CHAPTER 15

1 0 0
                                    



I woked feeling very light. I caressed my stomach and stared at the unfamiliar surrounding. Mukhang nasa hospital ako, and i hate hospital! Sino ba nagdala sa’kin dito?

I feel okay so I just stood up while pulling the IV stand napansin ko si Papa at si Rosie kasama si Tito Dominique at ang asawa nito.

I opened the door. Where’s that cheater?

“You’re all here? Where’s my husband? Hindi ba siya pumunta? Did you contact him? Ba’t sila tita lang ang nandito?” Pag-uulan ko ng tanong sa kanila.

Rosie who’s biting her nails suddenly stop and stare at me. “Nasa operating room siya ngayon. He got into a car crashed while rushing to get here based from the CCTV footage.”

My jaw dropped. “He overspeed I see, naaksidente na makakasuhan pa. The other person?”

Rosie lips formed an ‘o’ as I glance at her with my brows raised.

“He is fine, binayaran na siya ni papa. Guess he didn’t complain at all.”

“Well, people loves money. Binigyan niyo ata nang bagong pambili ng kotse?” Tiningnan ko si dad na tumango lang na parang it’s no big deal.

I sighed. “Where’s the operating room? I need to see him.”

Tumayo si Dad at tsaka umiling. “Diyan ka lang. Ililipat na rin ng room si Dashell, tatawagin muna namin ang doktor mo.” Anito at tsaka umalis.

Lumapit naman sila Tita sa akin at tsaka niyakap ako. “buti at gising ka na. Pagpasensyahan mo na ang anak namin ha? Nako, sakit talaga sa ulo minsan ‘yan”

I smiled at them. “Don’t worry po I won’t take it heavily on my heart. We fought all the time, and this one— lilipas lang din ito na parang hindi nangyari”

There’s something more than this accident.

“Maraming salamat ha? Ikaw na nga itong tumulong ikaw pa itong binibigyan ng problema”

“Well, I can handle this. Aayos din po ang anak niyo. He just need time,” I said with finality in my voice.

Niyakap naman ako ni Tita at tsaka nginitian ako ng malapad. “You really are a good woman, Thank you for your patience”

“Always, Tita.”

He needs time to think and decide whether he’s the right or wrong path. He’s different, hindi mo alam ang tumatakbo sa isipan niya.

He can be a responsible and irresponsible at the same time. He can be good and bad partner too. And there will be time, na mapapatanong ka, if he acted as a husband because of his will or because it’s his responsibility only.

Umalis na ito para tingnan ang kanilang anak at ako naman ay naglakad na papasok ng room.

Rosie sighed. “Akala ko ay maghe- hysterical ka pag narinig mo, I got nervous for nothing.”

Pumasok ako sa aking room at tsaka umupo sa kama. “Why would I hysterical? Dahil nasa operating room siya ngayon at malala ang kondisyon?”

I scoffed. “Bilang asawa niya, I was too mad at him for doing that. Hindi ko alam kung ano ang nasa isip niya ng mga oras na yun. But one thing I knew for sure, he never cared for me. He just feel pity for someone like me. Ayaw niya lang madungisan ang kanyang pangalan. But there will be part of him that is curious of what he should do.”

“Ayaw niya sa kasal, period. Ayaw niya sa akin. But he want me for one thing. Para sa kapakanan niya gagawin niya ang lahat. Gusto ko siyang intindihin dahil asawa ko siya but his behavior, I can’t control it.”

Rosie sitted beside me and reached for her phone. “Then, can I asked you? Paano pag nagka-amnesia siya?”

Kunot-noo ko siyang nilingon. “What are you talking about? Out of the blue, Rosie.”

She shook. “There will be a chance. A high chance. When the car crashed on his car tumagilid, sobrang lakas ng impact like his head is really damage.”

“We did not came out straight of a drama to end up like this. That’s ridiculous”

“But what if he is?”

I shooked my head and sighed. “He’ll be alright, I will be too.” I said.

Pinipilit ko na okay lang ang lahat kahit parang kahit ako ay iniisip na magiging komplikado ang mga bagay bagay.

Dumating na ang doktor kasama si Papa kaya naman ay tinanong niya lang ako ng iilang katanungan, and after that I asked him if I could be discharged since I don’t like the hospital’s room ambiance.

Baka magwala lang ako. Pinakinggan naman ako since I’m pregnant. Baka daw makasama pa sa aking bata kaya naman ay tuwang-tuwa ako na naligo at nagbihis.

Pero ang totoo niyan ay aalagaan ko lang siya. Well, I really don’t want to dahil galit parin ako sa kanya. Gusto ko lang magpakitang tao. Nagbabait-baitan kung baga.

