Yetişkin içerik
Ben Ece. Nam-ı diğer Gecenin Kraliçesi. Ailemin biricik kızları onların kraliçesiyken bir gecede bu isme sahip oldum. Hayat herkesi ister istemez farklı bir yere savurur. Beni de savurduğu yer pek de imrenilecek cinsten bir yer deği...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Keyifli okumalar 🖤
Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın.
Her insanın hayatında keşke dediği pek çok an vardır. Keşke oraya gitmeseydim, keşke o odadan ayrılmasaydım, keşke şöyle olsaydı keşke böyle olsaydı. Ben de şuan içimden pek çok keşke geçiriyorum. Kerem'in sorusu allak bullak olan kafamı daha da karışık hale getirdi. Ne demeliydim, nasıl söylemeliydim, ne diyebilirim ki. Sorduğu sorunun cevabı benim kapkara geçmişimin bugünüme sıçramasından başka bir şey değil. Aklımda tonlarca düşünce gezinirken dilim lal olmuş konuşma becerilerim benden gitmişti.
"Ece abla" diye seslenmesiyle yüzüne çevirdim bakışlarımı.
"Duymadın galiba az önce koridorda konuştuğun adam kimdi diye sordum" diyerek kendini tekrarladı.
"Kerem sen tüm çalışanları tanıyorsun sanki abicim sanane kimse kim" dedi Mahir. Benim cevap veremeyecek olduğumu anlamış olmalı ki benim yerime kardeşine cevap verdi.
"Aman banane ya öylesine sordum zaten. Hem hadi abi Ece'de geldiğine göre artık gidebiliriz" dedi bakışlarını ikimiz arasında gezdirip heyecanla.
Konu neydi nereye gidilecekti bilmiyorum ama bu kapıdan dışarıya bir adım dahi atmaya ne gücüm ne de isteğim vardı.
"Kerem ben Ece gelsin gidelim dedim sana ama bu işleri bugün bitirmem gerekiyor. Ve şuan bitecek gibi de gözükmüyor" dedi.
"Ece abla sen ge-"
"Ece yeni geldi zaten biraz kalsın burda" diyerek kestirip attı Mahir.
"Almayacak mısın yani bana araba" dedi düşen yüzüyle.
"Koçum alacağım dedim ya az önce. Sadece biz gelemeyiz. Aşağıya in Vedat orda o götürsün seni galeriye seç istediğini" dedi.
Konunun ne olduğunu şimdi kavrayabilmiştim. Kerem coşkuyla oturduğu koltuktan kalkıp abisine koştu. Ona sarılıp peş peşe öpücükler kondurdu güzel yüzüne.
"Yalama lan hadi git oyalama beni de daha fazla."
Kerem abisinden kopup bana doğru gelip oturduğum koltuğun arkasından boynuma sarıldı. O sıcak sarılma düştüğüm girdabın kuytusundan beni bir anlık da olsa çekip çıkardı. Kardeş çok güzel bir şeydi. Benden ayrılıp kapıya yönelen Kerem abisinin seslenmesiyle olduğu yerde durup bize döndü.
"Arabayı dikkatli kullan. Ne kendine ne başkasına bir zarar getirme. Böyle bir şey olursa bu defa annem de işe yaramaz bir daha elini o arabaların kapısına süremezsin" dedi oldukça sert bir tonda.
"Tamam abi ya dikkat edeceğim dedim ya. Hadi gidiyorum ben arabam beni bekliyor. Canı sıkılmıştır galeride ona açık hava aldırmam gerekiyor" dedi sırıtarak ve adeta koşar adımlarla yanımızdan ayrıldı.
