Our untold story (One night Mistake S2)

#58

Malakas na palakpakan ang sumalubong samin nang umakyat kami ng stage. Kita ko ang tuwa sa mga mata ng mga audince, hindi ko rin naman maitatanggi ang saya dahil kaunti nalang ay aabot na kami sa finals.

Pero kahit na sabihin nila na malakas ang grupo namin ay hindi ko maitatanggi ang kaba dahil alam kong nag handa rin ang grupong makakalaban namin ngayon. At hindi rin sila basta basta nag papatalo.

Mas minabuti ko na alisin nalang ang kaba na nararamdaman ko ngayon sapagkat wala naman iyong maitutulong samin sa laro, alam ko naman na hindi rin papayag ang grupo ko na mag patalo nalang basta since nakikita ko ang mga pagod nila sa pratice halos lahat kami ay walang nang mga tulog, naniniwala akong kaya namin 'to.

Pag upo palang namin inassist agad kami ng mga staff, sinabihan rin kami na malakas nga ang ulan sa labas kaya hindi malabo na mag karoon ng mga issue sa game, which is normal naman 'yon na nangyayari sa laro.

Ilang oras ang dumaan nang matapos ang first game. Hindi naman gano'n ka Intense yung first game pero after non sobrang bilis ng tibok ng puso ko.

Bonn: "Congrats guys, isang game nalang!"

Edward: "Muntik na kanina, buti nalang.."

Eson: "Okay lang, ang galing niyo nga don e."

Oheb: "Okay ka lang, paps?"

Edward: "Ang tahimik mo naman, paps okay ka lang ba?"

Napatingin nalang ako sakanila nang mapansin ko na nakatingin na silang dalawa sa'kin.

Wise: *sigh* "Kanina pa kasi.. hindi sinasagot ni vee yung tawag ko eh."

Edward: "Baka na lowbat lang,"

Oheb: "Oo nga, tsaka kasama naman niya si pau di'ba?"

Wise: "Oo, pero.. siguro nga lowbat lang."

Oheb: "Yes, lowbat lang 'yun si mommy focus na ulit ta'yo."

Umabot lang ng game 2 yung laro namin at natapos na. Unang akala ko pa naman ay aabot kami ng game 3 pero since naka chamba siguro kami dahil dalawang beses namin silang na talo ngayon.

Niyaya kami ni boss tryke na kumain sa labas habang abala kami sa pag aayos ng mga gamit namin, nang masuot kona yung bag ko ay nakatanggap naman ako ng tawag mula sa number ni Pau na agad ko namang sinagot.

Wise: "Hello--"

[Pau: "Hello, wise! uhm.."]

Wise: "Ano 'yun, si vee? kanina pa'ko tumatawag sakanya."

[Pau: "Ayun na nga.. uh nasa hospital kami ngayon ni vee,"]

Wise: "Ha!? Bakit, saang hospital?!"

[Pau: "Kalma lang wais, okay na si vee ngayon 'wag kana mag alala."]

Wise: "Okay na? May nangyari sakanya?.."

Bigla akong nanghina, mas bumilis yung tibok ng puso ko napaupo nalang ako habang himas himas ang noo ko.

Tryke: "Anong prolema?"

Wise: "..Nasa hospital daw si vee ngayon."

Oheb: "bakit!?"