“Hija? Nailipat na si Niko ng room. You want to see him?”

No!

“Oo naman po, Wala parin po ba siyang malay?” Tanong ko dito habang patungo kami sa kanyang room.

“Wala pa rin, eh.” Malungkot na saad nito. Halatang halata dito ang pag-aalala at kalungkutan. Dashell is the only son of Tito and Tita. Kaya naman hindi ako magtataka kung bakit ganito na lamang sila nag-aalala lalong-lalo na ang ina nito.

Sa lahat ng masasaktan, Women are weaker than men in terms of this. Their child is the treasure. Ito ang dugo’t laman nila. Carrying a child for 9 months and breastfeed it for 3 times a day for the whole year, pagpapatahan tuwing umiiyak, everything takes an effort to grow a child.

And mother’s knows best, Lalo na at iisa lang si Dashell. Napagtuunan siya ng pansin ni Tita massyado. Alam niya lahat-lahat kay Dashell.

She knew dashell very well.

“Don’t worry, Tita. Gigising din siya. Malay niyo kung hindi ngayon bukas. Don't worry too much, your son won’t be happy if he sees you like this”

Napangiti naman si Tita. “I know, But as a mother I can’t help but to worry, siya na lang ang anak ko. Ayaw ko naman na kuhanin siya agad sa akin,”

“As long as his hesrt beating, he’ll be back, Tita.” Pagpapalakas ko ng kanyang loob at nakarating narin kami sa room ni Dashell.

We stopped in front of the door. “Magpahinga muna po kayo, babalitaan ko na lang po kayo after.”

“Sure ka ba na ikaw na bahala? I heard you hate hospital.”

I hugged Tita. “I’m his wife, I should also take care of him.” Bumitaw na ako at ngumiti.

Naghiwalay na kami ng landas kaya naman ay pumasok na ako sa kwarto at private room ni Dashell at nakita ang halos mabalutan niyang katawan ng bandage

“If you really care for me, you should care for yourself first. Don’t be reckless, iniistress mo talaga ako at nagkataong buntis pa ‘ko. You really are a child.”

Panenermon ko dito at umupo sa gilid ng kama. “You should not be a child though…” I corrected. Nilingon ko ito at napanguso.


“You can even flirt, hindi ginagawa ng bata ‘yun.” I added. I stretched my legs and saw the close curtains kaya naman ay tumayo ako at tumungo sa may bintana at itinali ang kurtina.

“See, It’s morning now.” Ani ko habang kinakausap ang walang malay na si Dashell.

I turned on the air humidifier at tsaka nilagay sa normal na temperature lamang ang aircon. “Hindi ko alam kung nilalamig ka ngayon o binabanas, haystt.”

Im too bored in here. Ano kayang magawa?

Napahikab ako at tsaka nag-inat ng kamay. Humarap ako sa bintana at tsaka nag-stretching.

My body aches so much because of lying from bed all day.

“Looks like my baby is hungry? Because I can feel it too.” Bulong ko sa sarili habang nakabusangot ang mukha na hinarap ang kama ni Dashell.

My eyes widened and saw Dashell, he’s awake!

“Wait, don’t move. I have to call your doctor about this.” Saad ko at tsaka lumapit sa intercom.

After the call, umupo ako sa kanang bahagi ng kama niya. “How are you? Anong pakiramdam mo? Are you alright?”

He nodded but he’s not talking. Kaya naman ay marahas akong nagpakawala ng buntong hininga. Inilapat ko ang aking kamay sa kanyang noo at hindi naman siya mainit.

“Okay ka lang?” pag-uulit ko.

He nodded again, but now he’s staring at my hand with the wedding ring and engagement ring on.

“Bakit?”

“Y-you’re a married woman, why are you here?”

I bit my lower lip with his question. Napatampal ako ng noo at tsaka gustong matawa sa nangyayari.

“Of course! I’m  a married woman, sa tingin mo? Bakit ba ako nandito? Mukha bang deserved mo maging kabit?” I sarcastically exclaimed and stand up.

Kinuha ko ang nakabalot na singsing niya sa side table at isinuot ito sa kanyang daliri. Hindi naman siya umalma at tiningnan lang ang ginawa ko.

“O?” I uttered as he look at his hand with a ring on it.

“Sa’yo ‘yan. Ikaw ang nagpagawa ng singsing.” Saad ko.

Pumasok naman sng doktor at masinsinan siyang kinausap habang ako ay nasa gilid lamang na nakikinig.

