addicted to you , minsung

24

oy sınırı:50
yorum sınırı:100

minhonun önceki bölümdeki düşüncelerinin tekrarlayışının nedenini minikçe anlayabileceğimiz bir bölüm.

***

"minho,uyanın artık beliniz ağrıyacak."

seungminin sesi kulağıma dolarken kıvrıldığım yerde hareket etcektim ki vücudumun üstündeki ağırlık ile durdum.

hafifçe gözlerimi araladığımda birbirimize girmiş bir şekilde jisungla uyuduğumuzu anca anlayabilmiştim.

"iyi misin minho ?"

telaşlı sesi ile doğrularak jisungtan ayrıldığımda bedeninin hafif hareketlerle koltuğa tamamen yerleşmesini sağladım.

"başka yerde konuşalım mı?çok güzel uyuyor da uyanmasın şimdi."

seungmin fısıltım ile birlikte kafasını sallarken salondan çıkıp seungminin yatak odasına doğru ilerledim.

girdiğim odada yatağın ucuna oturduğum gibi seungmin hızlıca yanıma gelip kollarını vücuduma sararken boynumda nefeslerini hissettiğim an bir kolumla çoktan kendime göre küçük kalan bedeni sarmalamıştım.

"üzgün değilmiş gibi davranmak zorunda değilsin minho."

dudaklarım kıvrılırken "üzgün değilim ki." dediğim gibi başını kaldırıp gözlerini yüzüme sabitledi.

bakışları altında ezilirken anlamamı istiyormuşcasına tekrarladı."üzgün değilmiş gibi davranma.en azından bana karşı yapma bunu.sen benim için çok değerlisin minho.benden hislerini saklamaya çalışma."

dudaklarımın sözleri altında titrediğini hissederken ellerini saçlarıma getirip tutamları okşamaya başladı.
"benim yanımdayken hiçbir konuda rol yapmak zorunda değilsin.her halinle, ne olursa olsun yanında olurum ben senin."

dayanamayarak kollarımı hızlıca vücuduna doladığımda sıkıca tuttuğum bedene karşılık gözümden bugün ikinci kez göz yaşlarımı akıtmaya başlarken mırıldandım.
"yoruluyorum sanırım seungmin."

"artık en ufak problemlerden bile kendi başıma çıkamıyorum."

sırtımı sıvazlayan eli dururken omzumda tüy kadar hafif bir öpücük hissettim.
"o zaman dediğin o ufak problem sandığın kadar ufak değildir."

"öyle mi dersin?"dediğim gibi "öyle."dedi mırıldanarak.

"peki yardım isteyemeyecek kadar aptalsam ne yapacağım?

gülüşünü hissederken minikçe sırtıma vurdu.
"şu anda olduğu gibi yani?"

"merak etme. ben anlayıp yardım edecek kadar zekiyim minho."

"o yüzden detaylıca bana bugün olan şeyleri anlat bakalım ve beraber çözümünü bulalım."

***

daha deminkine göre fazlasıyla sakinleşen konuşmamızı bölen salondan gelen seslerle sıçrarken "jisungla konuşmam için bana biraz müsade var." dediğimde seungmin gülümseyerek eline telefonu alıp kulaklarını taktı.

"minho bugün hissettiğin her şeyi öğrenmesine izin ver ki birbirinizi anlayabilin.kırgınlıklarını görmesi senin zayıf olduğun anlamına gelmez."

kırgınlıklarını görmesi senin zayıf olduğun anlamına gelmez.

içimden bunu tekrarladığım için daha rahat bir şekilde odadan çıktığımda salonda öylece durup yere bakan jisungta gözlerimi gezdirdim.
adım seslerimi duyduğu gibi gelenin ben olduğumdan eminmiş gibi mırıldandı.
"ne zamandır uyuyorum?"