"Dila," dedi Devran, sanki adımı söylemek ona huzur veriyormuş gibi hali vardı fakat adımı çekinerek zikretmişti. Birkaç dakika gözleri yüzümde dolaştı. "Benim seninle aynı yastığa baş koymaya ihtiyacım var," dedi, gözlerini gözlerimden hiç çekmed...
Biz geldikk, nasılsınız? Umarım hepiniz iyi ve mutlusunuzdur.
Çok üzülerek yazdığım bir bölüm olduğu için bölüm geç geldi, üzgünüm. Bu yüzden bir hatam olduysa şimdiden affola. 💗
✨Satır aralarında buluşalım ama olur mu? Düşüncelerinizi okumak bana çok iyi geliyor, yazma hevesimi arttırıyor. Var olun ve yıldızımı parlatmayı unutmayın lütfen. ✨
Keyifli okumalar. 😭🤍
♪ Geceyi Kurtar, Bulamam Seni ♪
♪ Çağan Şengül, Terk Edilmiş Şehirler ♪
♪ Çağan Şengül, N'olur Gitme ♪
♪ Çağan Şengül, Zor ♪
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
DEVRAN KUTAY ALARCIN
Çocukken yaşadığım ve hala benimle birlikte olan, peşimi hiç bırakmayan bazı anılarım var.
Bazen bu anılar aklıma geldiği zaman beni duraksatır ve derin derin düşünmeme neden olur. Çünkü bence çocukken yaşadığımız tüm kötü hisler ya da anılar, peşimizi bırakmamaya yemin etmiş gibi hep bizimle birlikteler. Ardımıza bırakıp elimizi bu hislere uzatmak istemesek bile hiç ummadığımız bir anda, avını nerden vuracağını çok iyi bilen bir avcı gibi bizi istemediğimiz bir yerden vurabilir hatta öldürebilir de.
Anılar ve hissettirdikleri biraz da böyledir işte.
Hiç unutmuyorum bir gün babam, dedemin vesikalık fotoğrafını evin içinde kaybetmişti. Tüm gün evin her yerini didik didik arayıp durmasına rağmen bulamadı, bulamadıkça daha da çok sinirlendi. Sonra tüm suç anneminmiş gibi ona patladı. Dedemden babama kalan son şey kaybolan bu vesikalık fotoğraftı. Bu yüzden sabırsızlığı o gün had safhadaydı. Zaten sabırlı olmak babamda hiç olmadığı gibi öfkesi de her zaman elinin altında olan daimi şeyiydi. Yaş aldıkça bu özelliklerini her ne kadar eskisi kadar diri tutmasa da ben o günü hafızamdan hiç silemiyorum.
Babamı deli gibi sinirlendiren çok anlar olmuştur, anneme bağırdığı ve söylendiği çok zamanlar olmuştur fakat bu bambaşka bir şeydi. Kendini kaybetmiş gibi bütün hıncını annemden çıkarmıştı. Öfkeyle söylediği, annemin bir köşede gizli gizli ağlamasına neden olduğu o sözler hala dün gibi aklımdadır.
Çocukluk aklımla odama saklanmış kavganın sona ermesini beklerken ben o gün kendi kendime babam gibi olmamak için bir söz vermiştim. Eğer bir gün bir yuva kuracaksam bu sevdiğim ve beni seven bir kadınla olacaktı.Aksi mümkün dahi değildi.
