1 bina 99 kat

'Şans işi'

Sabah saat 7.43 olmuştu ve ben fizik sınavıma geç kalmıştım. Fizikçi beni kesicek ve sıfırı alnıma basacaktı. Hızla yola koyuldum,kapıdan çıktığımda müzik dinlemek için kulaklığımı taktım. Hızlı adımlarla yürümeye çalışıyorum çünkü astım krizine girmek istemiyorum koştuğum için. Ana caddeden geçerken kumral saçlarım ağzıma giriyodu. Yüzümü buruşturarak ağzımdan çektim saçlarımı. Karşıdan karşıya geçerken müziğe odaklanmış önüme bakmiyordum. Ani korna sesiyle irkilirken ayağımda dayanılmaz bir acı hissetim,ben acı içinde inlerken arabada ki adam indi. Boylu,kıvırcık,kumral bur çocuk koşarak bana geldi. Bi zahmet kaldıracaktı ayağımı ezdi ya! Zatrn sınava geç kalmışken daha da başımda iş aşmıştım. Daha 17 dakika oldu uyanalı, 17!! Sakarım biliyorum ama bu sakarlık değil şanssızlık. Yere çöküp inlerken başımı kaldırıp çocuğa baktım. Çocuk bizim sınıftan Deniz miydi!?? Deniz yaktım seni oğlum. Demek oda uyuya kaldı benim gibi,bir tek benim uyuya kalmamış olmam beni mutlu etti.
"Lara çok özür dilerim,inanamıyorum seni görmediğime, sınava geciktim yetişmeye çalışıyordummm!" D3niz telaşla birseyler söylerken ben hiç mi hiç oralı olmadım. Ben acıdan  geberiyorum bu hala benim başımda gevezelik yapiyor. "Deniz oğlum yakarım seni,kaldır bejı kırdın bileğimii,ahhh!!" Bileğime göz ucuyla bakınca kötü bir halde olduğunu gördüm. Kemik gördüm ve bolca kan. Kemiğim dışarı çıkmıştı çünkü araba ayağımdan geçerken o anda bileğim burkuktu. Deniz bileğimi gördükten hemen sonra biraz bağırdı ve beni kuacğına aldı. " Hastaneye gidiyoruz hemen!!" Etraftaki insanlar göz ucuyla bakarken ben hala çıglık atıp inliyordum. Deniz titriyordu tabii. Hızla ön koltuğa oturttuktan sonra sürücü koltuğuna oturdu. Araba çabucak çalıştı çok şükür. Deniz gazı köklerken ben yan koltukta salya sümük ağlıyıp çığlık atıyordum. "S-sa-sakin ol Laraa!!" Ya gel sen bak bakim sakin olunuyor mu bu halde?? "Deniz,benim kemiğim dışarda be nasıl sakin oluyim!!!" Tüm sinirimi Denizden çıkarırken hastaneye varmıştık. Deniz beni yeni açılan bir hastaneye getirmişti. Ben artık ağlamaktan harap olmuş bi halde Denizin kucağında hastaneye giriş yaptık. "Acil biri baka bilir mi buraya arkadaşımın bileği kırıldı!!" Deniz acil bölümündeki hemşirelerden birini çağırken ,ben artık ağlamaktan tansiyonum düştüğü için bulanık görmeye başladım. Gözlerim kararıyor.

6 saat sonra~
Yavaş yavaş uyanırken beyaz ışıklar gözümü alıyordu. Hastane yatağında ayağım alçıda bur şekulde yatıryodum. Deniz yandaki koltuğa oturmuş ayağını titretiyodu. Beni görünce hızla ayağı kalktı "Uyandın!" E ,eninde sonunda uyancaktım uyuyan güzel değilim ki. "Noldu?" Soruma hemen cevap verdi Deniz " Ameliyata girdin,2 gün burda kalıcaksın.." okul ve sınavlardan kaçmış olamam içimi rahatlatmadı değil. Deniz daha sakınleşmiş duruyordu. Telaşlıyken gerçekten başka birisine dönüşmüştü. Kapı hafif bi gıcırtıyla açıldı içeriye utangaç bir hemşire girdi. Kadın ilk önce benim yanıma geldi. Serumuma bir şırıngayla birşey boşalttı. Garip bir his veriyordu bu ilaç normal aldiğım serumlar gibi değildi. Küçükken sürekli serum aldığım için alışıktım ama bu srrum drğildi. Hafif bir sancı saplandı karnıma. "Bu ilaç neydi hemşire hanım karnımı ağrıttı galiba?" Belkide alerji yapmıştı. Kadın bana dönüp gülümsedi sonra Denize doğru döndü. Deniz kadının anlamsız haraketlerini yadırgadığı için bana bakıyordu. "Birşeye mi ibtiyacınız var?" Nazikce hemşireye soru sorarken benim sancılarım artmış vr hala kadının ne yaptığını anlamamıştım. Kafın birden Denizin koluna bir iğne sapladı. Gözlerim fal taşı gibi açılırken Deniz acı içinde inledi. Kadın son kez bana bakıp gülümsedi ve hızlıca kapıyı kapattı. Buda neydi şimdi!? Deniz anlam verememiş bir şekilde kolundan iğneyi şıkarttı boş şırıngayı yere attı. "Bune be karnım ağrıyo, bu deli kadın naptı!!!" Deniz tepkisini dışa vururken ben gozlerimi açık tutmakta zorlanıyordum... Zaten hayatta ki bu şanssızlığımla bana da böyle bir hemşire denk gelirdi. Kadın tam bi deli,garip tavırlarını geçtim kadın ikimize de bilmediğimiz bir ilaç vermişti! Deniz panik halinde koltukta kıvranırken ben artık etrafı bulanık görmeye başlamıştım. Ne demeliyim 'şans işi'. Büyük olasılıkla bayılacaktık ya da daha berbat şeyler bizi bekliyordu. Şimdilik daha fazla gözlerimi açık bırakamadığım için kendimi ilacın kollarına bıraktım... 25/12/21*