VIII

878 52 16
                                    

ერთი თვე გავიდა რაც ნაბი და იუნგი შერიგდნენ, დიდიად არაფერი ხდებოდა. ნაბი როგორც ყოველთვის სამსახურში დადიოდა, ორშაბათიდან პარასკევამდე. იუნგის მამამ თავისი მცირე კომპანია ოუნგის გადააბარა, ამიტომაც იუნგი და ნაბი ერთმანეთს თითქმის ვერ ნახულონდნენ.

ნაბის pov

დიდიხანია იუნგი არ მინახავს, არც მოუწერია, არც დაურეკია.
კარგი გავიგე რომ მე არ ვაინტერესებ, მაგრამ ელა? ელას რას ერჩის ვერ ვხვდები. რატომ დაიკიდა ეგრე ადვილად ფეხებზე.

მგონი ჯობდა არ მეთქვა. ეგრე უფრო წყნარად ვიქნებოდი მეც და ელაც, ან საერთოდ რა უნდოდა რომ გამოცნდა ისევ ჩემს ცხოვრებაში.

იუნგი საბუთებში იყო ჩაფლული, მისი მდივანი შემოვიდა ოთახში.

ვიქტორია ლამაზი, ქარიზმატული გოგონა არის, ხანდახან კი გაეპარება ხოლმე იუნგის თვალები, მაგრამ ეგრევე ნაბი უტივტივდება თავში.

ვიქტორია: ბატონო იუნგი ამ საბუთებასც უნდა გადახედოთ- თქვა გოგონამ და თვალებში ჩახედა

იუნგი: ჯანდაბა, ძალიან ბევრია

ვიქტორია: შემიძლია დაგეხმაროთ, მაგრამ დღეს არა სახლში მელოდებიან. ხვალ შევხვდეთ, მერე რა რომ სამუშაო დღე არ არის

იუნგი: მადლობა ვიქტორია, ხვალ ჩემს სახლში მოდი.

ვიქტორია: რომელ სახლში?

იუნგი დაიბნა ვერ გაიგო რა ექნა, ეხლა სადაც ცხოვრობდა იქ ვერ მივიდოდა, ნაბი იყო იქ ამიტომაც ერთ- ერთი ბინაში წავიდოდა, სადაც ოდესღაც ერთდღიანი გოგონები მიჰყავდა.

****

ვიქტორია შემდეგ დღეს ადრე ადგა, მოწესრიგდა. შეხვედრა იუნგისთან შუადღის 1 ზე ჰქონდა, გოგონამ უფრო მეტად გამომწვევი ტანსაცმელი ჩაიცვა. დაელოდა როდის მოვიდოდა 1 საათი

იუნგი დილით ადგა და ჩვეულებრივ სახლის სტილში ჩაიცვა, ნაბისთან მივიდა, კარებზე დაუკაკუნა მაგრამ არავი გაუღო იფიქრა მის მშობლებთან იქნებოდა.

ისევ შევხვდითWhere stories live. Discover now