Gewoon een "prank"

Trauma

Raoul's POV:
Ze zijn weggerend. Getraumatiseerd. Kutzooi.
"Jongens, dit was echt een kut idee." Zeg ik.
"Inderdaad. We zijn de lul." Robbie ruimt snel alle spullen op.
Koen had de beelden alvast teruggekeken. Ze hadden het allemaal opgenomen. "Arme maatjes." Fluistert hij.
"Kom, we gaan sorry zeggen." Ik begin te lopen, maar het groeit al snel uit tot rennen.
Ik moet dit oplossen.

We staan ongeduldig in de lift. De deuren openen eindelijk en ik gooi alle spullen neer in het kantoor.
En daar, op de bank, liggen Matt en Milo.
Ze zijn vredig aan het slapen in elkaars armen.
"Ssst, jongens." Ik wijs naar het duo. "Laten we een briefje schrijven en morgen sorry zeggen."
Rob knikt en pakt een pen en papier.

Hey, mannen.
Het spijt ons echt niet normaal erg. We dachten dat het iets minder heftig zou zijn, en dat jullie er niet in zouden trappen.
We hebben het echt te ver laten gaan en het spijt ons enorm.
Hoe kunnen we het goedmaken?
Liefs, die idioten die jullie hebben getraumatiseerd.
Ps: jullie lagen er verdomd lief bij (groetjes Roelie)

"Zo is het wel goed." Ik leg de pen neer en kijk één laatste keer naar het slapende duo.
Ik hoop dat dit genoeg is...

Milo's POV (droom)
Ik ren zo hard als ik kan. Ik ben ontsnapt.
Ik moet Matt vinden, hij kan niet ver zijn.
Achter me hoor ik geschreeuw. Godver, ze gaan me alweer pakken. Ik wil gewoon bij Matt zijn.
Opeens vlieg ik door de lucht en ik kom met een klap neer op de grond.

"MATT!" Ik hap naar adem zodra ik wakker schiet en ik kijk om me heen.
Matthy kijkt me slaperig aan. "Miel? Wat is er?"
Opgelucht hou ik Matt stevig vast.
"Ik had een nachtmerrie. Over wat er was gebeurd."
Matt legt zijn hoofd op mijn shirt. "Nu al..."
Ik zucht. "Ik denk niet dat ik nog door ga slapen. Het is ook al 08:17."
Matt kruipt van de bank en ik volg hem.
Ik loop naar mijn bureau. Er ligt een brief.
"Matt, kom eens?" Roep ik naar Matt.
Hij komt aanrennen en ik wijs naar de brief.
"Hij is van de jongens." Zeg ik. "Gelukkig."

Ik ben opgelucht dat de jongens sorry hebben gezegd.
Ik begrijp het. Het zou een actie voor mij kunnen zijn. Ze hebben gewoon niet goed nagedacht en ze dachten grappig te zijn.
Het enige probleem is, dat we trauma's hebben opgelopen.
"Matt, ik vergeef het ze." Ik kijk de knappe jongen aan. "En jij?"
Matthy knikt. "Ik ook." Hij zucht. "Maar we zitten goed vast met dat trauma."
Het lijkt wel alsof hij mijn mindset heeft.
Ik schrik van mezelf.
Vind ik mijn beste vriend leuk?

————
Heel kort hoofdstuk, maar de andere jongens zijn vergeven!🥳
Heeft Milo een crush op Matt?
Vindt Matt Milo wel leuk?
De rest komt morgen! Ik ben moe😔