Natapos na ito at tsaka pa ako nilapitan ng doktor. “Your husband is suffering from a temporary memory lost, for the mean time hindi siya gaanong makakapag-kapwa tao, he’s confuse. He didn’t even know who he is. So I will suggest na dapat ay mapagtuunan siya ng pansin, so he could have his memory back.”

“Alright, so it wasn’t just his act? Akala ko naman umaakting na ulit siya. May oscar pa naman ‘yan” bulong bulong ko habang nakatitig kay dashell na diretso lamang ang tingin.

Narinig ko naman ang maliit na tawa ng doktor kaya napalingon ako dito.

“Well, hindi naman gaano kalaki ang epekto ng aksidente sa kanya but he’s head was the only one suffers more. He’ll be really really confused and sometimes it will lead him to act strangely or have changes of mood real quick. And now that you’re pregnant, baka makasama pa ito.”

“I-it’s fine! I will managed this.” I said proudly.

Nakalimutan niya na rin siguro ang plano niya. Well, it’s a thing! As long as I can show that I’m in love with him, maniniwala siya sa akin and by that time, he will love me without the thoughts of his plan.

Dahil wala na siyang alam doon. I’ll keep him busy this time around. Umalis na ang doktor at nilapitan ko siya ng nakangiti.

“Do you want something to eat?” tanong ko dito.

He shooked. “I don’t want to eat.”

Tumango na lamang ako at tsaka kinuha ang nakitang cellphone sa side table. It was his phone, hindi ko alam kung nasaan ang cellphone ko.

When I opened his phone, ganun parin ang lockscreen niya. His lockscreen before is his lockscreen til now. Nag order ako online ng makakain at tsaka ibinalik sa side table ang cellphone.

“By the way, I know you don’t know my name, I’m Samantha Vyronica, they call me Savy but you just call me Samantha.” Pagpapakilala ko para mabasag ang katahimikan sa paligid.

Tumingin naman ito sa akin na para bang nagtataka. “We have no endearments then?”

I shook my head and chuckled. “We don’t have one but sometimes you call me, Wife.”

I saw him mouthed the word wife and nodded his head.

Hindi ko alam na ganito pala kahirap eentertain ang isang may amnesia. Niko is too quite, not only that. Seryoso din ito masyado.

I pouted my lips as I saw him stared from far away. Blanko na naman itong nakatingin ng tuwid at tsaka hindi umiimik.

“Where’s the food? I’m hungry,” I murmured while sitting on the couch.

Kinkausap ko na lang ang sarili ko dahil kung kakausapin ko si Niko hindi ko naman alam kung interesado siya dahil wala naman siyang kaalam-alam.

For a moment, I then realized the feeling of having someone that can’t even remembers you.

Even if I knew that Niko is just ising me, I was expecting to woke up with him on my side like he always do whenever we fought. Lagi akong gumigising na siya ang bumubungad sa akin.

Hindi ganito.

After a couple of minutes someone knock on our door kaya naman ay tumayo ako at pinagbuksan ito ng pintuan.

Inabot ko ang delivery at tsaka nagpasalamat. I paid through online, nilog-in ko na lamang ang account ko. Since I even knew his account online, sinabi niya naman.

But I log in his account after.

“You bought something?” he asked out of the blue.

Tumango-tango ako na may kasamang ngiti dahil sa wakas ay nagsalita siya ng hindi ako ang nauuna.

“I ordered for you too! Baka ka kasi magutom. Ako nga gutom na, eh. Ikaw pa kaya” saad ko at tsaka tinabihan siya.

Binuksan ko ang lalagyan ng pagkain at tsaka sinubuan siya.

“Ah” I said.

He opened his mouth and I feed him, habang patuloy siya sa pagkain ako naman ay nag-eenjoy lamang na subuan siya. He looks like a kid kaya naman ay hindi ko maiwasang hindi matuwa.

“Ah… ulit, last” Isinubo ko na ang sinaid ko at tsaka kinuha ang inumin.

“Inumin mo ‘to.” Inabot ko ito sa kanya at kanya naman itong kinuha. Tumayo ako at kumuha ng tissue sa may round table at bumalik sa pagkaka-upo.

I lean forward and wipe the corner of his lips after he was done sipping his drink.

“Tell me, Did I love you Samantha?”

Napahinto naman ako sa pagtutupi ng tissue at tsaka nilingon siya. Tumawa ako ng mahina at tsaka umiling-iling “How can you asked such question? Bakit?”

You could never love me, Dashell Nikolauv, the feeling you have for me is just normal. You’ve got too excited as always dahil kailangan mo lang ako.




You've reached the end of published parts.

⏰ Last updated: Dec 30, 2022 ⏰

Add this story to your Library to get notified about new parts!

Love & LawWhere stories live. Discover now