Gewoon een "prank"

toujours

Matthy's POV:
Milo en ik zijn nu al 4 dagen samen.
Als we met de andere jongens zijn, verstoppen we onze relatie en vermijden we fysiek contact.
Soms lukt dat niet, maar ze merken niets.
Als iedereen weg is, blijven Miel en ik altijd nog op kantoor.
Pas laat in de avond gaan we naar huis. Soms logeren we zelfs bij elkaar.
Ik ben het nu al zo gewend. Milo is het beste wat me ooit overkomen is.

"Dus, teams?" Vraagt Raoul.
We zijn weer een video aan het opnemen, maar deze keer doen we een soort challenge.
Ik hoop stiekem dat ik bij Milo kom.
Koen houdt een envelop omhoog.
"De bankzitter die hier inzit, hoort bij Matt."
Milo, Milo, Milo, Milo, Milo
Ik zie een kaal koppie verschijnen en mijn hart maakt een sprongetje.
"Nou, Miel." Ik ga naast hem staan.
Godver. Ik zei Miel, wat dom van me.
"Miel?" Vraagt Koen. "Zozo."
Ik lach ongemakkelijk. "Grapje."
Milo knijpt in mijn arm. "Domme lul." Fluistert hij.
Ik schiet in de lach en pak een camera.
Milo volgt mijn actie en even later zitten we met 2 camera's in de auto.
"Zo, daar gaan we," zegt Milo voordat hij de camera aanzet.
Hij grijpt het stuur vast en begint te praten.
Ik hoor niks. Ik staar hem alleen maar aan.

De challenge is klaar en we hebben verloren.
We snapten er toch helemaal niks van, dus het was te verwachten.
Milo gaat langs de Mac Drive en we halen even een colaatje zonder ijs. (🤭)
We parkeren een beetje afgelegen.
"Hey, Matt?" Begint Milo na een slokje cola.
"Hm?" Ik kijk hem aan.
"Ik zat na te denken... misschien moeten we het maar vertellen." Hij kijkt naar buiten. "Aan de jongens en aan de kijkers."
De vlinders in mijn buik staan op ontploffen.
"Oh, Miel..." Ik ben zo zo zo verliefd.
Hij haalt zijn schouders op. "Het moet ooit."
Ik aai over zijn arm heen. "Ik ben trots op je."
Milo lacht naar me en start de auto weer.
"Laten we het dan maar vertellen zo."

Eenmaal bij het kantoor aangekomen, staat Milo te ijsberen door de kamer.
Ik heb zoveel medelijden met hem... Hij is super nerveus en is bang dat ze eruit worden gegooid.
"Miel, ze komen over een halfuurtje pas. Ze staan in de file." Vertel ik hem. "Het komt goed."
Milo stopt met lopen en kijkt me aan.
"Je hebt gelijk." Hij zucht en ploft neer op de bank.
Dan sluit hij zijn ogen.

De deur opent en de andere 3 jongens stormen naar binnen.
"Jaja, wij hebben gewonnen nu." Schreeuwt Koen.
"Wij konden er helemaal niks van." Zeg ik terug.
Ik kijk achter me. Milo is nog steeds op de bank aan het slapen op de bank. Hij ziet er zo vredig uit...
Ik sluip naar de bank en streel over zijn wang.
"Miel, je moet even wakker worden." Fluister ik.
Langzaam openen Milo zijn ogen.
"Hey." Ik lach naar hem.
Zodra Milo oogcontact maakt met me, verschijnt er een lach op zijn gezicht.
"Hey, Matt." Hij gaat zitten en kijkt om zich heen.
"Gaan we het doen?" Vraag ik aan Milo.
Milo kijkt even verbaasd, maar dan snapt hij het.
"Ja. Ik ben er klaar voor."

Milo's POV:
Wat lul ik? Ik ben er helemaal niet klaar voor.
Ik zit nog steeds met het trauma van die kut grap, maar opeens moet ik er nog meer gezeik bijgooien.
Als ze ons nu niet supporten, is het echt klaar met de vriendschap. Het moet goed gaan.
Ik pak Matt zijn hand en we lopen samen naar de mannen. Matthy begint met praten.
"Jongens, ik denk dat we even moeten praten."
"Wat dan?" Vraagt Rob.
Matt haalt diep adem. "We willen heel graag dat deze vriendschap heel blijft. We vragen om jullie support. Het is prima als je ons niet support, maar laat het dan even weten." Hij ademt uit.
Er verschijnt een lieve glimlach op Raoul zijn gezicht. Hij weet het al.
"Wij..." Matthy pakt mijn hand.
Godver, godver, godver. Ze haten ons.
"Wij hebben een relatie." Matt houdt nu zijn adem in.
Alles draait. Mijn hoofd, mijn maag...
Ik zie zwart.
Ademen, Milo. Ademen.
"Miel?" Hoor ik Matt bezorgd roepen. "Milo!"
Maar alles is al zwart.

