burda beklemiyordu, kapıyı çalanın başka bir sahroş olduğunu düşünmüştü. Sokağın karanlık olmasından dolayı yüzünü tam olarak göremese de karşısındaki adamın hızlıca inip çıkan göğüsünü fark etti.

"Bir sorun mu var?"

Murat'ın sorusuyla onu süzmeyi bırakıp yüzüne bakmaya başladı Emre. Gözlerinin hafif kızarmış olduğunu görünce kaşlarını çattı, ağlamış mıydı?

"Şey- siz elektrikten anladığını söylemiştiniz bugün arabada giderken."

"Öyle mi?"

Emre kafasını salladı.

"Evet. Evde bir anda her şey gitti ve elektrikten anlayan başka kimse tanımıyorum. Yardımcı olabilir misiniz diye soracaktım."

Murat kafasını salladı. Ona böyle bir şey söylediğini hatırlamıyordu ama şuan kafası pek yerinde değildi o yüzden üstüne fazla düşünmedi.

"Tabi ki savcım. Biraz bekleteceğim sizi telefonumu almam gerekiyorda."

Murat kapıyı hafif aralık bırakarak içeri girdi ve odasında oturan yarı çıplak adama baktı.

"Siktir git evimden, savcı kapıda yakarım senin evliliğini."

Telefonunu ve evin anahtarını alıp son kez adama baktı.

Kemal ayağa kalktı ve Murat'ı sertçe tutup duvara yapıştırdı. Murat direnmedi, kavga çıksın istemiyordu ama duvara çarpma sesi yüzünden evde belli miktar ses yankılanmıştı bile. Evler eskiydi, bir odadaki ses diğerine kolayca gidiyordu.

"Sen kimsin de beni bitireceksin lan? Söyle bakalım sana mı inanırlar yoksa bana mı? Benimle düzgün konuş Murat, yoksa boynundaki izleri bu sefer döverek yaparım."

Murat onu itti ve evin çıkışına ilerleyip hızlıca kapıdan çıktı.

"Bir sorun mu var? Ses duydum da."