farklı dünyalar | altay bayındır

ö z e l b ö l ü m

30 bin özel bölüm..

Kenan Doğulu - Doktor

İçerisinde hayvan mamaları bulunan poşetleri Altay'ın arabasının bagajına yerleştirmiştik.

Her yıl düzenli olarak yaptığım etkinliğe bu yıl itibariyle Altay'ı da dahil etmiştim.

"Sanırım artık gitmeye hazırız."

"Kesinlikle."

Altay şoför koltuğuna geçtiğinde bende yanındaki yerimi aldım.

Bu koltukta ne zaman otursam yaptığım gibi bugünde aynı şeyi yapacaktım.

Ama artık şarkılar konusunda biraz daha profesyoneldim. Şansa bırakmak yerine kendim açıyordum.

Telefonumun Bluetooth'unu açıp daha önce çok kez eleştirdiğim arabayla tekrar eşleştirdim.

Playlistimden rastgele bir şarkıyı açtım. Arabada duyulmaya başlayan tanıdık melodi beni mutlu etmişti.

"Dur dinle şu derdimi
Kim bilebilir ki aramızda var bir mesele
Ben kulağı tıkalı ona takıntılı
Onda kaldım her şeyimle"

Şarkıya eşlik etmeye başladım.

"Ah bu kanepenin bir dili olsa
Anlatsa dünya sarsılsa
Yok çok sevişmenin hiç zararı yok
Aşktan ölen varsa söyle
Varsa söyle"

Benimle birlikte Altay da söylemeye başlamıştı.

"Doktor derdime bul bi' çare
Ona doyamıyorum yaz bi' reçete
Sabah akşam yemekten önce
Sonra her anımda yanımda istiyorum"

Altay araba kullandığı için çoğunlukla  yola baksa da ben sürekli onu izlediğim için ara ara göz göze geliyorduk.

"Gel sevenleri düşün
Düşün hepimizi
Bi' tavsiyen yok mu birader
Sen anla şu halimi
İyileştir bizi
Ne demişler aşk ilaçtır"

Son kısmı bastırarak söylemiştim.

Altay telefonda ki elimi kendisine çekerek ellerimizi kenetledikten sonra dudaklarına götürmüştü. Elimin üzerine kondurduğu minik öpücük bütün kan dolaşımımın düzenini ve kalp ritmimi bozmuştu.
Şuan arabada çalan şarkıya dua etmeliydim, aksi halde kalp atışlarımın sesi bütün arabada yankılanacaktı.

...

Arabadan inip bagajdaki mama poşetlerini elimize aldık.

Giriş kapısının üzerindeki yenilenmiş tabela dikkatimi çekmişti.

Sevimli Hayvanlar Barınağı

Gelen maddi yardımlar ile ellerinden geldiğince güzelleştirmeye çalışıyorlardı.

Kapının önünde daha fazla dikilmeden içeri girdik.

Danışmada oturan Simge bizi görünce ayağa kalktı. Yıllardır burada çalışıyordu, hayvanlara gönül vermiş birisiydi.

"Ece! Hoşgeldiniz."

Bize doğru yaklaşarak elimizde ki poşetleri almıştı.

"Hoşbulduk!"

Poşetleri kenara bırakıp bize dönmüştü.

"Her yıl olduğu gibi bu yılda atlamamışsın. Tek farkla, bu sefer tek değilsin."