Ik word wakker in een bekend bed. Het is die van Matt.
Ook voel ik een bekende hand in die van mij.
Ik kijk Matt aan. "Hoi," zeg ik met een schorre stem.
Matt kijkt me verdrietig aan. "Hey, Miel."
Ik zucht. Ik herinner het me al weer.
"Sorry, Matt." Ik voel me zo schuldig.
"Miel, je had het moeten zeggen." Matthy streelt met zijn duim over mijn hand.
"Ik dacht dat ik er klaar voor was." Ik zucht.
Matthy geeft me een zacht lachje.
"Ik heb wel goed nieuws, Miel." Hij gaat op het randje van het bed zitten.
Ik kijk hem aan. "Ja?"
Hij knikt. "Ze supporten ons."
Opgelucht haal ik adem. Ik was zo bang.
"Ze hebben een verrassing voor ons, kom." Matt trekt me uit bed.

In de auto, heeft Koen me een appje gestuurd.
Yooo, Milo.
Zeg ff tegen Matt dat jullie moeten wachten voor de deur. Ik laat jullie binnen als ik t zeg.
Gaat het trouwens, maatje? Flinke klap gisteren!
Groetjes, je bradda Koen.

Ik moet lachen om het berichtje en typ even snel een berichtje terug.
Fakka strijder,
Wij zullen wachten, geen probleem.
Gaat helemaal prima, ik was beetje bang, hihi.
Wij zijn er bijna!
Groetjes, Milo.

We zijn aangekomen op het kantoor en we zijn inmiddels al wel 10 minuten aan het wachten.
Wat hebben zij in petto?
Ik hoor Koen aan de andere kant van de deur iets schreeuwen, maar dan opent de deur eindelijk.
Ik sla mijn arm om Matthy zijn schouder en samen lopen we naar binnen.
Koen sluit de deur achter ons, terwijl hij zijn camera erbij pakt.
"Kom maar mee." Zegt hij.
We lopen achter hem aan, het dak op.
Daar staan Rob en Raoul, met een taart.
Rob is aan het filmen en Raoul heeft de taart vast.
Er staat op: #mitthyisreal!
Matthy schiet in de lach en kijkt me aan.
"Jaja, leuk hoor." Ik kijk naar de camera.
Is dit het moment dat we het duidelijk maken aan de kijkers?
Wat moet ik zeggen?
Gelukkig onderbreekt Koen mijn onzekere gedachtes.
"Dames en heren, jongens en meisjes, wij moeten jullie iets vertellen." Zegt hij.
"Kom zitten, mannen." Raoul wijst naar een bankje in de schaduw.
Ik leid Matthy naar het bankje, waar we naast elkaar gaan zitten.
Met onzekere blik kijk ik naar de camera.
Is dit wel een goed plan?

"Dus..." Matt slikt en kijkt naar mij.
Ik raap mijn moed op. Niks te verbergen.
"Matt en ik hebben een relatie." Floep ik eruit.
Biembamboem. Biemerdebambamboem.
Rob, Koen en Raoul verschijnen weer en gaan tegenover ons zitten.
"Lekker taartje." Raoul zet de taart en 5 bordjes neer.
"Mitthy is nu realiteit." Koen prikt met zijn vork in het midden van de taart.
"Gadverdamme, gozer." Ik sla zijn hand weg en begin de taart te snijden.

"Ja, saaie video, maar laat ff een commentje achter." Zegt Raoul tegen de camera.
"Wel lieve commentjes." Zegt Matt.
Ik ben zo verdomd opgelucht.
"Nou, dames en heren, dat was het dan." Zegt Koen.
Rob sprint naar de camera. "Doeeeeeei."

"Biertje, mannen?" Raoul komt aanlopen met 5 koude biertjes.
"Soooow, lekker hoor." Ik neem 2 biertjes aan en geef en één aan Matt.
"Thanks." Matt geeft me een zwak lachje.
Er is iets.

Matthy's POV:
We hebben tot 20:45 op het dak gezeten, maar het begon te regenen, dus Miel en ik besloten naar huis te gaan.
Mijn sociale batterijen zijn op.
Milo had het waarschijnlijk al gemerkt.
Hij zit achter het stuur en hij kijkt me aan.
"Matt, was er iets?" Vraagt hij zachtjes.
"Nee, niks om je zorgen over te maken. Mijn sociale batterijtjes waren leeg, denk ik." Lach ik.
Milo zegt niks en hij blijft me aankijken.
Zijn blik wordt zachter. Hij is verliefd.
Hij is verliefd op mij.
"Ik ben zo trots op jou." Ik pak zijn hand en maak hem warm met mijn eigen hand.
"Dat je het zomaar zei, over ons." Ik kijk naar hem.
Milo kijkt me nog steeds verliefd aan.
Ik buig voorover en sla mijn armen om zijn nek.
Dan fluister ik: "ik ben gewoon heel blij dat ik jou in mijn leven heb."
Ik voel Milo lachen in mijn nek. "Ik ook, Matt."
Hij plaatst zijn lippen op mijn capuchon, die ik op mijn hoofd heb. "Ik hou zoveel van jou." Zegt hij nog een keer zacht.
Ik sluit mijn ogen en denk aan de toekomst.
Aan ons.
"Voor altijd, toch?" Vraag ik zacht.
"Toujours, Matt." Milo trekt terug om me aan te kijken. "Toujours."

————
DOEEEII ik vind ze zo lief
Voor de non-Fransen onder ons: Toujours betekent voor altijd :)