EMRET GÖLGE

22. Bölüm

Hemen Deniz'e baktım. O ise bana 'ne oluyor' der gibi bakıyordu.

"Nasıl ya?" Dedim. Eski, bana takıntılı olan sevgilim şu an daha neredeyse yeni tanıştığım ailemin evinde olamazdı.

"Ne nasıl kızım yahu? Hem bak abilerin ve baban çocuğu öldürecek gibi bakıyor. Ne yapayım?" Dedi kısık ses ile. Offff ne yapacaktım?

"Ona söyle anne iş için Ankara'da olduğumu."

"Söyledim kızım söyledim. Ama nerede hangi otelde kaldığını soruyor."

"Tamam anne ben halledeceğim tamam mı?"

"Hızlı ol yoksa bu evden ceset çıkacak kızım." Ne kadarda rahatlattı içimi canım annem ya!

Telefonu kapatmam ile hemen Deniz konuştu.

"Ne oldu kızım kötü bir şey mi olmuş?"

"Evet. Tahmin et bakalım şu an kim ailemin evinde?"

"Kim?"

"Fukan!"

"NE! O SARI FURKAN MI?"

"Malesef!"

"Eee ne yapacaksın kızım ya!"

"Bende o iş." Yani inşallah bendeydi...

Hemen Rüzgar'ı aradım. Sonuçta evime gelmiş hatta gizli gizli odama girmişti. Askerdi oda. Hallederdi inşallah.

"Efendim?"

"Rüzgar. Acil yardımına ihtiyacım var!"

"Ne oldu iyi misin!?" Paniklettim çocuğuda!

"Ben iyiyim ama Ankara'dayım. Eğer işin yoksa hemen bizim eve gidermisin? Buradan şu an gelemem. Evimde davetsiz bir şerefsiz var."

"Davetsiz şerefsiz?"

"Malesef eski sevgilim. Aileme bir şey demeden o psikopatı evimden imha etmen gerekiyor. Lütfen yardım et bir şey de yapamıyorum!" Nolur evet de, nolur!

"Tamam müsaitim gidiyorum hemen." Arkadan hışırtılar geliyordu.

"İşte bu be! Tamam ben kapatıyorum anneme haber vereceğim."

"Tamam." Dedi ve kapattı. Hemen geri annemi aradım.

"Efendim kızım?"

"Anne oraya benim şimdi arkadaşım gelecek. İsmi Rüzgar. Alacak Furkan'ı tamam mı?"

"Tamam kızım tamam hızlı olsun. Bu çocuk kendini öldürtecek yoksa." Diye panikle konuştu. Kim bilir neler diyordu mal herif.

"Tamam annem tamam." Deyip kapadım.

"Eee noldu?" Dedi Deniz.

"Rüzgar gidecek." Dedim.

"Kim bu Rüzgar?" Dedi çapkınca sırıtıp göz kırparak.

"Şu an sırası mı sence?"

"Bu konu tekrar açılacak haberin olsun."

Konusuna da ona da... Bak vallaha beni bozdular ha!

√√√

Aradan geçen yaklaşık 13 dakika zehir gibiydi. Yok ne oldu ne bitti anlamıyorum.

"Ay yeter ben arayacağım artık!"

"Kızım bir dur be! Belki daha bitmemiştir?"

"Ne bitmemiştir Deniz'im? Yemek mi bu?"

Onu dinlemeyip hemen Rüzgar'ı aradım ama açmadı.