üzgünüm günlük'

7'

Gece uyuyamamış, sabaha doğru uyuyakalmıştı. Okula da gidememişti. Aslında çok da umurunda değildi.

Akşama kadar yattı. Yemek bile doğru düzgün yemiyordu, ama aç da değildi ya da her zamanki gibi sadece kendini kandırıyordu.

En son yataktan kalkması gerektiğini fark edip kalktı ve masanın başına oturdu. Yine yazmaya başladı.

***

Üzgünüm günlük,

Sanırım her şey daha kötü oluyor.

Biri daha konuşmaya başladı. Kim bilmiyorum, ama iyi biri galiba. Yani, beni ona karşı koruyor. Ona cevap veriyor.

Ama,

Bütün bunlar kötü olduğunu değiştiremez.

Ne yapacağım, onlardan nasıl kurtulacağım?

Bari sen bir cevap ver..

Aileme anlatmayı düşünüyorum tüm bunları ama beni anlamamalarından ve anlatırken ağlamaktan korkuyorum.

Üzgünüm.

Böyle yaşamak zorundayım sanırım.

Belki anlatırım ama ne derler bilmiyorum, bilemiyorum.

Bir şey soracağım..
Deli olduğumu düşünmezler değil mi?
Bunun olmasından da çok korkuyorum..

Tekrar üzgünüm.

Bugün sayfalarını hem kirlettim, hem de ıslattım.

Özür dilerim.

Ama iyi geldi.

Teşekkür ederim,

Daha iyiyim günlük..

***

Yazarken kendini tutamamış, ağlamıştı. İyi geldiğini inkâr edemezdi ama sayfalarını ıslattığı için kendini kötü hissediyordu.

Defteri kapatıp uzun bir süre yazdıklarını ve ne yapması gerektiğini düşündü. Yine hiçbir cevap bulamadı.

Oturduğu yerden kalktı ve uzun süre sonra kendi isteğiyle mutfağa bir şeyler yemeye gitti.