Bölüm 9

1K 87 32
                                    

--Ertesi gün--

Araba durduğunda Maeve bu defa son olduğunun farkındaydı. Genç kız yutkunarak kuzenine baktı. Morigan perdeyi açıp etrafa bakındıktan sonra kendisine doğru döndü.

"Sanırım geldik..."

"Öyle görünüyor" Maeve dudaklarını dişleyip başını önüne eğdi. Bir gün ne kadar hızlı geçip gitmişti. Moriganın refakati ve verdikleri üç molada ailesinin hala yanında oluşu genç kızın olan bitenin farkına varamamasını sağlamıştı. Maeve dükü yol boyunca arabaya inip binerken ona bakması dışında hiç görmemiş zaten görüp görmemeyi de umursamamıştı. Adam durdukları hanlarda gelip onlara yemek için iyi dileklerde bile bulunmamıştı. Maeve de son duraksamalarında yanına bir uşak gönderip ettiği yemek davetini reddetmişti. Ne diye yesindi ki onunla yemek... Adam girdikleri her hanı boşalttırmış Morigan ve Maeve üzerini değiştirmek için bir oda talep ettiklerinde katta kalanları da yerinden edip uzun bir müddet odayı temizletmişti. Arabaya binerken gördüğü kadarıyla kendisi de her seferinde başka kılıkta çıkmıştı hanlardan ve elbet bu durum erkekler tarafından aralarında epey bir eğlence mevzusuna dönüşmüştü. Çok titiz olduğunu bildikleri Sinclair lordu bile yadırgamıştı. Fakat adamın şömine bacası gibi tüttüğünü söyleyen Connor - ki dayısı da öyleydi torunlarının ardından bir parça azaltmıştı tütün içmeyi- muhtemelen kendi kokusundan duramadığı için üst değiştirdiği kanısına varmıştı. Noah ise adamın çok yaşamayacağı yorumundan başka bir atıfta bulunmamıştı. Yemeklerde yanındaki sandalyede oturmuş kolunu daima onun sandalyesinin arkalığına atıp her zamanki sahipleniciliğini sergilemişti lakin genelde konuşmamış doğru düzgün yemek dahi yememişti ki Noah midesine düşkün bir adamdı. Maeve ise onun her halini bildiğinden tuhaf bir şekilde öfkeli değil üzgün olduğunu sezmişti. Dahası Noah Ferguson kelimenin tek anlamı ile kahır doluydu. Bu üzüntüsünü kendisinin gidişine mi yormalıydı bilemiyordu genç kız lakin hem sarayda yaşadıklarının anne babasını üzmüş oluşu hem de o olabilirdi sebebi. Genç kız başını önünden kaldırıp kendisine dolu dolu gözler ile bakmakta olan Morigan'a kaş çattı.

"Yapma Mori... Dünyanın bir ucu değil ya Edinburghdan iki gün ise kaleden beş ya da altı günlük bir yol... Hem Lord McLeod Lancheshire denen yerin okyanusa kıyısı olduğunu söyledi." Maeve kızın tesellisini dinlemeyip üzerine atılması ile ona sarılıp sırtını sıvazladı. Şu an sırtı sıvazlanması gereken sanırım kendisiydi. Yutkunarak açılan kapıya doğru baktı ve uşağa kaş çatarak doğrulup arabadan inmek için başını dışarı uzattı. O an oldukça yakın olan Connor kapıya koşup inmesine yardımcı olurken genç kızda dudaklarını kemirerek sağına soluna bakındı. Buradan sonrasında bir günlük daha yolları vardı. Çokça duraksar iseler biraz daha artacağını söylemişti Robert. Maeve üzerindeki tartana tutunup öylece adamlara baktı.

"Neye bakıyorsunuz lordlarım?"

"Ağlarsınız falan diye bekliyoruz sanırım" Simon sırıttı.

"Yok bu dayak istiyor!" Robert dilini şaklattı.

"Öyleyse boşa dikiliyorsunuz... Geçtiğimiz bütün yollar ve buradaki ağaçlar şahittir ki nereye gidersem gideyim beni bırakmazsınız. Neden ben ağlayayım ki siz ağlayın... " Maeve derin bir nefes alırken gülümsemeye çalıştı. Hemen ardından yanlarına gelen dükü fark ettiğinde gözlerini adamın sakallarından çekip Connor'a sıkıca tutundu.

"Bunun bilincinde oluşundan ziyadesi ile mutluyum kardeşim. Tüm İskoçya şahidimizdir ki senin peşini bırakmaya asla niyetimiz yok." Noah gidip adamın karşısına dikildi.

Adelard kendisinden de bir kafa daha uzun olan adamın önünde dikilmesine karşın gözlerini kaldırarak bakmak durumunda kaldı ve bir iki adım gerileyip direkt olarak gözlerine baktı. Ardından kendilerine doğru gelen askerlerine eliyle durmaları için işaret etti. " Biz haydut değiliz Lord Ferguson. Kalemiz de yerimizde bellidir. Uygun zamanlarda gelip dilediğiniz kadar Düşes ile vakit geçirebilirsiniz." Genç adam bakışlarını diğerlerinin üzerinde gezdirip ciddi anlamda onu rahatsız eden Sinclair'e dikti. Adam gözünü kırpmadan bakıyordu. "Ve elbet sizlerde... Tanışma fırsatımız olmadı. İsmim A-"

KADERİM SENSİNTempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang