Τα Χρονικά Του Dragonmere: Οι Πέντε Φύλακες {Book 3}

~17~

Τα Σπαθιά των Στοιχείων

Τα Σπαθιά των Στοιχείων

Η θάλασσα έσκαγε στην πετρόχτιστη προβλήτα ρυθμικά, πιτσιλώντας τους περαστικούς, ενώ ο αέρας έκανε τα ανοιχτά πανιά του "Asbaroth" να χτυπούν περιστασιακά κάτω από την ορμή του. Οι τελευταίες αχτίδες του ήλιου εξαφανίστηκαν και το Dralville φωτίστηκε με εορταστικά φώτα. Πάνω στο κατάστρωμα του Asbaroth επικρατούσε νεκρική σιωπή.

"Πώς το ξέρεις αυτό;" ρώτησε τελικά ο Amus.

"Γιατί είχαμε την ίδια σκέψη," αποκρίθηκε η Kiana. "Μόνο που το δικό μου σχέδιο δεν υπήρξε ποτέ τόσο... φιλόδοξο." Ο Amus κάγχασε αλλά δεν απάντησε. "Ποιος θα περίμενε τελικά ότι εγώ θα έβρισκα πρώτη το κλειδί για το πιο μεγαλεπήβολο σχέδιο που έχουν σκεφτεί ποτέ οι Φύλακες;"

"Το "κλειδί"; Ώστε αυτό είμαι λοιπόν; Ένα εργαλείο;" Η φωνή της Evie ήταν χαμηλωμένη, αλλά η οργή ξεχείλιζε από μέσα της προς κάθε κατεύθυνση. Ο άνεμος έγινε αισθητά πιο δυνατός και η θάλασσα πιο άγρια. "Ήθελες να σε βρούμε. Για αυτό άφησες τόσα στοιχεία πίσω σου. "Αν οι Φύλακες δεν θέλουν να βρεθούν, τότε δεν τους βρίσκεις". Τα λόγια σου. Όχι δικά μου."

"Evie-"

"Ή μάλλον για να είμαι πιο ακριβής, ήθελες να σε βρούμε σε αυτήν την συγκεκριμένη χρονική στιγμή γιατί τώρα με χρειαζόσουν. Αλλιώς, θα ερχόσουν να με βρεις πριν οχτώ χρόνια. Αλλά σου ήμουν άχρηστη τότε, έτσι δεν είναι; Ένα κοκκαλιάρικο κορίτσι που δεν μπορούσε ούτε ένα σπαθί να σηκώσει, πόσο μάλλον να σώσει τον κόσμο."

Η Eden προσπάθησε να την πλησιάσει αλλά η Evie συνέχισε ακάθεκτη. "Το γεγονός ότι δεν με έψαξες ποτέ αλλά περίμενες να σε ψάξω εγώ πρώτα τα λέει όλα για σένα. Ήταν πολύ πιο βολικό για σένα να διασχίσω εγώ την ήπειρο ώστε εσύ να μπορείς να υλοποιείς τις μηχανορραφίες σου δίχως καθυστέρηση. Άλλη μία παράμετρος στα καλά μελετημένα σχέδια σου. Αυτό ήμουν και είμαι"

"Μόνο που δεν τα υπολόγισες καθόλου καλά. Δεν μπορώ να σας δώσω τα Σπαθιά, όχι χωρίς να ανοίξω άλλον έναν πόλεμο μεταξύ ανθρώπων και δράκων. Νόμιζα ότι θα το ξέρατε αυτό. Τώρα είσαι ελεύθερη να φύγεις, μιας και δεν σου είμαι χρήσιμη πια." Η Evie έφτυσε τα τελευταία λόγια στα μούτρα της Kiana προτού εξαφανιστεί από μπροστά τους, κατεβαίνοντας στην αποβάθρα. Μόνο η Eden τόλμησε να την ακολουθήσει. Ο Skylar έτρεξε στην άκρη του πλοίου, ψάχνοντας να δει προς ποια κατεύθυνση θα πήγαιναν. Είδε την Evie να αντιστέκεται και να σπρώχνει την Eden μακριά προτού παραδοθεί και την αφήσει να την κρατήσει. Ο Skylar έσπρωξε τον εαυτό του μακριά από την κουπαστή και γύρισε κοντά στους άλλους, μόνο που τώρα τα πράγματα ήταν πιο ηλεκτρισμένα από ποτέ. Χάρηκα που η Kiana έδειχνε ντροπιασμένη - πραγματικά ντροπιασμένη - για πρώτη φορά από τότε που τη γνώρισαν.